Verlaten
De regen breekt je laatste weerstand
en je staakt het rennen, door moedeloosheid
overmand laat je het water in je haar in je kleren
trekken. Trekt een paar gekke bekken omdat je
nu eenmaal een clown bent, maar inwendig
kun je het niet verwerken, ze heeft je verlaten
en je schreeuwt een paar harde woorden,
niemand die je hoort door de wind die
die woorden afbuigt ze verwaait en hoog-
uit iemand die je lippen leest van afstand.
Er is niemand te zien voor zover je kunt zien
en je mist de laatste bus. Regendruppels
vertekenen het beeld, ronde bollen zijn
de koppen van de lantaarnpalen als aura's
rond heiligen en je gaat je langzame gang,
met pijn in je hart ga je de eenzame weg.-
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid