Alle inzendingen van c. paris

De altijd enge gast bracht zich er altijd toe anderen schrik aan te jagen vooral in de lente wanneer de mensen zich schik inprentten en ze toeleefden naar de zomers toe. Hij ging met een winterbijl op ze af en sloeg de leuke voornemens bij ze weg met wortel en al, ze bleven verwilderd staan stonden verstijfd toe te kijken, stonden paf…

De vlinder spreidt z'n vleugels in de zon vliegt langs struiken en ik geloof weer even in de liefde, als een licht en kleurrijk en vrolijk cirkelend en de lichte wind en de zon! O, hoe hij daalt en klimt en niet in een spinnenweb terechtkomt, en dit moment op- genomen in mijn hart en hoofd....voor even. Dan komt mijn lief weer stampvoetend…

De kan leeggedronken tot en met, met een dikke buik onderuit gezakt gaan liggen op bed, ik trok het niet meer, en maar draaien en draaien en ik zag hoe er aan me getrokken werd in een kolkende draai en toen in het afvoerputje. Uitgekleed uitgeput afgemat lag ik in de kreukels en wist niet meer waar ik was, ergens bij iemand thuis, dat…

Het niks is overal, daarom moet ik het opvullen met van alles, met verbeelding, met ideeën, dromen, het alles is eigenlijk ook niks, maar wel van belang, het ene meer belangrijk dan het andere, en ik roep en ik loop en ik denk en ik schrijf een gedicht. voor mij, voor jou, voor iedereen, voor niemand in het bijzonder, ik leef en ik adem en ik…

Verdronken is nu definitief het oude land in jou, niks is wat het leek, van streek jouw bijzondere wereld van de schitterendste kleuren en een ring die bloedt is wat je nog draagt, de wolken en de Regen komt niet tot bedaren meer, alles is laag en komt te dichtbij, weken van ontkennen ten spijt het is over en uit, weet je? Het klagen doet…

De magie van z'n handen gecombineerd met hoogwaardige techniek, hij tilt het doek op en er verschijnt...niks! Zojuist stond er nog een leeuw, nu vreest het publiek dat hij ergens vrij rondloopt. -draaiend, dreigend ergens in de zaal- Het geluid uit speakers, de spanning neemt toe, vol verbazing, hoe gaat dit aflopen. Nog een paar danspasjes…

'De zeilboot stoot stoer door de golven heen, het is een machtig gezicht, hoe groots dit zicht! Als leven ook zo zou zijn, was ik een gezegend mens maar ik knik met mijn knieën vanwege Mijn dikke buik. Daarnaast ben ik ook eigenlijk bang als een haas. Niks is wat het lijkt, daar ben ik achter gekomen toen ik groot werd, het groot zijn vraagt…

de kraan lekt secondes stil is het in de kamer, de kraan lekt secondes, akelig stil is het hier. de kraan lekt secondes, het is om te huilen, de kraan lekt secondes, ik ben depressief, de kraan lekt secondes, het lijkt wel een eeuwigheid, de kraan lekt secondes, ik denk aan mijn geliefde, de kraan lekt secondes, ik doe de kraan…

griezelen in bed, niet vanwege spoken, die zijn oud nieuws voor jou, maar vanwege herbeleving van de dag, teveel zonlicht en een raar voorgevoel dat de dingen niet zullen blijven wat ze zijn -is zo gek nog niet- pracht en praal ging over in brandende gedachten, zenuwen overprikkeld en duivels is nu de nachtegaal. Als het tijd is om te…

De regen breekt je laatste weerstand en je staakt het rennen, door moedeloosheid overmand laat je het water in je haar in je kleren trekken. Trekt een paar gekke bekken omdat je nu eenmaal een clown bent, maar inwendig kun je het niet verwerken, ze heeft je verlaten en je schreeuwt een paar harde woorden, niemand die je hoort door de wind…

Je hing aan een lamp aan het plafond te slingeren als een aap. Als Jane ging je heen en weer, en ik, Tarzan met rugpijn. Dronken als twee apen naar de kroeg nog -van tevoren ingedronken- jij bent mijn zon en ik jouw maan, jij fel licht en ik een baken in de lucht, een vasthouden waar je vroeger voor vluchtte. Twee dromenden en zingenden…

Teveel een brandend hart, Teveel wisselingen van emoties, Weinig onderuitgezakt voor de t.v. Ik stel mezelf altijd de brandende vraag: Heeft dit zin, heeft dit nut? Met binnenste- Buiten broekzakken loop ik verdoofd van Plek naar plek als een gokautomaatverslaafde, En niks gaat vanzelf, soms wil ik iemand anders Zijn maar nooit voor lang…

De herkenning begint al meteen, Een raar slurfdier koekeloert me dommig aan, een leeuw loopt rustig maar dreigend heen en weer. Slangen traag in bomen soepel tussen takken door, slissend, olifanten log met hun slurf heen en weer passend op de kleintjes, maar vooral met de apen wanneer ze schreeuwen tegen elkaar hun krijsende geluid voel…

De aap komt uit je mouw tevoorschijn, een lief, onschuldig staartaapje zonder naam -vooralsnog- geef het voer en water en het Zal groeien, de richting op die het wil gaan en laat het los, iedereen heeft recht op vrijheid. Al vind ik het verdomd vervelend wat je me Hebt geflikt, wat je mij hebt aangedaan. Maar goed, het is 'out in the open…

Opruiende dromen het onvermoeibare willen als kind en verder kijken dan mogelijk, ik zag de cynische blik en hoorde de toon van de volwassenen, waarachtig ik wist dat ik zo niet wilde worden en toch, al vecht ik er nog steeds tegen en ontken ik het, het ouder worden temt je tenzij je heel gelukkige genen hebt, ik niet. Zo worstel…

Ik onderga het weer, de dag met zijn zware vleugelslag, zo loom en donker maar warmte blijft, die blijft hangen in de kamer en dit lichaam. Het leven is als een broeierige zomer, en de mo- menten van koelte onder een ruisende boom zijn zeldzaam geworden. Ik heb het weer te pakken, dit bedrukte praten en denken, filosoferen terwijl de wereld…

Alles wat ik aanpak verandert meteen in goud, nooit doe ik ooit maar een klein dingetje fout. Mijn levenswandel is zeer de moeite waard, en dat is logisch want ik werk als een paard. Anderen kunnen mij amper of niet bijhouden en konden ze dat wel dan begrepen ze me niet. Omdat ik nu eenmaal op een ander plan zit, alsof ik high ben van mezelf…

De grachten gaan rond en de boten in mijn hoofd! Alles is flikkering en kaleidoscopische gezichten. Ik heb teveel gedronken en sla wanhopig in het rond, de duivel en ik hebben op tijden iets van een verbond. En de geluiden in de stad en op de pleinen en ertussen, onzin pratende jongeren die luchtbellen schieten uit hun harten en hoofden, ik…

de wind waait door je haar je bent verrast alsof je je hoed kwijtraakt, afgestaan aan de wind, je bedankt haar voor deze koele onderbreking, en loopt daarna weer verder in de traagmakende zon, bezweet en langs de hoge bomen richting de boerderij, naar boer Jansen, kijken of daar wat te doen is. Koeien kijken je verbaasd aan en schapen…

Vroeger klapte ik alleen dicht voor de bliksem en de donder. Nu zit ik constant op slot, een verpauperde burcht is mijn woning, ik zit er constant en wacht op de regen, de zon heeft mij blind gemaakt en ik lig naakt in bed want heb verder toch niks nodig. Boven mij woont de wereld en ik wacht en wacht en wacht, de navelstaarder die ik…

De hemel zo blauw nog op dit tijdstip met witte wolken als schaapjes in de lucht dit lijkt wel het begin van een 19e eeuws gedicht, maar ik verzeker u dat het nu is, 2010, midden juli. Ik kan wel juichen en waarom nu plots dat ik het zie en niet veel vaker, ja, soms zijn de beslommeringen van een mens van dien aard dat je niet let op andere…

ik kringel rond ik leef wat rond rond beelden, pleinen, ik zie hoe de koude stenen liggen en de paar bomen en alles verder, winkels, dagjesmensen, en 's avonds de onbetrouwbaren die leven en juichen en sprankelen van levenslust en de sterren en de maan magisch aan het plafond van deze wereld en ben verbijsterd door de schoon- heid van alles…

het is waar, hete zonhitte witte hitte die tot kalmte maant die je laat fluiten haast als een thee- ketel op het blauw oranje vuur.-…

De moeite die ik doe om overeind te blijven in een koel en onschuldig briesje vanuit zee, ik probeer er wat gedichten over te schrijven, maar om het echt te laten lijken valt niet mee. Altijd staat iets in de weg, de verbeelding of anders wel de vorm van het gedicht, en de rijm. Ik bedel de muze om het juiste evenwicht, om de woorden goed op…

ik stamel verloren wat hulpeloze woorden ze kunnen de ruimte in, een fascinerende plek om te zijn, en mooi vind ik, woorden die bij elkaar gepakt rondzwerven als afval misschien of als bijzaak, of als symbool voor iets. Ik hoop dat iemand de woorden vindt om onder woorden te brengen het moment dat iemand mijn woorden vindt, wat en hoe mooi…

De vuurtoren kijkt naar de horizon stevig en stram, aan tegenwind gewend, bekend met het waaien van helmgras en van het zand en ziet de soepele zeevlucht van de meeuw met stille tevredenheid aan. Zijn licht laat hij schijnen op zoekende schepen, met vuur eerst, maar later met lenzen en spiegels, laat zijn licht rondgaan over het water, ware…

leven als een onopvallende spijker in een kast geslagen, of als een kleerhanger die jaren leeg hangt in die kast, zo ver- loopt tot nu toe mijn leven, het is een flop kan ik rustig zeggen en altijd stoot ik m'n kop. Dus geen hoera jippie of juichen voor mij, het is krom mijn bestaan als een kromme redenering, er klopt haast niets van,…

Ik heb een zin nodig die mij baat en verder niks terwijl ik me er mee bezighoudt. De hele wereld verdwijnt en ik druk het ongeluk uit als een peuk in een asbak. Alles wat ik nodig heb is het lege beeld, vel, en de hele wereld kan me gestolen worden. Als een mooie vrouw is de poëzie maar on- zichtbaar zolang zij naakt is en eerst met Een…

Hij hakte zijn hart van steen in een aantal delen, dat moest wat meer, lucht, ruimte geven maar dat lukte natuurlijk niet, en zijn steen was droog en ver- kruimelde in zoveel delen! Altijd alleen en meestal ook zo willen leven, het leven met anderen viel zwaar en tegen. Tot hij wist wat hij wilde, een kluizenaar worden die alleen…

Ik probeer de herrie in gedachten te sussen want al is alles om me heen dan wel stil ik kan de onrust in mijn hoofd niet verzachten, Klokken, straaljagers, vallende appels, irritante vogelgeluiden, ghetto- blaster dragers, het wil niet afnemen de herrie in mijn hoofd. Maar die zijn alleen maar opvulling! Expres, om de pijn van jouw wegzijn…