Netgedichten

netgedicht (nr. 34.352):

Angstaanval

griezelen in bed, niet vanwege spoken,
die zijn oud nieuws voor jou, maar vanwege
herbeleving van de dag, teveel zonlicht

en een raar voorgevoel dat de dingen niet
zullen blijven wat ze zijn -is zo gek nog niet-
pracht en praal ging over in brandende

gedachten, zenuwen overprikkeld en
duivels is nu de nachtegaal. Als het tijd
is om te gaan slapen kijkt je teddybeer

-nog steeds- je met een gestoorde glimlach,
een rare giechelende lach aan, je bent bang
en wil weg, maar bent aan je bed vastgeplakt.

En buiten is de witte bolmaan aan het fir-
mament vastgeplakt en huil je zacht, bang
voor gekte en de wolf dichtbij het raam

heen en weer slepend met z'n staart.-