Netgedichten

netgedicht (nr. 34.675):

Van de wereld

De kan leeggedronken tot en met,
met een dikke buik onderuit gezakt
gaan liggen op bed, ik trok het niet meer,
en maar draaien en draaien en ik zag

hoe er aan me getrokken werd in een
kolkende draai en toen in het afvoerputje.
Uitgekleed uitgeput afgemat lag ik in
de kreukels en wist niet meer waar ik was,

ergens bij iemand thuis, dat moest wel,
dacht ik, maar ik had geen bewijs en
geen kracht. En in mijn persoonlijk
verhaal zaten hiaten en vlekken als

op gebleekte kleding en ik kon niks
dus ook geen potje meer breken of
vertellen waar ik nu eigenlijk was,
en toen ik uren? dagen? later wakker

werd bevond ik me in een ruimte die
ik niet eens herkende omdat het er
te duister was, alleen met een aan-
steker kon ik met moeite op de witte

muur lezen: K.A.F.K.A. En ik schrok
en viel weer weg als een uitgebrande
kaars en herinnerde me ook daarna
niks meer, zo van de wereld ik was.-