Alle inzendingen van RutgerS

Ik dacht dat ik een krokodil in het water zag, maar het was een boomstronk. Even had ik dat spannende safarigevoel, maar er zijn veel meer mensen met nog mooiere visioenen (geweest) zonder ze te boekstaven. Ik snoepte van de wilde bramen en ik keek aandachtig naar de laatste, hoopgevende bijen op de kleurrijke, geurende bloemen, terwijl…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

(Bij een schilderij van Maryanne van Winden) Langs de oude haven van Goes geflaneerd en verbaasd naar de mooie huizen gekeken, waarna een antiquair uit de doeken deed over de historie van Zeeland. Hij toonde een oude kaart met tientallen eilanden en diepe geulen daartussen. Een ansichtkaart gekocht met een diepe vaart tussen de mooie bollen…

Ik aai met mijn wijsvinger over het zachte kopje van mijn pruimekopparkiet Pikkertje. Meer ruimteschepen naar tederheden zijn er niet. Ik zie de vrouwen nog wel gaan, maar na het flirten schieten alle planeten uit hun vaste baan.…

En zo deden de nazi's tegen de Joden op exact dezelfde manier hebben zij de Joden vernederd, vertrapt, verwoest. Men is het verleerd om tussen de regels door te lezen. Ook dat is een crimineel feit. Als roofvogels domineren zij vanuit de hoogte. Toch zit ik op de openbare banken waar en hoelang ik wil. Ik bepaal zelf de stijl van mijn kunst…

(voor Elisa Nielsen) Het lag onder de linden, die wij samen hebben geplant, weet je nog wel? Maar ik vind ze niet weer, de brieven waarin ik jou beminde, als regendruppels zijn ze opgenomen in de zwarte sloten. Het vangnet is allang vergaan, de fuik onverwoestbaar hersteld. We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen…

(voor Sophie Heesen) In het zwart op jouw stoere, zwarte racefiets snelde je voorbij. Een vorm van afschermen. Sfinxachtig. Op zoek naar hem, die je zo intens blijft missen. Die nu anders verschijnt, maar nog dieper verbonden. Vanaf de bank voor het oude stadhuis keek ik naar de zangeres in het groene jurkje. Ze gaat naar Zuid-Frankrijk…

(voor Sophie Heesen) Naast een stoelendans met brandende heksen reed ik op een zeepaardje naar de binnenstad en zocht ik naar een glimp van jou, langer dan de koerende duiven beweren en korter dan de neus van Pinokkio. Ik volgde het kwikzilver in de goudader onder de Goudse straten en ik zag je vele keren als een hazewindhond voorbij snellen…

Zittend op een rots aan de Ierse kust met onder mij de beukende oceaan verschijnt er in de lucht pal boven mij een witte cirkel van liefde. Ik zie zwanen in de eerste versnelling en mensen met energiedrankjes languit achterover in het vertrapte gras. Mijn droomogen schieten op onzekere, parelmoeren kleiduiven. Ik dans op mijn rubberen sokken…

Het tropische strand in haar bruine ogen lag vol kleurrijke schelpen en aangespoelde sieraden van uitgelaten piraten. Macht is een slang, die is ingesteld om te wurgen, maar omkomt in zijn eigen gif. Er lag een non op non-actief aan de zijkant van een slotklooster, waar de monnik van haar dromen met haar speelde als in een superromantisch…

Ja, kijk, ik geef het ruiterlijk toe dat jij mijn verstokte hart ontsloot, waar ik geen bruggen meer kon vinden, daar lanceerde jij een speedboot. Ik ben verankerd in jouw kleurrijke sprookjesland, een sabeltandtijger op de deurmat van het verzwegen paradijs. De schotsen, die ik ben, versmolten pardoes. Jouw stem verbrak de aardse kettingen…

Ik keek door de bril van bisschop Ernst en alles zag er opeens toch verdomd scherp uit. Zelfs het orgel begon te glunderen doorheen zijn gouden opsmuk. De leeuwen stortten neer en maakten een brullende rondedans. Zonder de borsten van Maria, ik bedoel, de lieve geesten, die ooit in deze kerk aanwezig waren, zich nu aaneensluiten tot een…

Hyppolite kan beter een ander strijdtoneel zoeken, want er zijn gladiatoren, die geradbraakt worden afgevoerd. De wrede verlatenheid die vermorzelt, voelt zich net als God ook afgescheiden, zal ik maar denken om wat troost te putten uit mijn zo goed als verdwenen roomse roomsoezeninborst. De schone schijn vervluchtigt als ether en de machtige…

(voor Elisa Nielsen) Ruim een jaar was ik in jouw betovering en danste ik op de toppen van euforie, terwijl de goden met mijn hart jongleerden en het strand van mijn ziel eindeloos hemels was. Het heelal leek alleen nog uit jou en mij te bestaan en er fladderden vlinders op en neer vanuit onze harten, dacht ik, want in feite fladderden…

Het fluïde van de aangeboren eenzaamheid houd je hermetisch afgesloten van het beminde leven, geen mens kent de warboel in jouw hoofd, er loopt ongedierte rondom jou en iedereen slikt liever de tedere bedwelming van het vette westen, zelfs zij die jou betrappen (denken zij) op jouw prachtige ondeugden (die sluimeren in alle hoofden) noem mij…

(voor Raúl Rivero) In de stinkende sigarenrook van Castro's dolende geest groeien sappige sinaasappelen met mondkapjes. De bruine trilborsten van Cubaanse schoonheden vormen geen enkele troost voor de harde koppen van een militair schrikbewind talentvol ontmaskerd door de gevangen dichter. Let op, mijn kameraad, want de felle zon beschijnt…

Bij het dalen van de daglichten, verderop in mijn eenzame staat, noem ik het de rang van de dichter, droom ik in het donker van wat het leven mij plagerig onthoudt. Mijn gedichten volgen mij als oude trekpaarden voor een gammele boerenwagen, die vastloopt in de zuigende modder van ongebaande wegen, de domeinen van de heksen van het starre…

De koetsier in Brugge sprak op een toon die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal. Ik spotte met een magere begijn en ik zat als een vis in een fuik, het net zat strak om mijn buik…

De woorden ebben weg als zand in een zandloper. Ik had Eckhart Tolle eerst moeten lezen, voordat ik aan die bestofte boeken in de spelonken van het collectieve ego begon. Voordat ik al die poëziebundels doorworstelde en al die zogenaamd noodzakelijke wereldliteratuur. Wat resteert is de totale leegte en weten dat je al die tijd bedrogen bent…

De slang in mij ontzenuwt mijn angsten en bijt tot de laatste stuiptrekking van zich af, terwijl het spiegellabyrint uit elkaar barst en de vrijheid zich verbergt achter hoge hagen van zeewier en smaragd. Ik noteerde ergens dat een mix van hasj, warme melk en suiker kan resulteren in het zien van ufo's. Dat hou ik dan maar achter de hand voor…

In de binnenstad van Groningen aaide ik een bloedmooie vrouw die als een hond in haar hondehok aan de ketting was gelegd. Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

Als een opgejaagd hert rende ik door de eindeloze bossen, terwijl men dreigend een hoorn blies en de bloedhonden mij op de hielen zaten. Door mijn snelheid en mijn wendbaarheid wist ik steeds aan hen te ontkomen, maar de paardehoeven omsingelden mij, terwijl mijn rechterpoot in een klem trapte. Al mijn kennis zonk weg, als schatkisten die…

Ze hebben de tijd gekaapt en zogenaamd nuttig volgebouwd met hoge torens vol ongein en met zinloos tijdverdrijf, zoals herrie schoppen met bladblazers. Zij sluit de azuurblauwe ogen en het zwarte rondje tussen haar roodgestifte lippen belooft het onbreekbare koord van de liefde. Een Armeens gezin zoekt toevlucht in een kerk en zolang…

Vaarwel, woorden... Hoe handig ik jullie ook bestuur, jullie maken niet dat mijn meest geliefden naderbij kunnen komen. Ik wil niet tussen God en mijzelf inkomen, niet de draden onnodig verwarren, liever een instrument blijven, geen zielsverlies lijden. Jullie zijn de knoop in mijn maag, de deksel op mijn emoties. Ik hoef niet langer als…

Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of omdat ik in de boombasten mijn roemloze klachten kras? Mijn verpauperde dromen kermen van de pijn. Het geharrewar en de huichelarij gaan door, mijn dichtersziel schreeuwt uit alle gaten, een gierzwaluw die door miljoenen gifpijlen wordt belaagd. Zo ga ik door, met misschien nog…

(voor Erwin Olaf) Daar staan ze dan, vijf op een rij, met de blikken naar links en niet in de lens. De blik in domme razernij naar het verleden gericht, kerstverdriet: als zombies en aliens stoten ze af, als holle poppen in Madame Tussaud, ver boven het volk, wat ik je blaf, kopen ze allure voor de show. Olaf doet gelikt, gestileerd en…

Onvergeeflijk, die ene 'e', de 'e' van, en daar is eerst een graad spellingskunde voor behaald, de 'e' van 'ezel'. Ga maar in de hoek staan met een punthoed en rode kaken. Droom maar van de borsten van Artemis, terwijl de waanzin met zijn vlammende drietand door jouw ziel steekt. Zak maar weg in de eindeloze doolspelonken van de meest zwartgallige…

(voor C.K.) De rouwkaart kwam al een dag later. De orchidee is weggehaald, de vensterbank is leeg, als een scene in een horrortheater, efficiëntie en nergens nog een wanklank over wat er niet mocht zijn. Kijk naar de balken in jullie eigen ogen, zegt Christus Jezus terecht, kijk beter, ik zie een zwerm torenvalken een cirkel vormen rondom…

Ik heb mij gewenteld in woorden zoals een drenkeling naar wrakhout snakt, maar mijn donkere Jonasjaren zijn voorbij en de lyrische walvis spuugt mij uit, ik beland in de chaos van de eindeloze leegte ik strompel als een melaatse door de nieuwe middeleeuwen, verguisd door de wrede rijken en de magere uitstraling van hun kille harten. De vijand…

Ken je die scene uit 'Dances with Wolves', waarin er honderden buffels op hol slaan? Mijn hart had niets door, totdat het daar openlijk onder te bloeden lag en er akelige fantomen uit jaloerse, haatdragende en wrede achterbuurtkrochten opdoemden, die mijn ziel wilden vermorzelen, alsof die al niet genoeg geleden had. Gedemoniseerd en gestigmatiseerd…