117 resultaten.
vuurgordel
gedicht
3.0 met 284 stemmen 32.451 Sterren en strepen naderen Bagdad,
Woestijnrupsen met ronkende tred.
Een stad werpt de gordel af,
waar gore wapens zouden wachten op een vonk
die de menigte wegblaast.
Paddestoelwolk
De kogel boort door de slagader van de hoofdstad.
Nieuwsjagers gissen naar de val,
de diepte van het bloedbad.
De opmars jaagt de koersen naar smeltende…
Eerste Kaars
netgedicht
2.0 met 19 stemmen 19.736 Toen was ik een wankel veulen
Toen ik snuffelde aan wie en wat,
aan wat een merk in mijn vacht brandt.
Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt.
Zij liet het licht los op mijn netvlies,
ketende de vragen aan mijn enkels.
Ze woelt zich bloot terwijl ik jank,
de eenvoud van haar boezem vraag.
Toen werd ik een jongen en mijn…
BLIJDE VERWACHTING
netgedicht
2.0 met 61 stemmen 9.000 De verwachting wordt bruisende ochtend,
drijvend in stuifmeel en feromonen.
Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen
huppelt het lam in een wollige mantel.
In het woud zwijgen de dieren verraderlijk.
Binnen de grenzen van haar rijpe woede
schat ik de verdoken snauw.
We geloven nog in bewondering:
Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…
De onderkoelde bode
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 6.834 1
Op gammele wielen dokkert de slee
door een schraal verlichte steeg.
Ze draagt een ster van chroom,
Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul
waar snelle snavels de kruimels ruimen.
Wie verschuilt zich achter getint glas?
Een baron die de handen wringt,
het schuifelend volk veracht
en zegt
‘Ik wik de waarde
van olie en kennis en macht…
Kiem
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 5.364 Hier weiger je de ranzige rotzooi,
In de schaduw van een schoot
waar het zaad wemelt en vecht voor Later
Voel je de geduldige pomp?
Ze vertakt zich tot in de verste punten.
Prop je vingers in de oren
en hoor de diepe sapstroom.
Ze voedt spieren die zich spannen
wanneer ik jou optil of springlevend vil
omdat je smaakt naar hinde in mei.
Nu…
Wensdroom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 4.338 Hier stond mijn krakend bed
Ik fluister terwijl ik de klimplanten toon
in het park waar de zwanen zwijgen
en het naar jonge lente ruikt, zoals toen.
Wat is het meeste dat ik wens?
Een dame met de handen in de heupen
die me met zijdelingse blik doorboort
Een gestolde pop worden.
Of de smaak van meer nog...
de valse gewoonte te overdrijven…
Herinnering aan een schildersdorp
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 4.278 De vriend voerde het woord:
de helft verzonnen, de rest gelogen.
Het bos, de slagvelden van steen en kunstgras
had hij veroverd met listen.
Ik geloofde in die snedige stem,
mijn tong was een knecht.
Oren verwarden beloftes met bedrog,
getroffen door bewondering.
Zelfs de grap drong niet tot me door
toen hij zei:
“Mijn oma was gevechtspiloot…
Thuis
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 4.247 “Hier stond mijn vroegste bed.”
Ik fluister terwijl ik de planten toon
in het park waar de zwanen zwijgen
en het naar kruiden ruikt, zoals toen.
Dit is het meeste dat ik wens:
Een dame, handen in de heupen, kijkt door mij.
Voor mij: een moeder in felgestipte zetel.
Voor mij, geruisloos: jij.
Thuis nader ik opnieuw
Achter glas gleed ik…
Kerstkoor
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 3.857 Alsof een engel stroop in mijn oor giet
Hij belooft sneeuw in december
Dat de praal van de stilste nacht
Boven Brugge hangt
Als een bruidssluier
Weerspiegeld in het smaragd van haar wintergracht.
Eerst zien en dan nooit meer geloven
Want het blote oog is een bondgenoot
Tekent de krijtlijnen van wat kan.
Zoals een sterrenwachter van tien…
Kriebel
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 3.625 Zij speelt rechter en beklaagde
De gevallen maagd met vale kaken
Die me haar prikkelsteen gunt
Op een lauwe avond waar lid en vijg versmolten.
Mijn deugden kerf ik in jouw gelaat dat blaat van milde verwijten.
Met verdorven gewoontes ben je omringd
Nu al stamel je voor de duivelse rat
Die zuinig aan jouw enkels knaagt
Tot je wankelt naast…
Drenkeling
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 3.461 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er vermolmd hout,
groeien er koralen op de mast,
de oeroude glorie ligt aan scherven
terwijl zijn tranen bederven…
De lustenburcht
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 3.381 De groene gangen wachten nog
op gasten met strikken en bonte linten.
Ze zullen de feestroes vangen in gedachten.
Op het parket danst de steile ober,
wanneer een naald in de groef valt, tonen zwellen.
Hij boekt een trip voor oktober
naar het zandig land, de waterbellen.
De gasten dwalen door het dorp,
Ze schaven hun handen, wagen een worp…
Mooie meisjes
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 3.222 Meisjes gniffelen in hun kraag
om de stoere jonge heren,
hun kleren in warrige plooien.
Ze spelen haasje over en uit
halen de moed uit hun fladdermouwen
meterslang lint van de goochelaar
Groezelige dwergen.
De jongen bukt voor de rokken,
kleeft een spiegelscherf aan de wreef
Zij nog te groen van schaamte,
te kaal in de liezen.
De volgroeide…
Het Beloofde Land
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.716 Geroezemoes in schemerige gangen.
Gasten wandelen binnen in pofbroeken.
De avond gloort en bloost. Dat belooft.
We zullen de feestroes vangen
ergens in de sappen van het ijle hoofd.
Op het parket wacht de rechte ober
wanneer een straal de tekens leest,
gitaargeweld en trompetstoten.
Hij boekte een trip voor oktober
naar het beloofde land,…
Kinderwens
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.169 Als zij vertrekt wil ik woestijnzand horen
Zij wordt de zon die mijn vleugels smelt,
druipend in de aders van pijn.
Elke adem, stromende wind, gaat van hier naar haar.
Ooit keek een mens fataal door mij,
een druppel die mij uitsleep in één val.
Ze keek met regenboogkleuren, trof de held,
de moed waarmee ik zei: ‘Er was eens’
Er was slechts…
Dochter
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 2.084 Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel.
Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte.
Het zicht op de stroom en haar loom gefluister.
Een zilvermeeuw glijdt naar de monding
waar ze nipt van een waterrimpel.
Populieren werpen hun schaduw naar de overkant.
Ik draag mijn dochter naar haar nest.
Zij kriebelt het oor met binnensmonds…
voltreffer
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.058 De duivels stappen naar de kalken stip.
Een tollend muntstuk beslist.
Beenharde kuiten onder de rode zoom.
Een modderveld met plukjes gras, een klaverblad.
Gemompel en gewuif…een schreeuw ontploft in de arena.
De kleurenzee van vlaggen.
Koperblazers vullen hun wangen.
De spits legt aan,
een gekrulde wreef schilfert de bal,
een kwartdraai…
Dolfijn
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.049 Een zwoele avond
Ik stap in luchtige vezels
Aan de monding wemelt het van vis
Onder een deinende spiegel
Ze blazen bellen in hun element, in hun schommelbed.
De schaduw van de platanen schuift over de heuvelflank
Arm aan geduld aarzel ik
Wanneer zij voor mij verschijnt
De sissende zee die aan de enkels likt
Me wenkend met elke doezelige golfslag…
Gekke Geboden
hartenkreet
1.0 met 14 stemmen 1.967 Pluk de loden zon uit het gewelf.
Beweeg zoals de inboorlingen langs de Kongostroom
Verdrijf de spinsels met een glimlach
Drijf de sporen in de flank van een renpaard.
Doe wat je je voornam
al is het een zweefsalto met dubbele schroef.
Neem een grap ernstig.
Schater om de ernst.
Trappel. Popel. Gil.
Trek elk schuifje open.
Bijt je…
luchtbel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 1.956 Dofgrijze dagen verzwaren mij,
dalen naar mijn wintertenen.
Ze slaan haken in mijn hersens,
lillende lobben die de leegte ruimte geven.
Ik hurk in het zand voor de nevelzee,
rotsen klieven de branding.
Traag verkruimelt het wolkendek
Tranen slijpen mijn wangen,
Een kale ruïne in de schedel geplant.
Vellen vallen van het lichaam.
De planeet…
Geschenk
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.937 Jij schenkt me iets, mijn schat, terwijl wij verdwalen
in de kolken van onze planeet.
Onze dagen zullen lengen en onze haat zal overbodig worden.
Maar ik vermoed een lichtpunt, hoe simpel,
dat ik jouw bloed met mijn geschenken kan roven.
Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis
Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes.
Je draait en…
Schooljongen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.916 Met 1 munt in de borstzak.
De gekartelde randen schuiven langs de naad.
kiem van een wenkend fortuin:
een hangbuikspaarvarken.
"Lange Wapper!"
Hij blaast zijn spotnaam weg, een pluisje op de lippen.
De hemel hangt door van afgrijselijk grijs
en de jeuk vervliegt, de lachstorm dooft.
Ogenblikken gevangen in een bel
ergens over de…
Begeerte
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.888 Zij is fraai in haar hoogrood kleed.
Zij huppelt langs klaprozen en geritsel
in een stiekem verwachten.
Met dorstige ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest.
Hoeveel jaren hebben haar gebeten?
Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen,
in haar hinderlaag
want ik word een mikpunt in de luwe stilte.
Voorbarig samenkrimpen, een…
Rouwkrans
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 1.803 Smoor het loos geblaat van de dwaas
Ik wil stil blijven
Knip zijn stembanden tot rafels
Hoor
Zwerfkatten sluipen door de tuin
Loom en lager dan anders
Onheilsboden in een vale vacht
De prooi is al gaan vliegen
Het is gebeurd
In haar slaap zwaaide de zeis
En sneed haar adem doormidden
Sus het blaasorkest
Wring een prop in de koperen…
Een simpel gebed
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.767 1
Regen geselt het dek,
de vermolmde sloep die naar het lis drijft.
het anker gelicht,
En het verheugt ons
hoe de oever in de stroom valt.
Regen die de visser verjaagt
met een lege fuik en aas dat wemelt
Het zog van een laatste schip verdwijnt in spatten
‘Een reus drinkt uit een rietje’ zeg jij.
We dralen langs het grint.
jouw hemd toont…
Ylkoorts (2)
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.747 Lust lekte weg
Als door een doorzeefde darm
Tumult vulde straten
Toen jouw waakvlam sidderde
De stuip voor de stille sluimer
Viel je samen met jouw aanhang
Mij en een vuistvol anderen.
Versnipperd over het vage koren
Versneden in duizend dolle deugden
Die verder duren
In een landschap dat laait.
Ik wil het geloven en beloven
Tegen jouw…
De stomme rebel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.710 Stom is zijn gebed
met een drang naar blind vernielen.
Hoe het begon?
Regen in het hart en luid, luider geratel.
De achtergrond:
Het puin met de dolle honden,
ze jagen hun staart na, knagen aan een mensenschedel.
Smeltwater dat van de berg stort, zo woest.
Maar stom is hij, woestijn en zeebodem.
Hoe het begon?
De vonken spatten uit een…
Vrouw
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.674 Zij is fraai in haar hoogrood kleed.
Zij huppelt langs klaprozen en
haar kleed ritselt.
Er hangt een stiekem verwachten.
Met geile ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest.
Hoeveel jaren hebben haar gebeten?
Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen,
in haar hinderlaag
want ik word een mikpunt in de luwe stilte.
Voorbarig samenkrimpen…
Rozenkrans
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.663 1
Een nerveuze nuf schuift aan de tafel.
Knokige handen zoeken
een vingerhoed, het oor van de mok, een rafel,
losgeknapt van de sleetse doeken
die ze ooit verbond tot een lappendeken,
toen ze nog in bont boerde.
Ze woelt in wat was,
delft in die warrige brij van vervagen:
namen van slagers, de kleur van de overjas,
verhalen die zelden ontknopen…
Samen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.626 Ooit beminde ik elke genster van jouw vlees,
druppels van vuur, spatten van verlangen...
Toen volgden kwalen en de gedeelde snik.
Enkel taal slijt niet.
Ze vraagt om meer en anders en meer.
Nu herhalen we traag ons spel.
Toen…nu…later
Ze dringen zich op in een wisselvallige spurt
Later? Later zal ik minder haten
En beminnen in rijke tonen,…