Alle inzendingen van Willem.

Lachende meisjes Schoon wassend in de rivier Golvende haren.…

Het geheugen werkt vaak fotografisch Een beeld van vroeger is er plots weer. Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste om even een korte rustpauze te houden. De moeder zit nog steeds op dezelfde stoel. Haar gezicht kun je dichterbij halen. Dan zie je hoe over haar ogen een dun laagje vocht ligt en trilt, nog geen echte tranen, maar toch, iets…

Uiting van gevoel In eenvoudige woorden. Je moet maar durven!…

De dag heeft mij al vroeg vermoeid met kralensnoer van licht en luid. Zo pas nog liep ik ongeschoeid door landen van gespannen huid, gestolde mist en sterrenwolk, en om mijn haar, licht als een kosmos, de nimbus van het vuurvliegvolk. Hun vinger wijst naar ‘t zwijgen bros, naar spiegel van het Himmelslicht, naar schoonheid van…

De aarde is niet uit haar baan gedreven toen uw hartje stil bleef staan, de sterren zijn niet uitgegaan en 't huis is overeind gebleven. Maar al 't geklaag en dof gesnik, zelfs onder 't troostend koffiedrinken, het kon uw stem niet op doen klinken, noch licht ontsteken in uw blik. Gij zult wel nimmermeer ontwaken, want gij bleef roerloos…

Geel is de rivier Rood de ondergaande zon Donker mijn schaduw…

Vijf, zeven en vijf: Een rare combinatie. Ook wat ik nu schrijf.…

Soms loopt er door een drukke straat ineens een oude kameraad of reisgenoot. Je weet zodra je hem begroet: het kan niet dat ik hem ontmoet, want hij is dood. Eerst ben je nog een tijd verbaasd omdat die levende toch haast die dode was. Heb je de zaak dan afgedaan, dan komt er weer zo'n dode aan, met flinke pas. Thuis van het…

In de schemering Is er een fluisteren: Lieveling, lieveling! De hemelen duisteren, Maar klaar glanst hopen en herinnering: Lieveling, lieveling ! Kom in de schemering. Handen zullen teer strelen, En aan uw oor de hele Hele stille fluistering: Lieveling, lieveling! En aan mijn wang uw hoofd gevleid. Om mij de warme zaligheid…

Gedichten spreken andere taal dezelfde spelling andere macht dezelfde klanken andere toon Gedichten tonen uiterste concentratie…

Zijn ziel en adem was doorgeurd van wijn. Hij leunde in zijn verscheurde kaftan tegen De deur der kroeg en stamelde verwegen Van God en wereld en zijn eigen pijn. 'Gunt Gij de mens alleen rampzalig zijn? Waarom wordt 't leven ongevraagd verkregen? Maak ons als 't stof waaraan wij zijn ontstegen! Wees ééns barmhartig en beveel: verdwijn!'…

daar klapwiekt een kind het kan kijken met ogen groot als van een jonge nestvogel het kind houdt iets in de holte van zijn smalle vuist een onzichtbaar insect met stippen en een breekbaar schild schoksgewijs beweegt het kind zijn hoofd verscholen in de capuchon van een gele regenjas het klapwiekt boven bergen versgemaaid gras…

Na warme dagen volgen koude nachten. Als lakens ligt de dauw op bleek en haag Versteven naar wat zonneschijn te wachten En slaat in wolken op en regent traag. De struiken tinkelen met haarfijn ijzel. En in de hof, de dragende appelaar Komt uit de damp reusachtig te verrijzen, Met ronde konen en veel grijzend haar. O eedle boom, die, boven…

Laat smaragden en saffieren 's Levens brozen beker sieren; Laat robijn en diamant Schittren om zijn gouden rand; Laat hem roos en anemonen Met het geurigst kransje kronen; Laat de tintelende wijn Gloeien door zijn kristallijn; Laat hij tot de boord geschonken, Vrolijk schuimen, dartel vonken, En verlokken oog en hart; Laat hij met zijne…

Ziet men aan de dorenstruiken ’t Geurig roosje niet ontluiken, Lentes uitgezochte roem? Ook de distel, ook de netel, Heeft haar plaats om Flora's zetel, Ieder braamsteng draagt haar bloem. Ach, in alles is genieten; Slechts het misbruik schept verdrieten. Waarom grijpt ge woest in ’t rond? Laat uw ogen dankbaar weiden Waar de schoonheên…

De nacht, huiddiep en rimpelloos gelegd met sterrenspikkels op zijn tulen kleed baant zijn pad met staal van scherp geslecht door tunnels mensenpassen breed De dag van buiten rijmloos opgezegd draagt hoornhuid als een dure eed snijdt zich een weg door boeg en plecht als horizon het licht betreedt De avond neemt terloops de weg omhoog schurkt…

Dat zelfs in wintertijd ook eens wat schoons opbloeit denkt edelachtbare blikt naar bewijs Al schijnen het te zijn jurkenboevinnetjes eerst een Bavaria knikte hij wijs…

Dat we ten minste beminnen, indien we niet mogen genieten! Andren genieten? - Welaan: 'k draag hun geen afgunst, geen nijd. Vruchtloos verteren ze in kwelling, die 't heil van een ander benijden, Venus vergunt het genot, die zij begunstigen wil. Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een…

Een schreeuw om aandacht van een dronken man. De stilte wordt abrupt verbroken. Paniek, vallende mensen, benen gebroken. Een schreeuw om aandacht was hier de oorzaak van. De dronken man was tot zijn spijt, op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd.…

Ze was blond maar voor het overige volmaakt. Ik herinner me haar zoals een dier de smaak van water, opwinding of geluk. Een resonantie in zenuwen of spieren, een licht natrillen van een draad, een afdruk van een hand op een lichaam. ---------------------- uit: 'Toendra', 2006.…

Er is een schaduwspel van twijgen en knoppen over 't zonnig grind, en bloemengeur en licht en wind verzaligen het grote zwijgen. Het is zo stil, dat het bewegen van 't licht wordt of een ver geruis van vleugelen ging door het huis en of zich engelen om u negen. Het is zo stil en wit dit rusten. Zo slapen enkel Gods gekusten, zo vredig…

De gekken zitten in hun kerkgebouw Als stomme mummiën: met stenen ogen Staren ze onwendbaar langs de lage bogen En horen van Geloof en Liefde en Trouw Uit 's herders mond, die kalmpjes staat en nauw Iets hoorbaars voor een oirbaar mens kan pogen Te geven aan de onzaal'gen, die bedrogen Om 's werelds eêlste goed, zien lauw en flauw. Dan…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

De molen heft zijn armen stil In de blauwe zonnige najaarslucht En laat ze vallen met een zucht, Als een moe man, tegen zijn wil. De huizen slapen, het gordijn Is neergelaten voor elk raam Alleen met den blinkende koopren naam Speelt op de deuren de zonneschijn. Het dorp is nooit zó stil geweest. En nergens zweeft een zweem van gerucht:…

Mijn handen beroeren het ivoor maar ik tast naar ebbehout jouw ebbehuid beroert mij Vlak onder je afro-kapsel ( een zoete bos vioolsleutels ) bij het allerlaatste krulletje dat nog zacht naar cocos ruikt daar ontrolt zich mijn toetsenbord dat ... stippelt langs je lange nek tussen je als zwanenvleugels opgevouwen schouderbladen…

Zij is, ik ben alleen de weerschijn Zij doet, ik handel op haar woord Zij denkt, mijn peinzen slechts de scheerlijn Zij danst, ik wankel op haar koord…

Op het Johnny Van Doornplein Stapelen de zuipers hun sculpturen van blik En lunchen dorstig op betonnen nasischijven Strikt gescheiden van de patatjepeeërs De dam van kots, zweet en verschaald bier Hun openluchtbar is een effectieve barriëre Tegen het V&D-volk dat jij ooit van alles toedichtte Totdat je hier bekaf en ademloos nederzeeg Electric…

juist las ik in het ochtendblad na die van twintig en dertig is nu een bom van vijftig megaton ontploft bij nova-zembla verwekkers van chaos maken ijzige muziek regenwolken uit het noorden dragen de echo met zich mee tik tik tik tik tik tik de hele weg naar huis heb ik de morgen niet gezien het is al negen uur ----------…

Nieuw geluk, ik had er niet van kunnen dromen. Dat er zo iemand als jij nog in mijn leven zou komen. Ik zie je nog staan bij de deur, je vroeg me binnen. ik voelde me een verliefde tiener en heb je hart voor me weten te winnen. Inmiddels getrouwd met een fijn gezin. Eén ding kan ik je wel verzekeren, met jou word ik oud.…

En elke dag opnieuw, bij het ontwaken, Keert hij zich droevig in zijn bedde om, Terwijl zijn handen, in nerveus gefrom, Spelen over ’t weggewoelde linnen laken. Hij fronselt tegen ’t licht dat door de blinden, Ten kier gelaten, bleek zijn bed beschijnt, Zijn tengere gestalte teer omlijnt, En zoekt zijn mond ten koele kus te vinden. Hij…