117 resultaten.
vuurgordel
gedicht
3.0 met 284 stemmen 32.451 Sterren en strepen naderen Bagdad,
Woestijnrupsen met ronkende tred.
Een stad werpt de gordel af,
waar gore wapens zouden wachten op een vonk
die de menigte wegblaast.
Paddestoelwolk
De kogel boort door de slagader van de hoofdstad.
Nieuwsjagers gissen naar de val,
de diepte van het bloedbad.
De opmars jaagt de koersen naar smeltende…
De polen van het fortuin
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 1.421 “Onze wereld dendert vooruit”
houden de blauwe bevrijders vol.
Zij die onze weelde hoog waarderen
en de vaderstaat willen kraken
zullen geen trieste zucht slaken.
Cijfers liegen toch niet
Een overvloed aan voedsel,
20 % omhoog in een kwarteeuw.
Dat scheelt een mondvol.
En de lonen - ik zal het u tonen - scheren ongekende toppen.
75 procenten…
De onderkoelde bode
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 6.834 1
Op gammele wielen dokkert de slee
door een schraal verlichte steeg.
Ze draagt een ster van chroom,
Duiven vluchten loom, verlaten de dorre geul
waar snelle snavels de kruimels ruimen.
Wie verschuilt zich achter getint glas?
Een baron die de handen wringt,
het schuifelend volk veracht
en zegt
‘Ik wik de waarde
van olie en kennis en macht…
vaatwas
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 639 je wast jouw handen
haren in een wrong
speeksel welt achter tanden
alles geschikt op het aanrecht
van snijplank tot theelepel
je bent aan frullen gehecht
het schilmes schraapt
zaadjes uit de paprika
de ui fruit in sissende olie
je roert gehakt met een vork
rul en grijs in de pan
nog wat ontvelde tomaten
het laurierblad mag niet…
Bruid
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.123 Al een hoogrijpe maagd ben jij.
Je wankelt over de klinkers, glad van golven
die mos en algen spoelen.
Jij nadert mijn frivole passen niet,
tot je rare ogen trekt, een pose vindt die werkt.
Verwonderd in de winkelwandelstraat.
Een kraakwit kleed. Ooh.
Je lijkt onberoerd na de knieval, de verplichte roos.
maar achter het gelaat dat weigert…
Ademende stad
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.154 1
De stad dwingt hem sprakeloos op de knieën
Onder de hoge ark,
naast de Egyptische naald
Op de tombe van een soldaat zonder gelaat
Alsof de stroom fluistert:
Je moet mijmeren binnen mijn grenzen
tot de verveling jou tot daden dwingt.
Hij knikt zonder de weigerachtige zucht,
of het hoofd zinkend in de schouders.
Ze bliezen bijna de wazige…
Dorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 541 Met mijn dorst trap ik op jouw hielen,
hijgend in de kraag.
Mijn tongpunt proeft een romige dij.
Wijn en brood vegen we van tafel,
ik hap naar jou:
de geur van nat zand en een zucht bereikt me.
Dorst in de woestijn en dan in een luchtspiegel:
de waterval en een tongkus als beloning voor het toeval.
Of de maag die krimpt na de schrale oogst…
Oerklank
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 449 Hoor het gisten van de zwellende vrucht.
Het bloed popelt ook in mijn buik
Maar een geluk vind ik daar waar mijn oor ligt,
geplet tegen een naakte navel.
Jij gloeit van trots.
Jouw mond halfvol kruimels
Jouw malende mond verwijt me
en ik drink die speelse prikwoorden,
(kloothommel wordt een kriebel)
terwijl het prakje de sprei bespat.…
Kinderwens
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.169 Als zij vertrekt wil ik woestijnzand horen
Zij wordt de zon die mijn vleugels smelt,
druipend in de aders van pijn.
Elke adem, stromende wind, gaat van hier naar haar.
Ooit keek een mens fataal door mij,
een druppel die mij uitsleep in één val.
Ze keek met regenboogkleuren, trof de held,
de moed waarmee ik zei: ‘Er was eens’
Er was slechts…
Vrouw
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.674 Zij is fraai in haar hoogrood kleed.
Zij huppelt langs klaprozen en
haar kleed ritselt.
Er hangt een stiekem verwachten.
Met geile ogen hurk ik tussen de twijgen van haar arendsnest.
Hoeveel jaren hebben haar gebeten?
Ik voel de zomerhitte op mijn gelaat stralen,
in haar hinderlaag
want ik word een mikpunt in de luwe stilte.
Voorbarig samenkrimpen…
Herinnering aan een schildersdorp
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 4.278 De vriend voerde het woord:
de helft verzonnen, de rest gelogen.
Het bos, de slagvelden van steen en kunstgras
had hij veroverd met listen.
Ik geloofde in die snedige stem,
mijn tong was een knecht.
Oren verwarden beloftes met bedrog,
getroffen door bewondering.
Zelfs de grap drong niet tot me door
toen hij zei:
“Mijn oma was gevechtspiloot…
Waken
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 652 1
Zij, half beneveld na het feest,
zwierig op glad parket
waar een schoentip een scheen raakt.
Fijne vlechten worden de sluier voor haar iris,
gebroken door de rook.
Dansers liggen in hun overvloed,
een half legioen dat de roes uitblaast
in een lichte slaap, een haastig hart.
Het hoofd rust op de handpalm
terwijl de nuchtere jongen de…
Drenkeling
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 499 Terwijl zij de netten uitwerpt
in een wolk van schuimspatten
krijst de drenkeling en hijst zich aan boord,
In de diepte een verzonken stad
onder wuivend wier,
een mossig koord leidt naar het schip
gekraakt in een donderslag
Nu rest er rot hout,
groeien er koralen op de mast,
de oude glorie ligt aan diggelen
terwijl zijn tranen vrij biggelen…
Dieper
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.072 Onder de zeespiegel ligt het wiegend graf.
Er hopen zich knoken op:
de schedel van een waaghals
het bekken van een wees
de wervels van een wegpiraat.
Boven de wolkensluiers
In het trillend blauw
Hoor ik de ijzervogel naderen
landend met klapwielen
een mensenlading in de buik.
Geen schram
Geen geknakte vleugel
Geen brandend wrak
Geen…
Achteraf
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.416 Bloed verloor en gaf ik,
ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen.
Je liet me speuren naar jouw raadsel.
Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide.
In de waan dat ik jouw zwijgen begreep,
Viel ik dieper dan mijn schaduw,
Ergens waar de mollen wroeten
In de gitzwarte gangen.
Waarom moet het moeilijk?
Wou je dan de tijd strikken…
Onderdaan
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 944 Wat ooit papavers en madelieven waren
aangetast door een stortbui
Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte.
Versnippering van weefsel.
Morgen en dan pas overmorgen:
Bedolven onder ontredderde gebaren.
Nodeloos zwelgen in het zweet
Dat mijn rug laat rillen.
Het antwoord weigeren
Tot het bijt in mijn geheugen.…
bibberkoorts
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.094 De vrieskou van haar lippen
De lentebries die ritselt in de buik
Haar ogen dwalen in de schemering
De zon heeft me luidkeels bestolen.
In haar bloed dreven ijsblokjes
(“Bloody Mary”)
Wrok nestelt zich en gloeit en wacht
Zij wordt volslagen knetter
Nu ze haar vijand ontwijkt.
De vrieskou van de stem
Vuurwolkjes in de vuist.
Ah tergende klok…
Kale muren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 965 Een lege kamer
We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren
naar de liederen van de ekster.
De vrieslucht in onze ogen
Die niets meer vinden in de ander.
Ons pril verleden is een doolhof
Van wisselende beloftes
Van pijnscheuten en samen reiken naar
de vollere nacht.
Elk vooruitzicht begraven we in de tuin
Met het geduld van een opperhoofd…
Kanaal
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 708 Gerimpeld water in de kanaalgeul.
Een vlies van pollen, rotte bladeren
De wijnfles dobbert langs de kademuur.
Dol ben ik op het stille water,
de diepte die je vermoedt
de plons als je een kassei over de reling gooit.
Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen
een minuut de adem ophouden
en dan drogen in de hoogtezon.
Een bries sluipt…
goden of demonen?
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 838 Terwijl wij naar Hen oprukken
Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen.
Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed.
We vrezen voor het zuur vergaard bezit.
Ze schrappen ons geprevel,
happen in onze tamme gebeden.
In een zaal of onder het gewelf...
Wij blijven grijze krijgers.
Ze wagen het ons te dwingen
te luisteren naar de mokerslagen…
Meisje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 896 Na school luidt ze de klokken van de avond.
Vederlicht vlees, soepele benen.
Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'.
Alles wat volgt O
Marineblauwe parel
Ontwakende schoot
Giftig teken
In een knip schoof ze uit de vruchtenzee,
rijk aan diepte en gesis.
Blije kreetjes galmen in het hoofd.
Het brandt onder mijn navel.
Avond na…
laatste avondmaal
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.058 Je liet de strelingen tot jou komen
zoals de kinderen in de bijbel
joelend in zijn open armen vielen.
Jouw boodschap was minder blij.
Mijn maanziek gejank
kon jouw oor niet meer vinden
Ik gooide die bloederige spons weg
Die zoog aan de ribben
(Tralies voor de blubber binnenin)
En zocht de koudste steen.
Samen wandelend naar nergens
Knijp…
Zeemeermin
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 928 Ze verrees uit de blauwe baai
zoutschilfers aan de staartvin
belaagd door de tijgerhaai
die haar wonden ruikt.
Het zilver van schubben
een kiezelstrand
Haar handen krullen krols.
Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert
waar de koningszoon schuilt in een nis
klaar voor een beet in een haak.
We gluren gretig naar de wenken
Vergeten…
Gesneuveld
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.165 De klamme kilte van haar manen
Zandkorrels in mijn aders.
Het verlangen wacht in de kelder
Waar de muffe lucht drijft
En niets meer belooft
Dat is veel minder dan heel weinig.
De gore tongen van de nijd
doorboren het trommelvlies.
Zij stamelt naar de bondgenoot
Mager en lager dan ooit.
De schrille stem van het verraad
Die bloedt in mijn…
Kiem
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 5.364 Hier weiger je de ranzige rotzooi,
In de schaduw van een schoot
waar het zaad wemelt en vecht voor Later
Voel je de geduldige pomp?
Ze vertakt zich tot in de verste punten.
Prop je vingers in de oren
en hoor de diepe sapstroom.
Ze voedt spieren die zich spannen
wanneer ik jou optil of springlevend vil
omdat je smaakt naar hinde in mei.
Nu…
Het Beloofde Land
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.716 Geroezemoes in schemerige gangen.
Gasten wandelen binnen in pofbroeken.
De avond gloort en bloost. Dat belooft.
We zullen de feestroes vangen
ergens in de sappen van het ijle hoofd.
Op het parket wacht de rechte ober
wanneer een straal de tekens leest,
gitaargeweld en trompetstoten.
Hij boekte een trip voor oktober
naar het beloofde land,…
luister
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 822 Tussen distels en varens draven de volbloeden.
Hun dooraderde halzen
Hun glimmende flanken
Kunnen wij in hen een voorteken vermoeden
dat de liezen jeuken van verveling?
De hoeren zwaaien hun vlezige heupen
Trippelpasjes
De zedige juf dwingt mij in de hoek
en de tralies trillen
De biecht en het brood willen mij zuiveren
maar het lichaam zingt…
Niets
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 891 De twijgen in het slijk verteren.
Een hemel van kristal en het rimpelloze water.
Zacht rust de aarde
waar nooit het graan vergaan zal.
Dan nader ik de kaars
als een verdwaalde vlieg.
Soms duik ik in de verlaten kelders.
Als voor de ratten strooien ze er hun aas
Maar ik ontwijk de val.
Buiten verstrooiing zoeken.
Soms struikelt hier een…
BLIJDE VERWACHTING
netgedicht
2.0 met 61 stemmen 9.000 De verwachting wordt bruisende ochtend,
drijvend in stuifmeel en feromonen.
Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen
huppelt het lam in een wollige mantel.
In het woud zwijgen de dieren verraderlijk.
Binnen de grenzen van haar rijpe woede
schat ik de verdoken snauw.
We geloven nog in bewondering:
Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…
Paradijs
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 640 De dikke duisternis wiegt me
Voorbij de mist, de menigte, een stemmenvloed.
Straks kies ik wat ruimer sop,
de deining van de stilte
waar ik struikel over oud speelgoed.
Jeugd... de deugd waarin ik klauwen drijf
De prachtprooi die me nooit verliet
me ooit verwondde.
Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort
Haar…