Alle inzendingen van annemieke steenbergen

Zij stonden kaarsrecht met tranen in gevecht, tijd is lang gespaard dat was wel haar aard. Het leken wel zegeltjes voor in een der zegelboeken uren plukte zij die uit alle denkbare hoeken. Ja tijd is lang genoeg gespaard dat was haar aard. Ook dat wat de tijd wellicht zelfs stil kan zetten waarmee je juist ‘men’ met het overleven kon besmetten…

Hoe lang de week, de maand het tijdloze verdagen kan, ik heb geen weet. Geen weet of zelfs de lupine bloei doornen van rozen wellicht gehaald worden. Nu schort er even niets, niets meer of minder er is een serene rust zonder rare hinder. De jaren en maanden hebben al vele schaduwen talrijke vogelvluchten en blauwe luchten in ons en onze…

Kom , rust maar je behoeft geen hoofddoek ga nu je moe bent maar liggen om te sterven. De dagen zullen verlicht rauw en raadselachtig blijven zoals jij geëmancipeerde vrouw. Leven was ook al een raadselachtige binnenkomer die je visionair van vele zaken maakte als een dromer. Dus weet als binnenkomer, leg je hoofd gerust neder voor je het…

Als ik denk aan de platanen bij het strand, voel ik ook een soort weemoed in mij stijgen, denk verstild aan de pluimen riet als observant aan de wiegende essentakken die nu stil zwijgen. Ik denk aan de indringende geuren uit de lucht na een dag voorjaarsregen gevolgd door de zon, aan de bramen straks in september in vogelvlucht die geuren als…

Katjes zilverglanzend in de zon tegen ’t hemelsblauw en ook madeliefjes komen nu al ras in het verse gras vele zeilende witte wolken volgen dan ook al gauw al zijn ook de hyacinten en narcissen er nog maar pas. Geen gril van april kan straks de natuur weerhouden zolang maart en de kringloop der seizoenen bestaat nu we thans al zien hoe ook…

Iedere dag wordt de wereld groter groter dan waar we ons bevinden we samen gaan leven , wandelen wij als individuen af en aan converseren met beminden. Groter worden ook de mooie intense gedachten de groene prachten om ons heen op en in het land de betovering waar je strandt met die gedachten van bomen en alles op de grond naast wolkenprachten…

Nu de lente dan toch haar eerste schreden zet, de krokus heel nieuwsgierig op windrichtingen let, kies ik vandaag voor de allesomvattende stilte of een dampende en onontkoombare kilte? De akkers liggen nog onbewerkt stil te wachten waterprachten dijen nog uit ver buiten hun oevers. In de palmen van mijn handen wacht de toekomst de strenge winter…

De lucht voelt beklemmend, hun gedachten raar, hij oogde bijna als roofdier, niet zonder gevaar. Iets ver beneden hun en zijn waardigheid achten bezorgde ook hem toen deze slapeloze nachten. Successievelijk getreiterd, murw gemaakt, waarden die vervagen door niet meer te vragen vanwaar de idiote deplorabele omstandigheden oogden normen en…

De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg slootwater in plaats van ijs omringt de boeg. De dag voelt als grote rimpeling in de sloot een die ons alvast laat ruiken aan de dood. De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien. Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed. Ik zag alleen…

Voor de vrouwen die in deze polder wonen in een tuin wachten op wat gaat komen, de deuropening en drempel soms bewonen niet wensen te verwezen maar nog steeds iets vrezen, laat los. Voor de vrouwen die in deze polder wonen laat die angst los, dagelijks komt de zon. Slechts de uren, die unieke uren ook die voor de dageraad kijken je aan…

De ochtend voelt als een prachtig vergezicht nu oplichtende eerste zonnestralen gloeien thans alles in elkaar gaat vervloeien als licht het Binnenmaaswater en riet mij intens boeien. Waar vogels hun verentooi opnieuw verzorgen het opstaan van het gloren herboren vieren, zich niet druk maken over de dag van morgen met hun aanwezigheid het landschap…

Is er nog wel iets dat je bekoort ergens in een zin of een woord, wat kan je bloed sneller doen kloppen welke gedachten kunnen jou nog foppen. Wachten we nog op iets hier op aard iets waarin ook jij vreugde ontwaard, jij vrij bent , dat ook mag wezen als mens gewaardeerd om je uniek zijn als tendens. Wat voeren wij beloofd samen uit met…

Bij het krieken zwellen de windgeluiden hebben mijn ogen echt de nacht liefgehad heeft een onverlaat unieke Banskykunst beklad maar wat heeft dat nu toch te beduiden. Hij zal weer opnieuw mogen beginnen vlijtig realistische dingen weer te duiden wellicht nu overdag beginnen in het zuiden wetend dat daar inwoners zijn werk beminnen. Er zijn…

Leven, dit grootste luidruchtige dan weer stille wonder vertel mij gerust waar loop ik op dit tijdstip onder. Was juist zij geen bijzondere unieke levensblom wend je macht gerust aan vorm haar toekomst om. Laat de dood haar nu nog eventjes niet grijpen dit stervend nijpen is nu nog niet te begrijpen. Zelfs de heggen ogen apart naast het akkerzwart…

Mag ik je schouder om even op uit te huilen, wees maar stil nu gaan de woorden toch verloren, ik wil eigenlijk alleen maar even voor verdriet schuilen nu kan ook ik woorden van troost even niet horen. Blijf gerust even zitten woordeloos mij warm omringen soms zijn er gewoon draden onbeschrijfelijke pijn ooit zal ook ik de vogels weer gewoon…

Liefde kan niet sterven de stilte zal het je doen ervaren, ervaren wat te koesteren wat bewaren is en mag zijn, al zal het onmeetbare leed ook altijd voelbaar zijn. Maar weet liefde, liefde kan niet sterven, zelfs als ook het zout van tranen de herinneringen als wijn zoals je zelf ook gaat ervaren uiteindelijk nooit op zullen zijn…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn. Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

Maak je eigen beeld van de dag. Schilder het als romantiek, als jouw huis. Kleur het nu als liefde nu de lucht nog wit grijs nog niet Valentijnsachtig of zomers korenblauw is met witte wattenwolken. Schilder verdraagzaamheid als bloemen ogen zonder de angstblikken van ooit toen berooidheid een voorpaginawoord was. Wat wens je immers nu halverwege…

De tijd voelt als een verse appelschil, al wordt het straks vast licht en zou hij willen hij hoort ook nog steeds helder en te luid nachtelijk aanzwellende golven van ooit gillen. Er zwelt een hele stoet schuimkoppen weer golven, wederom amper te stoppen. Meeuwen soppen, meerkoeten deinen mee op ook deze aanzwellende februari zee. Wordt…

Ik blijf echt niet tot het voorjaar binnen, maar laat elk weertype herbeginnen. Ik blijf dromen van laagjes ijs op de sloot van op de voederplank bevroren brood. Van zachte sneeuw en niet ontwaken van dijken die nu niet doorbraken. Ik wil genieten van vogelpootjes in de sneeuw en hoe ik vogels zelfs een meeuw voeren ga. Van pinda's rijgen…

Zoek naar het schaarse mooie, bijvoorbeeld een denkbeeldig kopje thee, leef verder, er drijven vast en zeker wittere wolkenpartijen boven je mee. Ondanks geschokt door deze barakken doodmoe van het doorlopend appèl neergestort als een ongewenste werveling weet je vastberaden zeker nog dat ene ding. Leven is niet met glas, of nikkel of…

Zijn wij niet ecologisch afhankelijk van water en het groen, van voedsel bij alles wat wij doen. Wat weerklinkt soms al aan melodieën in straten hebben wieken van molens al langer in de gaten. Vandaag heb ik die gedachten laten dartelen als jonge dieren, wolken in de kraakblauwe lucht zucht voor zucht vrij laten voortdrijven, zonder ze te…

Met vele stemmen om en om roepen we de gestorven dierbaren om naam voor naam om bij stil te staan. Daar bij elk pover bed wordt een naam gezet ooit een lid en lichaam vol liefde uit een gezin volgt nu met voor en achternaam zin voor zin. De talrijke Sinti en Roma , de Joodse mensen persoonlijkheden met unieke traktementen. Louis Monasch…

Al zijn mijn zinnen en regels bescheiden, wil ik mij niet aan andere zaken wijden vloeit er wel van alles in ook mijn oren zelfs gedachten die mij niet toebehoren. Eens gaf het dagen vol met vreugde verhaalde ik over alles wat prachtig deugde was ik olijk vrolijk zelden moe sprak ik in stilte zelfs kamerplanten toe. Maar ook kwamen dagen…

Welke hand wordt een werkende welke traan verbergt intens verdriet. Wat oogt en is zonder zonlicht verloren wordt zonder regen niet geboren. Het kan verwonderlijk schijnen zelfs onwaarachtig klinken want waar de een nog wel zelf loopt kan 'n ander ondersteunt enkel hinken. Hoeveel soorten van verdriet bestaat er ongezien wel niet. Welke…

Het is koud en het wordt kouder in mijn mond, zie het blad in de tuin de kiezels op het pad aanwassend mos maakt veel los ik zag dat, kouder dan gisteren is nu deze ochtendstond. Net als de woorden ook uit mijn mond, want alles is slechts een onderdeel en no more, onderdeel van een decor. De hemel sprak vroeg weer even te luid elders is…

Kan deze dag mij en ook jou overrompelen op andere manier zaken laten bewonderen. Waarom bijvoorbeeld iets het absurde noemen toekijken hoe twee bijen ook kunnen zoenen. Kan ook ik even zacht spreken met eigen stem hoe bijvoorbeeld iets openblonk die groet nog klonk, de donkere voorgrond mij werkelijk niet kan boeien mijn gedachten liever met…

Kom vlinder geef mij ook vandaag gerust met jouw vleugels even hinder, mijn denken over ginder is welluidener de traan is poëzie en niet gestopt. Ik zie je nu gaan over het veld en talud je afdalen als voelbare verwarmende ' tut '. Ik zie je naar de hoogte van vogels gaan op weg naar de sterren en de volle maan. Al kijk ik je na, met nog…