Alle inzendingen van Johan

Doornroosje zoals ze reeds een poosje is. Laat de dageraad passeren laat uit de veren en steeds mooi moe haar steengroengrijze oogjes toe. Gemis van wat haar leven vertransporteert door al dat slapen en gegeneerd CVS-en. Zingen enkel het refrein zonder dat anderen beseffen hoe ze bidt en hoe ze smeekt om haar prins te kussen en…

Tussen avond en ochtend ontwaken, slaapdronken in de badkamer verzeilen en jezelf verlaten wanneer je klaterend pist. Door het raam knuffelen nevelen van opkomende slierten mist. Het zijn krullende knevels onaanraakbare verwaseming van een droom die nooit meer op je wacht. Tussen avond en ochtend veradem je nacht.…

je ruikt honing uit je glas en walst goudslingerend tot de rand 1 2 3 tranen druipen langzaam neer en sporen uit elkaar – draaddruppelend klein tot kleiner en tot niets vloeibaar stro dat fonkelt en schittert zoals ook jij hebt gedaan – toch en je denkt ik drink m’n glas klakzuigend leeg want wat niet gedronken wordt verschaalt deze…

Fingerspitzengefühl komt op en laat niet los wringt z’n weg door je buik en je borst en stroomt tot tussen je oren - de materniteit waar woorden worden geboren – die wriemelen en wrikken wippen en springen om zo snel als kan langs je handen in die Fingerspitzen te belanden en te ontsnappen te gaan lopen en te gaan vliegen een lammerendans…

Kom! ontrol de leeuwenstandaard! Op! voor Vorst en Vaderland! Kom! de vrijheid van de landaard Is bedreigd met smaad en schand! Op! sta op! bij krijgsgedommel; Kom! broeders, naar het veld! Luister! ginder slaat de trommel, Die ons reeds de zege meldt! O Vaderland! o Vaderland! Aan U mijn hart, aan U mijn hand! O Vaderland! o Vaderland…

Zij schrijden onder 't vaag geruis der blâren Door 't zwoele duister van een sombre laan Waar hier en daar een eenzame lantaren Het lover in een zilver licht doet staan. Zij spreken van hoe droef ze eens beiden waren, Wat pijn ze elkander hebben aangedaan, Maar dat zij toch na leed van vele jaren Een grenzeloos geluk zijn ingegaan.…

Ter stad gekeerd herdenk ik blij de weelden Der donkre heide, breed en eindeloos, Van 't hoge bos waar reeds de blaren geelden En van de dreven die mijn dolen koos. Iedere dag, of zon en geur mij streelden Of dat de regen viel, stil-troosteloos, Was vol van vrede en dromen die me omspeelden Als vlinders soms een teer-ontbloeide roos.…

In een potje voor de ruiten Kweekt een knaap een anjelier; Stengels stijgen, knoppen spruiten, 't Bloemke staat in volle zwier. 't Bloemke houdt hem vele dagen Aan zijn geur en kleur geboeid; Daar alleen kan 't hem behagen, Waar zijn anjelier hem bloeit. Doch eens valt door de open schijven 's Knapen oog op 't wijd verschiet…

Een plek in mijn hart is nu leeg. De plek die voorheen jou liefde kreeg. Mijn geluk ik overgegaan in veel verdriet. Dit gun ik mijn ergste vijand nog niet. Dit is de pijn die ik nu voor de tweede keer moet doormaken. Zal er ooit iemand zijn die dat voor mij kan staken. Ik voel me erg alleen. Ook al heb ik vrienden om me heen. Ik wil…

Iedereen ziet me lopen . Maar zien niet wat er in me schuilt. Ze zien mijn lippen lachen. Maar zien niet dat mijn hart huilt.…

Ach, er was eens een vrouw Die haar eigen wandelgangen en leven leiden wou en deze vrouw kwam uit een christelijk gezin, en wist niet, dat deze kennis haar leven leiden zou en zij trouwde vele mannen, en beging de grootste zonden het kon niet vreemd genoeg, of ze was er mee verbonden! En haar familie, die ze lief had, Daar raakte ze van…

Serieus Een vlotte babbel, een vriendelijk woord Een gemeend en oprecht verhaal, Soms lachend, maar altijd hoort, Men Aan het eind de serieuze kant, en het moraal vaak goed bedoeld, meelevend bedachtzaam en beantwoord, meedenkend en steungevend zodat men weet, dat er echt serieus, naar je wordt gehoord. Het is vaak moeilijk, toch begrijpend…

alles kunnen ze staven maar ik rijd op een vleeshaak kauw klaver en mompel 'Bewonder de lucide boreling die zich met diatonische zang ijlings aan de navelstreng verhangt' vergeef mij, Spinoza en Heidegger maar ik hoor liever proza van een wauwelende kasseilegger --------------------------------- uit: 'Stil de grain jaune', 1989.…

De gruwel die mensen van oudsher begingen, de duizenden huiveringwekkende dingen, die zouden we liever met wortel en al uit onze herinnering willen verdringen. Geweld overwoekert dit treurige dal en lokt ons (ook ons!) nog zo vaak in zijn val: instincten zijn nagenoeg niet te bedwingen, de weg naar volmaaktheid zo steil en zo smal.…

Ontwaak! De ochtend, in de schoot van de nacht Heeft het vuur ontstoken dat de sterren verdrijft Voor de verbeten zon die deze dag lacht En ons kloppende hart met liefde beklijft Aanschouw! Het geluk, de vred’ en de rust Van de zoete roes die ons nu doordringt En die onze voorhoofden zachtjes kust Met het leven waarvan onze liefde drinkt…

Haar lange bruine lokken, vurig koppig en tegelijk zo zacht, Vanavond netjes, glanzend, boven haar schouders omhuld door zacht katoen - weerschijnen samen met haar jonge mooie kleren, en de glimlach rond haar ogen, de zachtste schittering in haar blik, mild, onrustig soms, vrolijk en met vrouwelijke kracht, is zij de Koningin van…

Een hele jeugd geslagen, nooit verwend een beeld voor altijd ingeprent Een moeder zwaar verslaafd aan pillen vader last van incestgrillen Ja mijnheer de magistraat u weet, waar ik over praat Ik heb echt hard geprobeerd maar wat had ik geleerd Haten, stelen, en bedriegen en van 't ene tehuis naar 't andere vliegen maar dat duurde nooit…

Het leven kronkelt als een smokkelaars pad, meandert als een ongeleide beek, vindt verblijf waar zelfs de dood geen trek in had en verdwijnt wanneer je eventjes niet keek. Je maakt je plannen of het leven een kanaal, een vierbaans autoweg is, vol voorspelbaarheid. Het botst voortdurend, ach, je weet het allemaal. Toch wil je de illusie niet…

Afgegleden in een kloof van moedeloosheid, lijkt het wel het einde van de strijd. Ik kijk omhoog, langs wanden van steen. Er is nu leegte om me heen. Waar is de lijn om weer naar boven te klimmen? Waar zijn de uitsteeksels om mijn voeten te zetten? Het prachtig blauw daar in de verte, hoog boven me: mijn leven zal hernieuwd beginnen. Het…

zonnemorgen zonder zorgen sans souci oui oui oui zon der zorgen opgeborgen opgegeten in bloemenregen ha ha ha alles is mooi alles in lentetooi blij als een kind, door allen bemind o wat fijn in het hier en nu te zijn…

Diep in der aarde gheheimen schoot Hamert ende beitelt de cnape. Opdatti silver ochte lood den meestere samenschrape. Dat lampkein werpert door die mijn Een naer en doodsch ghefloncker, Terwijl een heldre morgenschijn Opclaret sijns herten doncker. Hi pijnst aan meesters bloeiende kint, Hi dencket dier schoone maghet, Die hi so tederlicken…

Zijn telefoon steeds in gesprek en op de werkplek is hij niet aangekomen. Een vriend had nog gebeld, gisteren, maar hij: Nu niet, het gaat niet goed met mij. Politie kwam aan onze deur, twee mannen, angstiger dan wij. Wij wisten. Rij voorzichtig, zeiden ze, ‘t is ver en u emotioneel. Het weer was mooi, hij lag al klaar…

Het leek zo’n veilig opgeslagen verhaal, dat nooit meer kon verdwijnen; een kunststofschijfje zwart en vierkant keurig gelabeld in een doosje. Maar als na jaren de diskette het verlangde document tracht op te roepen, helaas, dan meldt het beeldscherm tartend: error. Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden…

Naar noord en oost en andere streken, door sneeuw, dor gras en drassig land. Bergen voorbij, langs zee en strand, waar woest de wind waait golven breken, zoek ik met jou een merkteken van de route: de houten hand, of rode verfstreep die het zand, het vocht, de tijd deden verbleken. Nooit meer wil ik nog verdwalen, in kringen gaan…

hoge oude boom we hebben elkaar ontmoet jij staat en ik loop…

Gebombardeerd tot hempjes, onder- en ander goed om het vege lijf, lag het er naakt bij: het hart van de stad - bloedeloze boulevards, pleinen om zienderogen op te verdwijnen en overal was ze ver weg, nergens de jouwe. Zo goed gekleed was zij meteen al onbereikbaar; minzaam wellicht d'r mond, maar van haar lijf geen vaag idee en bovenal: werkloos…

Tussen grauw bruinblad groeien grillig en kleurrijk de Paddenstoelen.…

Stervende natuur de dood in zachte tinten wacht op de winter…

Drukdoende ouders! al fladderende valt hij zijn eerste vliegles.…

Een klein torretje dat veel mensen vreugde schenkt en ons vertederd.…