inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.050):

Parque de Luxembourgue

ik rompel, ik strompel in rafelige lompen,
ik stoot tegen stenen, muren, stenen,
ik adem alcohol en bitterheid,

ik schuiver en scheld, en ik roep,
roep ik, ik scheld, ik schuiver,
want ik ben nu al dronken, dit is mijn
mijn bankje, dit mijn park, de bomen,
de duiven, de parkieten, de zwervers,
dit alles hier is van mij, godverdomme!

natuurlijk schuil ik voor de regen,
natuurlijk ben ik bang voor de mensen
die schreeuwen dat ik gek, grote gek ben,

ik ril en huiver in mijn rafelige lompen,
en toch proef en voel ik de extase van lente,
vochtig en geurig, kruidig, dat vleugje
lente langs de zoom van vergane Kashmir,

mijn dromen heb ik heel diep verborgen
in het uitgestrekte Parque de Luxembourgue
- spel je dat zo? ik heb geen idee -
mijn liefde, mijn verlangen heb ik begraven
en diep verstopt onder de rozenstruiken,
in een geurige aarde, vol insektenbeesten,

elke morgen hoor ik de klokken luiden
van de Nôtre Dame, ach, die mooie dame,
haar doffe, bonzende, holle, heldere klanken,
geven een zoete, heldere stem aan mijn ziel,

tevergeefs wend ik mij keer op keer tot God,
Hij knikt vriendelijk, maar luistert niet
naar de fluisterende stemmen van dappere
mensen, die zoeken en verlangen naar
iets wat ze ten diepste nooit zullen weten.

Schrijver: Tjoke, 18 mei 2011


Geplaatst in de categorie: woonoord

4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 303

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
lijda
Datum:
22 mei 2011
Email:
lijdazielemangmail.com
hoe intens heb je het leven verwoord, mij treft de vierde strofe als de geur van lente die hoop geeft!
Naam:
Hanny
Datum:
19 mei 2011
Email:
hanny.vanalphenquicknet.nl
Prachtwerk dit, geweldige opbouw, ik zie hier de verwaarloosde dronken vrouw die al haar boosheid loslaat. En dan het slot, heel mooi!
Naam:
jan haak
Datum:
18 mei 2011
Email:
janhaakzonnet.nl
Ontroerend existentieel plaatje schets je hier...
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
18 mei 2011
Email:
maryama37hotmail.com
In huiver van herkenning lees ik dit prachtig geschreven gedicht in het park van het eeuwige onvervulde verlangen naar wat we ten diepste nooit zullen weten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)