Alle inzendingen van RutgerS

In mijn tienerjaren droeg ik een T-shirt met Bo Derek erop in volle glorie een scene uit de film Ten met die kleurrijke dreadlocks en die grote meloenen van haar ik denk dat ik menige medeleerling en leraar uit balans heb gebracht en de directeur zal zijn strafmaat hebben beperkt het is mij nu ook duidelijk waarom de leraar godsdienst…

(voor Sharon Tate (1943 - 1969)) De toekomst leek schijnend tot ver over de horizon je pronkte met babykleertjes en je glimlachte als een filmkoningin, die het geluk had gevonden in je man Roman Polanski, die je verafgoodde Je droomde 's nachts van zijn tedere aanwezigheid, wanneer hij weer moest overwerken in een verre plek of teveel was…

(vrij naar 'Coeur supplicie' van Arthur Rimbaud) Mijn hart is zeeziek en het hangt te kotsen over de reling van een bombastisch cruiseschip, vergiftigd door tabak, alcohol en goedkope soep. Ik word uitgelachen door een troep wolven, die met bloedbesmeurde bekken hun scherpe snijtanden in mijn bevende hart kerven. Het woest verscheuren.…

Ik dacht nog na over een passage in een interview met de noordelijk gerichte wegstreepdichter Bernlef, die ook alweer vijfenzeventig nog wat ballen opwerpt die in jeu-de-boules weg zouden zakken naar het magma in het binnenste der aarde. Lekker peu! Ik vond 'Leaves of Grass' van Whitman ineens een farce en ik besloot er eindelijk de waarheid…

Soms fluister ik gewoon je voornaam zonder dat ik weet waarom al vermoed ik wel waarom omdat je een en al liefde was en een prooi van de valse heersers. Toen ik down and out was en strompelde door de straten van Harlingen, getergd door de welgestelden en veracht door de goedgelovigen, aaide ik midden in de pikdonkere nacht een poes, die…

(voor Marianne Vos) Daar ging je temidden van vele andere rijdsters je gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg…

(voor Paul Léautaud) Na al die wulpse vrouwen en het merkwaardige genot wat zij jou boden, ben je als een ordeloze monnik afgezeild naar een romantisch huis in de schaduw van het zondige Parijs. Auw! Menige poes krabte je tot bloedens toe en als schuldige makkers likten ze je wonden schoon. Je liep de straten af op zoek naar kattenvoer…

(voor Rutger Kopland) Je naam passeerde bij de lessen Nederlands een naam die staat als een menhir die mijn leraar Nederlands uitsprak alsof je Alexander de Grote was en later wisselde ik je gedichten uit met mijn geleerde penvriendinnen omdat er zoveel meer tussen de regels lag dan wij konden bevroeden we zagen de tedere diepten in wat…

Hij volgde al jaren de Tour de France op zijn televisie uit de jaren zeventig, die steeds meer begon te haperen, maar de Tour bleef hij aandachtig volgen, ook omdat hij nooit geld genoeg had voor een vakantie in het buitenland, terwijl hij best eens naar Kreta wilde. Een droom had voorspeld dat hij daar zijn geliefde zou vinden. Geloofde…

Uit een soort hang naar degelijke, tijdloze spullen waggelde ik vaak door de nauwe straatjes in de antiekzaken vol schreeuwende oudheden en ik kocht het nodige op. Ik kon eindeloos wegdromen bij sierlijke kastjes, bestofte schilderijen en zilveren sieraden, afgekloofde poppen van porcelein, koperen trechters, Franse pendules, kerkkandelaars…

(voor Gerrit Komrij) De kasteelheer komt nooit meer thuis, zijn talloze boeken zullen nooit meer in zijn zachtaardige handen liggen of even de streling voelen, die hij als letterminnaar graag uitdeelde. Men durft de relikwieën niet te verplaatsen. Het boekenkasteel is leeg zonder hem, want er wordt niet meer door hem gelezen, de stof zal…

Zonder kunstlicht zouden we vast eerder gaan slapen en zonder de televisie, internet en de radio al helemaal ook zonder de auto's, scooters en fietsen en zeker zonder de bars en de discotheken discotheken? bestaan die trouwens nog? Het zou ons natuurlijke slaapritme goed doen zeggen de natuurwetten en de cultuurcritici zeg ik want…

(voor Karin Welhuis) Je werkt graag met lange uitstulpingen, die je in de natuur ontdekte, want je reist nu eenmaal graag, zodat de meest unieke natuurvormen je kunnen inspireren. Je staat stevig op je benen, als een gevreesde revolverheld of een meesteres in kung-fu, maar daarachter liggen de eindeloze velden vol kleurrijke bloemen en…

Ik sjokte door de heilige straten, terwijl ik dacht aan al die schrijvers en schilders die ooit hetzelfde deden, ik bezocht de plekken waar Rimbaud zijn onderkomen had genomen, ook met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken…

De edele ridder tilde zijn schone jonkvrouwe over de drempel van zijn kasteeldeuren richting de versierde slaapkamer, waar wijn in overvloed was en lekkere kaashapjes olijven en kersen wat het ritueel inluidde. Toch faalden de fundamenten onder het kasteel, de muren begaven het en er moest nog dieper gegraven worden om de boel te herstellen…

Lieve Joelia, er liggen vele kilometers tussen ons, maar ik weet je zeer nabij en ik sta naast je terwijl je rug wordt geheeld ik streel je rug van top tot teen en ik kus iedere centimeter Ik kruip in de rol van Rambo en zo onttroon ik je rivaal Viktor Janoekovitsj, 'Voor Joelia!', schreeuw ik en ik knal zijn rattekop kapot, waardoor…

Ik kijk naar je diep in de nacht, terwijl ik mijn schrijfwerk heb gedaan en ik volg je lippen en je matige bewegingen, ik kijk naar je Michelin-bandje en je ogen, die mij niet zien, mij niet zien. Je kijkt zo vrolijk, terwijl je allerlei naars verkondigt, oproer hier en oproer daar, de wereld is nog lang niet klaar om zich een Nieuw Paradijs…

Kijkaan, hier zie ik dus gewoon een Van Gogh voor me, het dorpje is zwartgeverfd en wordt beschermd door witte wolken, die op een hemelse arm lijken, zoals een priester de hosties zegent. Ik mis alleen de kraaien van Van Gogh, maar die zijn waarschijnlijk neergedaald en eengeworden met het trieste dorpje in berekoud Friesland, waar de vrouwen…

(voor Hannie Schaft) Bij iedere stap in de duinen van Bloemendaal herinnerde je de inhumane bruten, die je met een pistoolschot uitschakelden, soms waren er meerdere schoten nodig en ook die beleefde je opnieuw, terwijl je inwendig het SD-hoofd van Amsterdam, Willy Lages, vervloekte vanwege zijn besluit om je drie weken voor de bevrijding…

Er zijn nachten waarin ik je naam eindeloos herhaal terwijl ik mijn kussen met tranen bevochtig herhaaldelijk het licht aandoe om gedichten van Perk, Bloem en Slauerhoff te herlezen terwijl ik opnieuw een fles ontkurk en wietblaadjes in mijn shag verpulver Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif en al gauw zie ik niet meer wie ik ben…

(voor Joelia Timosjenko) Het spijt me zo ik kan je met mijn woorden niet helpen al doe ik nog zo mijn best de wereldse anti-krachten gapen erbij en slaan ook mij in de pijnlijke boeien. 's Nachts dwaal ik met mijn geest naar je cel en streel ik je mooie haren, je wangen en je bijna gebroken rug. Ik probeer de bewakers van je af te slaan…

Lieve Caitlin, je hebt Dylan zoveel liefde gegeven, zoveel troost in zijn persoonlijke lijden, je wist dat hij een groot dichter was, ondanks zijn alcoholverslaving en zijn zelfdestructie. Je wist net als hij hoe het is om eenzaam op de aardbol gekke bewegingen te maken. Je was net zo verslaafd aan alcohol als hij, net zo behoeftig aan…

Uitgeput, tot op de bodems van de menselijke kracht gegaan, strompelt de vuurtorenwachter in de akelige winter, waar zinloze pijn zijn lichaam verwoest, waarbij het ijs niet breken wil; de dood vreet in met zoutzuur, totaal in zichzelf verloren, als het bitterste uit zijn hart afvloeit naar de kraters van dodelijke eenzaamheid, waar het gedachtenlava…

(voor Mark Rutte) Ik zie je alsmaar weer met vette glimlach de oprijlaan van het Catshuis scorend met je degelijke fiets, die onlangs nog een grote beurt kreeg bij je ploeterende fietsenmaker, die nog nooit VVD gestemd heeft, maar je altijd te woord staat alsof hij je vader nog heeft gekend in eerdere crisisjaren. Nu was CDA-chagerijn…

's Nachts check ik alle gordijnen of ze wel goed dicht zitten, of ze geen kieren hebben, die het gevreesde straatlicht doorlaten, met mijn aangeschoten ogen durf ik soms heldhaftig naar de lantaarnpalen te kijken, vaak veel te fel, ooit flakkerende olielampen, denk ik dan. Ik steek enkele kaarsen aan en ik luister naar een cassette van Clannad…

Soms zie ik witte flitsen of een elfje wegschieten, vaak wanneer ik het het minste verwacht. Vooral in de angstigste momenten van mijn bestaan zijn jullie daar en weet ik me intens geborgen, nog van voor de moederschoot, veel ijler, waar ik me amper iets van herinner. Hoeveel ik ook presteer op aarde, het is nooit genoeg, alsof het leven…

(voor Emiel Roemer) Je voorganger wenste ik ooit het premierschap toe, tijdens een lezing van hem, ik ben zijn naam even vergeten, maar je weet wel, die stoere gozer, die in een worstenfabriek gewerkt heeft. Toen hij vroeg wie hem dat toewenste, zweeg ik verlegen. Ik was al bibberend om zo dichtbij hem te zijn. En de vrouw naast me maakte me…

Volgens het woordenboek is het slechts elastiek, wat bedoeld is om de kousen niet te laten zakken, maar de sexindustrie maakte deze stofjes uniek, wat menige zwakbegaafde man acuut doet knakken. Ik zag de meeste jarretels in ouderwetse pornoshit, soms, heel soms, bukte een vrouw, die het droeg, dan dacht ik, godallemachtig, wat een gloeiende…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

(voor M. Vasalis) Je maakte je gedichten in grote afzondering, omdat je de banale wereld schuwde, waar men gewoon is om diamanten voor gruis te verslijten. Als kinderpsychiater hielp je vele mensen in de kwetsbaarste periode van hun levens, want je erkende dat ook jouw kindertijd gefaald heeft. De jaloerse barbaren gunde je geen houvast…