Alle inzendingen van Leon

Zo'n liefde, zo mooi, zo wonderlijk mooi. Zo'n kus, zo zacht, zo wonderlijk zacht. Zo'n streling, zo puur, zo wonderlijk puur. Zo'n droom, zo enig, zo wonderlijk enig. Zo'n liefde, zo stuk, zo pijnlijk stuk.…

Vogels houden me schel fluitend gezelschap, bloemen geuren in een kleurrijk landschap, een hel geschilderd aquarel dit tuingewas. Ik geniet van dit alles op het eenzame terras. Rustig verscholen zit ik uit de sterke morgenzon, mijmer en laaf me aan deze eeuwige oerbron en slurp loos turend in 'n verse hete kop koffie de weerkerende heimwee…

Een zwaluw scheert met een Philipshave over het water, de specht trimt zijn vlecht en tokt om zijn Braun lader, een tortel koert boertig om een nieuw scheermes in zijn Gilette, de wielewaal wielt en waant zich de nieuwe Mondial vedette. Terwijl Woerd de eend mondvol snatert met Palmolive zeep, knijpt de pimpelmees pimpelend weer de Colgate tube…

Een drieste mus met heel veel lef en wat kakkere branie schuilt pocherig uitdagend voor de natte wakke herfstregen onder een enorm eikenblad en denkt van ‘maar gij nie’. ‘Droog blijf ik’, stoeft de snoefmus, 'op hoop van zegen'. Plots vlaagt de schelmse wind en rukt hoog het eikenblad en geeft de zwetsende mus, een gratis koud douchebad.…

Een loopse eega en haar geile jonker, baron 'Prel-de-fleur', liggen tussen de witzijden lakens van 't luxe hotel 'Grandeur', spelen timide, met quatre mains, in mi be-mol en farce majeur, Nabuco's vrijheid, malicieus in pudeur, keurig kuis in mineur. Van opwinding besproeit hij haar te snel met zijn hete babeurre. Ontzet antwoordt ze met…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

Jaren verjaren, woorden vermoorden, verliefdheid vervliegt liefde naar liegen. Leugens uit liefdeloosheid. Waarom, waarom? Er rest alleen eenzaamheid.…

Langbenig sensueel lig je zwijgend stil voor mij, ontdaan van dat dunne ritselend folie inpaksel. Je bent vastberaden, tot doornig prikken nabij. Voor geen rede ben ik vatbaar, jij blijft mijn raadsel. Je imponeert me niet met je rode petalen schoonheid, mijn remmen gooi ik los, aanbid je gave volmaaktheid. Je zwartrode knoppen wil ik titsen…

Twee regendruppeltjes met twee regenboogjes, schuiven trots glinsterend, langzaam naar mekaar. Eén dikke regendruppel met één fiere regenboog, plenst stoer expanderend, snel uit elkaar. Weg mooie regendruppel, weg mooie regenboog…

Slaapdronken tuurt hij naar me, stuurstug voor zich uit, wat schemerig vaag, dromerig stil, zonder enig geluid, zijn blik recht in de mijne, onmiskenbaar mijn dubbelganger. De ogen peilen treuriger, zijn dunne haren lijken wat langer, ook grijzer om de slapen, als een krans om het kale hoofd, zijn stoppelbaard, de zware neus, het gelaat uitgesloofd…

Verweesd verglijdt de nacht achter mijn duister raam, ook verdwijnt stilaan, licht om licht, onze trouwe maan, eens de minzame stille getuige, 'n helder alziend avondoog, spiegel voor verliefde dromen, ons stilzwijgend dialoog. Lichtjes fonklen stil in grijsblauwe wolken, opgepoetst door de felle morgenwind. Mijn slapeloze geest maalt verblind…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

De zondag is aan mij voorbijgegaan Vlug ging zij zonder vaarwel Onrustig lig ik voor het slapen Af te wegen wat ik niet heb gedaan Zoveel mogelijke zaken te bepraten Alleen mijn ziel onder het deken Geeft U mij eens wat aan Zo is mijn bed te verlaten Graag had ik iemand ontmoet Op de fiets richting het niets Een wisseling van de ware…

Niets is zeker Niks staat vast Alles kan nog gebeuren Zomaar kan alles verloren zijn Alles voor niks Slechts een leuke herinnering Het ene moment ben ik blij Het ander verdrietig Ik weet niet wat ik moet denken Of hoe jij erover denkt Je meent nog tijd nodig te hebben Mischien is er geen tijd meer Het klopt gewoon niet We horen niet bijelkaar…

Vanuit de redactie schreef men tot mijn verdriet, bij controle door de TIOD is gebleken, dat u qua vorm teveel bent afgeweken, kortom, uw taalvermogen klopt dus niet. Wat moet ik met een keurslijf van jambe, versvoet en kwatrijn, laat maar, ik wil een vrije schrijver zijn.…

Ter bestrijding van mijn rechts gedachtegoed, onderging ik een cosmetische operatie, mijn neus haalde men op, mijn mondhoeken naar beneden, daarna kreeg ik een azijninfuus, voor lachen is geen reden, aldus kreeg ik de meest effectieve combinatie, tegen mijn rechtse aberratie. Thans ben ik politiekcorrect, want als ik in de spiegel kijk,…

In Rome hoorde ik een gezang, heel sereen, mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa, maar soms klonk er ook, Bea culpa, Bea culpa, Bea Maxima culpa doorheen. Trix zei, jammer, ik had daar graag willen zijn, de paus was groots, maar het Vaticaan is me te klein.…

‘Wie schrijft die blijft’ is een devies dat goed beklijft en daarom heb ik om magere Hein een stapje vóór te zijn mijn zieke zwager die anders niet meer lang zou leven op zijn sterfbed nog waarlijk net op tijd een pen cadeau gegeven.…

De dichter, kwam allengs dichterbij en het gezelschap van poëten deed aarzelend een stap opzij. Nu zijn er dus nog meer proleten want er is weer een dichter bij.…

Bomen die hun blad verliezen staan voor jou als kind. Die een vader moest verliezen, een vader, welbemind. De koude winterdagen met een frisse bries. 't Hoofd nog vol met vragen: Waarom nou dit verlies? De lente komt voorzichtig kijken, al lijkt het soms op niks. Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis. De zomer…