Arme dichter

Het fluïde van de aangeboren eenzaamheid
houd je hermetisch afgesloten van het beminde
leven, geen mens kent de warboel in jouw hoofd,
er loopt ongedierte rondom jou en iedereen slikt
liever de tedere bedwelming van het vette westen,
zelfs zij die jou betrappen (denken zij) op jouw
prachtige ondeugden (die sluimeren in alle hoofden)
noem mij de magische namen uit jouw dromen, ik zal
ze in jouw armen drijven. Kijk eens hoe bizar het
is dat je in voorbereiding bent voor jouw volgende
incarnatie, terwijl er vurige liefde heerst, maar
we elkaar passeren als onderzeeërs in de diepe
oceaan, enkel bewegingsseinen uitwisselend.

Wat rest is een blinde martelgang vol valkuilen
met dodelijke spiesen en krioelende gifslangen,
een angstaanjagende depressiekelder vol ruwe
schrikbeelden en bedreven killers in onvoorziene
nissen. Zij stelen met de moordogen in hun rug
en zij vernietigen als bedrieglijke beesten, als
zwaargestoorde, op macht beluste apen, snel als
de dieveggen en duivelinnen van de ergste soort.

Voer hen omhoog, zodra hun tovenarij verstomt,
het milde licht hun wrange duisternissen zichtbaar
maakt, de schotels met kogelvissen parasieten blijken,
het veroordelende rumoer pure leegte en een knockout
kaakslag in hun eigen vuurspuwende drakekoppen. Voer
jezelf maar mee, arme dichter, naar het rijk van
de dromen, waar Rijkdom gedeeld wordt.

dichter dromen eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 93