Wat mag nog komen
Hoe lang de week, de maand het tijdloze 
verdagen kan, ik heb geen weet.
Geen weet of zelfs de lupine bloei 
doornen van rozen wellicht gehaald worden.
Nu schort er even niets, niets meer of minder 
er is een serene rust zonder rare hinder.
De jaren en maanden hebben al vele schaduwen 
talrijke vogelvluchten en blauwe luchten 
in ons en onze geschiedenis bewaard.
Waar ging dat alles steeds mee gepaard.
Wij zijn nog veel mens, bedacht nog niet verleerd
handen te vouwen en rozenkranskralen te tellen.
In koelte bewaren we onze gedachtenpracht.
... serie: voor die ander met verdriet ...
Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman
Schrijver: annemieke steenbergen, 21 maart 2020
Geplaatst in de categorie: emoties

 Geef je reactie op deze inzending:
Geef je reactie op deze inzending: