Alle inzendingen van Tjoke

verdrietig, verbitterd, wanhopig ben ik, ik ben kwaad, woedend, ontoerekeningsvatbaar, ik weet niet wat te zeggen of wat te schrijven, de woorden, woorden, ze ontwijken me, ze weigeren me het beschrijven van dit verdriet mijn kind, mijn liefste kind is verdronken, verdwenen, onopgemerkt, verdronken, zomaar weg, nooit meer, nooit meer haar lieve…

verwarrend, twijfel en hitte, heftige koorts, een scherpe, steile afgrond laat mij diep in mijn eigen angsten staren, duikelen, vallen, en onbekend, ongekend verdwijnen in bodemloze aarde je heldere ogen zijn verworden tot gevoelloze kooltjes, en je zachte vlees is verrimpeld tot stug, gebarsten eelt, je tedere handen zijn veranderd in vliezige…

scherp en zilver gerande wolken, deze stranden zijn vol spoken, de nacht glimmert stil en onuitgesproken, het ruisend riet ritselt geheimen, het ruist, fluistert en flinstert door de nacht, de nieuwe volle maan verlicht al mijn mooie dromen, en koestert een trage lome, nieuwe stille liefde, ik zie de zee de stille maan in zilver spiegelen,…

het IJ leeft, woelt en kolkt van kracht, de bovenlucht is vol wind, scherpe wolken, bolle, blozende zeilen verrukken het publiek, stoer en statig veroveren tall ships de stad, stilschuimend, ingetogen, glijden ze voort op de adem van al lang vervlogen tijden, een golvend eerbetoon aan prachtige schepen, bemand door Russen, Zweden, Noren,…

Augustus vertraagt, en verstilt deze zomer, schildert met Rembrandt's goud en groen de eik, de berk (vleugje zilver!), de kastanje, schildert in witten, scherp gestoken op azuur, een dromende wijdse, wollige wolkenwereld, de stoere noorderwind blaast de hemel schoon, boven de stad wordt het fris, luid en helder, elk stil geluid kun je nu…

Ja, vandaag is de zomer precies één maand oud, Zeus (of God?) schildert haar vol blauwe en roze tinten, en scherp tekent het silhouet van de gierzwaluw, Hermes heeft mij de jaloezie van de goden verklapt, immers, de gierzwaluw bemint in de open, wijdse lucht, de gierzwaluw zweeft van laag naar hoog, luid roepend, mooie, honderd dagen vogel…

ach, mijn lief, ik ga je verlaten, de avond valt, de nacht is nabij, voor het donkert, zal ik verdwijnen, dag, mijn lief, ik laat je alleen vol twijfel en angst, de nacht is nabij, ze luistert, fluistert vol verlangen, ach, mijn lief, misschien ga je slapen, en droom je nog stil over jou en mij, van adem, mond, lijf, handen dichtbij,…

Wat of wie ik ben, laat ik nog steeds de wereld bepalen, ik merk hoe ik mezelf diep en onderhuids verberg, omdat ik het niet aan durf om waarachtig te zijn degene die ik ten diepste, zwakste, sterkste ben, ik droom mezelf een heldenrol, vol kracht en macht, misschien wel glamour, aandacht, heftige passie, maar de ultieme vrijheid is wat ik werkelijk…

in zuiver witte kristallen oneindig, doorschijnend glas, valt stille sneeuw, dwarrelend op de adem van de wind, zacht, uitdagend, maagdelijk wit, bedekt de sneeuw geil glinsterende olievlekken van meedogenloos asfalt, de sneeuw verbergt het vuil van de gewone straten, met donzig wit, bedekt zij alles wat ik vergat, verbijsterend mooi, de stilte…

een knappe, interessante, grijzende kop, jij, oude mooie Griek, met je komboloí verborgen achter je kafés, choris gála, op dit zonovergoten, hemels terras, dat uitkijkt over hemels groen van pijnbomen, en dat de zee zachtjes hoort fluisteren, vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite, beschouw je de gehele jonge godinnenschaar, die…

Chicades zingen monotoon, een eeuwig theater, en een jonge Griek plakt posters voor de Perzen, de Perzen, tragedie, geschreven door Aischylos, eeuwen en eeuwen, zoveel eeuwen geleden, een spektakelstuk vol bloed, wraak, en mensen, emotie, passie, verlangen, onbegrip. we wandelen langs steile riffen en luisteren naar de chicades, die monotoon…

dit slordig vuilgeel hoopje veren, zwartgevlekte vlerkjes, kraaloogjes diep glanzend als zwart robijn, het weegt zo'n 25 gram, en het fladdert angstig heen en weer, tegen dubbelglas - pats - dubbelglas, laat veer na veertje vallen, mijn kleine bezoeker blijft nuchter, trotseert paniek en gefladder, hij pakt de witte kussensloop; en besluipt…

Fel en grijs, met scherpe gouden randen, trekken wolken langs het loden uitspansel, en de kleine, dappere gespikkelde lijster - sommigen noemen deze vogel de regenroeper - is hoog opgeklommen naar de zwiepende top van een zilvergrijze, jonge berk, dit zwerk is nu vol en zwaar, zo vochtig, zo warm en broeierig, vol onbekende erotiek, intens…

De eeuwenoude kastanje, zo groots en wijds, tekent zich majestueus af tegen de avondlucht, een subtiel vleugje van witte zoete jasmijn, plaagt en prikkelt het intens verlangen naar een tere, zachte, zoet geurende jonge huid, terwijl de witte Poolster glanst en blinkt, ach, de Poolster, ze is klein, zo onopvallend, maar ze bepaalt nadrukkelijk…

gevoed en gelaafd aan eindeloze woorden, dansend langs de woordeloze einders, onzuiver trekt een satelliet zijn spoor langs Grote Beer en Poolster, in geluidloos, zilver blinkend metaal, nu alle vogels zwijgen, geen ritseling geen bladerfluisteren meer, een stille nacht, terwijl met een helder, zilvereren silhouet, de blinkende maansikkel…

stille zomeravond in blauw en goud, een paar scherpe wolken, ik luister naar het vioolconcert in E minor van Mendelssohn, en laat me verleiden, molto vivace, onder het strelen van de snaren door onze formidabele Janine, molto appassionato, muziek vult de oneindige ruimte tussen god, die niet bestaat en mijn ziel, die machteloos poogt zich te…

ach goden, sterkste aller goden, vergeef me, vergeef me, vergeef me mijn verlangen naar een lief lijf, vergeef me dat ik mijn verstand heb uitgeschakeld, dat ik niet meer wil denken, mag denken, maar slechts verlangen wil, verlangend denken, filosofie heb ik gestudeerd, gepromoveerd ben ik, en moet, mijns ondanks, erkennen dat mijn ratio niet…

vergeef me, maar ik voel je zo dichtbij, je blonde, zachte lokken geuren, vol van lente, de wind speelt golvend langs je haar, ik proef het zwoel van koriander en thijm, ik proef je stille, zoete, zachte adem, strelend langs mijn huid en lichaam, stil en verlegen, zoeken je handen, je vingers tasten naar zoet en teer, naar warmte, borsten…

je danst langs nachtkoel ijs, in wervelende pirouettes, mijn donkere, verlangende ogen begeren je te volgen, dat stil smeulend, vurig, krachtig idioom, vol passie, die soepele, krachtige spieren die zich tekenen vlak onder blanke huid, onder blauwgeaderd vel, ik voel me schuldig en betrapt op schoonheid, intense schoonheid van huid, lichaam,…

Bont gesponnen beeld van mooie woorden, raadselachtig boeiend, 't is soms te vol, Te veel, te groot, te overdadig, ja, wanneer ik drinkend met mijn ogen, Langs 's dichters gouden regels ga. Zo vol van klanken, kleuren, geuren, Een Mei te kort, één groot gebeuren. Zoals een glazen bierkelk óverstroomt, Door bellend schuim, geelwit gezoomd,…

het roze van geurige bloesems, na de regen, proeft als een mooie, onbekende eeuwigheid, waar paradijs en sterrenhemel samensmelten, ja, waar de kleine god plots een held wordt, de kleine god woont in stille woorden, zijn mantel blauw, zijn stem van zilver, de snaren van zijn tong, zacht en zuiver voor wie echt luisteren, fluisteren wil,…

mijn hart schrijnt, wanneer zie ik hoe je langzamerhand schuilgaat en verdwijnt, onder watten, onder wollen dekens van te zachte woorden, je stamelt nog een verontschuldiging, je stapt voorzichtig achteruit, je stem wordt stom en stil, ik voel je aarzeling, je angst nu je op dit moment volkomen woordeloos vertrekt, je hebt geen lef meer…

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

gelig, als gerimpeld perkament, zo voelt de huid van dit boek, vol geheimen, vol gedachten, vol van rimpels en gekromde hersenspinsels, van hier naar straks en van daar naar nu; ik weet, tijd en ruimte zijn ongedefinieerd, zijn beide bewegingloos, beide mogelijk in stilte opgelost, verkruimeld in de eeuwigheid, waarom zou ik, monnik, dit…

Zwartwit deze oude foto, vergeeld papier, we proberen - tevergeefs - jou te herkennen, volgens Anna sta jij toch echt links vooraan, maar Bertold beweert dat jij dat niet bent, Wat is er toch met jou gebeurd? Vreemd toch, dat wij jou niet eens herkennen? We kijken en we kijken nog eens, Loes zegt dat deze oude foto haar niets zegt. Ik zie…

swier bûgt dyn pols troch, wylst yn 'e blaue hichte in ljurkje twirret Een voorzichtige vertaling: je polsstok buigt diep, terwijl in het hoge blauw een leeuwerik draait…

Goudblond, zacht, warm en intens verwarrend, helder je stem, blauw je ogen, je mooie lijf dat zachtjes ademt, zucht, verwarmt en verlangt, jouw mooi en onschuldig, rank lijf, prikkelt ja, je goudblonde haren kriebelen, strelen, jouw verlangen bedelft al mijn oude angsten, gestoeld op alles wat niet mag of juist wel, onuitgesproken en zonder…

ik verschuil mezelf diep in zoutig zand, dat venijnig mijn brandende huid schuurt, een droge oostenwind beneemt me elke adem, mijn tong verdroogt, mijn keel voelt scherp, mijn liefste, liefste, mijn liefste! ik wil je roepen bij je lieve, blonde naam, ik wil, ik wil je tere, zachte huid strelen ik wil je kussen met mond, neus en lippen…

Ach, mijn lieve, wonderschone vlinder, je sterke vleugels strelen de ijskristallen op de donkere, overmoedige elzenproppen, je bent niet alleen, geelzwarte mezen roepen vanuit elk hoekje in de tuin de lente aan, brutaal negeren ze het hoge miauwen van een jonge buizerd, ach, mijn lieve, wonderschone, vlinder, de herfst kleurde boom en blad…

ach, mijn lieve, blonde, wonderschone vlinder, op broze vleugels van papier, dwarrel je in onschuld door mijn gedachten en verwart mijn hart en zinnen ik voel me oud en jong tegelijk, terwijl ik in het trillen van je sterke vleugels voel, hoe je hevig vlinderend van kelk naar kelk, je tere onschuld toont, je naakte onschuld jouw naakte onschuld…