Alle inzendingen van Rik

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou. We zijn in het leven gekomen, Zonder geur, Toch ruik…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm. Zie hem, oude man, die zich verwondt aan het…

De woonkamer ligt begraven in duisternis, op de eettafel staat de ontbijtboel al klaar. Wanneer men dan belt, is er iets mis. Ik luister terwijl ik leeg in de verte staar. We moeten op zoek naar H.N. Balken; ‘Is hij een vriend?’, ik weet het niet. Hij kon mij op vreemde uren stalken, geen idee waarom hij huis en haard verliet. Hij had de…

Een jongetje en een meisje staan in een hart van voorjaarszon, elkaar ontwijkend te wachten op de tram. Zij zeventien, hij achtentachtig en allebei zonder woorden. Hun blikken zijn poëzie zonder stem. Tussen zijn vingers als gebroken sigaartjes trilt een sigaret naar kapotte onderlip. Majestueus traag in gebaren vol verlegenheid. Zij is wordt overvallen…

Het stormt in de Jordaan, wrakhout spoelt aan in stegen. Op straat versplintert een bovenraam, iedereen stopt met bewegen. Zijn loeren was geen vluchtig gluren, maar een peilloos drillen in de ziel, hij gaf niks om zijn of mijn buren, toen hij mij binnenstormend overviel. Ik onderwierp mij als een slavin, niet aan zijn lustige fantasie…

Ik droom van de dode dichter die kreunend door mijn lakens klauwt al is hij een schimmig opzichter, van ziekelijke lust, van braaf en stout. Het is Gerrit Achterberg, dat zie ik aan zijn bril, hij is vermomd als bisschop Nicolaas en speurt naar kinderen van goede wil, met zwarte poetica als knecht Lokaas. Zijn vader was koetsier, dus die…

Mijn grootmoeder is zwaar dement en houdt geen broekje droog. Ook is zij de tel reeds kwijt hoe vaak ze haar man bedroog. Grootvader was een sportieve kerel, God hebbe reeds zijn ziel. Maar oma’s wilde SM-verlangens, waren niet bepaald zijn stiel. Inmiddels zit zij al vele jaren in een sjiek verzorgingshuis. Men is daar ziek en straf…

Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf. Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf, wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon. Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…

Utrecht, stenen kraamwieg van herinnering, vergeeld dagboek bezaaid met zand, bed van klei met vergane minnaressen en uw grachten vol stromend stof. Uw stegen met onafgemaakte vrijpartijen en riolen overlopend van BH's, necropolis van verteerde vrienden met nagalmende dranklokalen. Uw stadswerven vol onverzonden brieven, half afgeschreven…

‘Spreek ik met Herberg De Oude Lamp?’ Telefoon aan ijskoud oor, hand in kramp, leg ik niet neer wie verkeerd verbonden is. ‘Spreekt u mee, wenst u een onderkomen?’ ‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’ ‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’ Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt. Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt. Toch…

Koningslaan, het park in, een knik naar bronzen majesteit, oversteken, Reigerstraat. Tering tyfus, wat vliegt de tijd. Slenteren over Maliebaan, rechtsaf Lepelenburg op, kruipen over Nieuwegracht, het leven blijft een grote fop. Tijdloos zoenen in Groenestraat, voelen op kerkhof van Nicolaas, doorzakken op Ledig Erf, blijf ik nog net…

(Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder) Vanuit die vloot van blauwe schuitjes is het schipperen met de wind, koersen naar een stem voor de meerderheid die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen. Stormen van gebrul steken op en de zee wordt overvaren. Meer dan je inhaler, blijft het ideaal je kompas voor een zoveelste…

Als vroege ademtochten komen zij uit ochtendnevel toegeslopen: De schapen van hem die iedere avond zijn poëzie en dagboekbladen verbrandt in het kookvuur voor zijn koffie, in steeds een vers te grazen dal. Immers: alles slaapt. Hij knikt naar mijn zoon en mij, trekt woordeloos voorbij, zijn blik danst van dichtbij tot aan de einder…

‘Uncle Sam stak zijn kop in de strop en God trapte de kruk om!’ Aldus dominee Fred Phelps, die ochtend in september. Althans, volgens sommigen. Anderen hoorde Donald Trump overwegen om in oktober 2016 prijs te geven dat Bill Clinton op 9/11 belde met een dame van een pornobedrijf in de South Tower. ‘Bij de inslag ejaculeerde Pinokkio!’ Campagnequote…

Was Bukowski Brits geweest dan had hij hier gezworven. Bij Funny Girls het allermeest, in Bingohal was hij gestorven. De paardenracen waren voornamer, zijn praat was vuiler dan in LA, het in stank beffen ging moeizamer tussen gebroken benen van prostituee. Toch zou ook hier, tussen fluim en rochel, de vogel in zijn hart hebben gezongen…

Een in regen verholen Snakkepole, koers naar Blauwhuis, draagt zijn schim met hoge rug. Zijn zolen klinken als doffe hamerslagen terwijl hij zich voortsleept en hemelwater zegent. Met een kromme vinger wijst hij een jongen na. Het kruis op zijn rug is van goudpapier en wappert plagerig in haken. Twee ezels in weidenevel keren zich af van de…

Voor de nachtlamp doven gaat sla ik open, zie zijn gelaat; diep in kraag, mond vol gas brakend sluipen in het Luxembourg in Groningen bij verminkte hoer, zijn schaterlach van brekend glas. Nooit meer slapen, mistig spoken helden straffen, geleerden koken Dorbeck voor eeuwig verhullen. Ik proef zijn verzuurde wraak, adem diep zijn zwavelsmaak…

Op het doek eerlijk als het mes scherper dan de naalden tussen zijn lakens. In de dialoog de ogen toorniger dan zijn blik in de schaduw van zijn zwerfsteeg. Tussen zinnen zijn zuchten dieper dan zijn slaap ooit was. Onbaatzuchtiger in openheid dan ieder in de werkelijkheid. God, wat verlang ik naar zijn hevig levende wanhoop.…

In de week die geen dagen kende, de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties, in een tijd van kauwgom. Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen, de rotte longen boven rook. Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind, in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende. Hoe de stilte werd opgevuld…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

Ik wil vrij zijn, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil doen wat ik wil, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil gelukkig zijn, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil met niemand rekening houden, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil succesvol zijn, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil me niet inspannen voor anderen, Maar ook niet alleen zijn. Ik wil alleen…

Een gespannen lach terwijl het voelt als hete zon midden in de nacht als vissen op land of boten vliegen met alcohol in limonade bij een kater die praat zo onwennig als billen dansen in mijn richting zweeft parfum, zelfs lieve ogen op mij af zonder te bedenken hoe het ooit was als twee handen plotseling omarmen of dat shirt…

Als zwarte sluier gevangen slaagt ze hele tonen aan Handen doen haar werk vingers springen over witte en zwarte balkjes Maar haar gevoel is bij ieder van ons elke week weer Als zij de aanslag pleegt…

hij kijkt naar nergens het is het laatste uur hij zegt: e2-e4 voor ik iets bedenken kan is het voorbij hij schaakte steeds beroerder maar bleef te duchten voor het jong geweld ooit speelt hij iedereen naar huis…

Je speelde de dood en het meisje zoals ik het nog nooit had gehoord. Je zei: vraag niet zoveel, je zou beter luisteren. Je zong dat je stierf, maar het was niet echt, want hebben we niet op de receptie nog gepraat met je neef en je tante? Je hebt het altijd in je gehad, zeiden ze, en jij was blij. Later wel echt. Nu je zwijgt ben…

In de muren van ons huis hebben mezen hun nest gebouwd. Eén van de vogels kleeft aan de steen, kijkt schichtig heen en weer en heen en weer en weer en dan ineens, verdwijnt het beest. Weg is het in de woning die ooit, nooit aan gedacht, een mens hem schiep. Even later ligt de kat van de buren een meter hoger in de zon. En heel…

De hond verjaagt vreemden hij blaft zijn verhaal De koe graast ons Vlaamse land tot de bodem kaal De kip kakelt chaotisch politiek schandaal Maar het varken met Vlaamse eer doet me telkens wederkeren naar dat Vlaamse land Keer op keer…

Mijn woorden vloeien samen geschreven met mijn stem Waarom ik nog van jou kan houden Misschien hou je nog van hem Laat mij weten of ik je vandaag nog zie Warme woorden lopen door mijn ogen want ik heb je lief…

Verloren was mijn leven toen je me gisteren in de rede viel en me dankte voor alles wat ik deed Verloren was mijn ziel toen je me vertelde dat je van iemand anders hield Verloren was ik door jou verlaten nergens nog kunnen zijn alleen jij, ik en de dood…

Tranen laat ik om jou die mij achterliet in de eenzaamheid van mijn bestaan Tranen laat ik om jou toen je gisteren zei dat je leven niets meer voorstelde, het einde kwam naderbij Tranen laat ik om jou Sinds ik je gisteren in je tuin vond Rustig en vredig liggend, op het tuinpad zonder tranen…