Heilzaam
Bij het dalen van de daglichten, verderop
in mijn eenzame staat, noem ik het de rang
van de dichter, droom ik in het donker van
wat het leven mij plagerig onthoudt.
Mijn gedichten volgen mij als oude trekpaarden
voor een gammele boerenwagen, die vastloopt
in de zuigende modder van ongebaande wegen,
de domeinen van de heksen van het starre
ongeluk. Mijn toverkrachten zijn vele malen
sterker, maar tegen de godenwereld begin ik
niets en daar heb ook ik, brave lieden, vrede
mee. Natuurlijk ben ik kleiner dan ik dacht,
heb ik sterren geslikt, planeten verorberd,
kwam ik als een angstig molletje tevoorschijn,
bracht ik van mijn revolutie geen donder terecht.
De erudiete waan was groter dan de schokkende
werkelijkheid, maar de jaren van afgezonderd
slaapwandelen werden onherroepelijk verpulverd,
door het tragische ineenstorten van zoete woorden
in een rauwe, extatische leemte.
Geplaatst in de categorie: psychologie