1568 resultaten.
dat lieve woord
netgedicht
3.0 met 80 stemmen 9.872 jarig, de dromen in het gras
en hoe ze bloeien terwijl
de wolken slapen
het is mooi weer
wanneer ik ze wil proeven
de vruchten in een plof
ik wandel traag en met jou
leg zacht je schaduw
op de ochtend neer
het is een vlinder
naast je schouder, vier zomers
in de dag van morgen
de zon zo hoog in de lucht
--------------…
de maan op overschot
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 346 diep, zeer diep
buig ik over treurigheid
grondloos in de troonzaal
van tijd
het is het oude liedje
dat ik hoor
schrapend langs
de onbereikbaarheid
van liefde, de dronken taal
doordrongen in eigen huid
de nacht aarzelt door
de rauwe liefkozing die
aan handen blijft kleven
mijn vingers wijzen nog naar de maan
maar de graver snakt…
Alsof
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 423 ze
zeggen zo vaak
van de doden niets dan goeds
dan ga ik je vast
na het sterven
liefhebben
alleen
weet ik nog niet
of het jouw of mijn dood wordt…
duikend naar de diepte
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 981 wie heeft jou lief
als je het daglicht klauwt
met ongetemde slagen
als je knaagt
aan blootgelegde schedels
in het land van schaduwgras
je misleidt de dood
hoog in het zuiden
verstilt de aarde naderbij
grijpt breed de blauwe lucht
wijd uitgestrekt in ‘t zweven
volg de wind, volg je vleugels
in het dalen van de dag
vlieg, volg…
niet verdwenen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 599 geloof ik je
in vellen vol waarheid
want nooit sprak je
de woorden van de
gestorven dichter
ik zag met jouw ogen
zonder om te kijken
naar het kind dat een
maanliedje fluisterde
langs mijn dood
de bloemen leegzoog
van de lente
tot de winter viel
uit de nachtschade
van die ene avond
toen ik stierf na
het vellen van je vonnis…
in handen van zand
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 452 die dag was er zon
en het deed ons vragen
samen
naar elkanders mond
je gebaar wees
naar mijn eerstgeboren huid
en steeds
vaker
naar jouw vingers
door mijn haar
je gezicht
in mijn adem gevangen
raakte het water
en elk woord
dat ik in mijn handen
had genomen
het werd stil tussen
middernacht en de ochtend
wij woonden samen…
boodschap
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 344 ik draag
dit gedicht
in stilte
als woning ongeschikt
door scheefgroei
leunen woorden
tegen de tafel
waaraan ik bid
geef mij stenen lippen
of breek het spiegelglas
de dood kan geen daken vlechten
met gebroken zwaluwveren…
een beetje hoger
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 423 meer dan wat je vroeg
wil ik zijn. vandaag
in een beweging
naar morgen
adem je Mahler of
ik bij je was. gisteren
een beetje gek
wist ik het weten
minder. wil ik van
je weten
het antwoord in
een wolkje. dichter
naar je toe
zag je me wenen
in een druppel. meer
dan wat je vroeg
gisteren. wil ik zijn
vandaag
een beetje…
toen ik zei, ik heb je lief
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 631 steeds dieper
beweegt de tijd
het gedicht in mij
verder reikend
dan het hobbelige spoor
op mijn hand
ik bekleed
witte vlakken
met eindeloos geduld
terwijl het licht
de trouwe minnaar
in naamloze ogen vangt
mijn stem raakt de nacht
sneeuwt sterren uit hun lange baan
toch
laat ik hem vreemd
in mijn adem bewegen
en wanneer…
vingers op glas
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 595 ik heb een raam zonder sterren
of zonder enige waarde
van jou tot mij
en woorden, woorden
om te vertellen
dat wat ik ben
niet meer is
tussen steen en wolken
vond je mijn naam om m’n ziel
te overtuigen
de vorm van
een open zicht
en diep zo diep
breken vingers
de zomer alvorens
die in mij kon dringen
en leeg zo leeg
wieg…
rode mond
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 303 ik ween
vaak binnenin
misschien omdat
mijn geboorte
zwarte vlekken baarde
zonder geluid
rondom het geraamte
van slapende tijd
de dag verdroeg
geen meisjesblikken
of dronken gefluister
in schreeuwerige gaten
van lichtverlies
de dood was elders
in schroeiende ogen
ik besta slechts
uit karton…
vol is de maan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 375 de maan is weer
weggegaan nu
jij de stilte leeg
naast het janken
van de hond legt
ik draag het gehuil
uit armoede
omdat mijn handen
en ogen moe zijn
en ik geen andere
slaap kan vinden voor
deze besmette dood
doortrokken in de grond
zinkt het braaksel
naar zilte nachten
zelfs de hond ligt
aan mijn voeten
overdag…
bevroren maanlicht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 324 achter het vroeg gesloten raam
bedrijf ik onverschillig de liefde
met roestbruine windvlagen
die dode vogels laten vallen
tussen bewust verzwegen verzen
het huis kreunt niet langer meer
om de lege kamer, waar doden
’s avonds wederkeren om
slapeloze nachten te vergezellen
naar een koud beslagen vlakte
de verte duizelt op mijn huid
en ik…
tussen diepte en dauw
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 475 spreek zachte woorden, liefje
in het onbeslapen bed
van heimwee
laat mijn handen strelen
naar alle zijden
van je taal
in een wervelstroom
tussen dromen en ontwaken
dek me toe, mijn liefje
met de warme zucht
van je zwijgen
mijn lichaam heeft jouw lichaam lief
doorheen de diepte van het linnen
adem mij, je liefde
ik wil samen…
koude tenen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 401 je stilt dagen van winter
en geeft me onwennige
kinderogen
bindt bitterheid
aan alle lege uren
nu dood sneeuwt
op koude voeten
de meisjesjurken, de lippen
gedragen, ongelezen
bij iedere gebroken vinger
en nu het donkere huis
de verte meet
zie ik door muren heen
de oude stenen in
mijn te kleine bouwdoos
jij kust me
maar maakt…
het einde van de dag
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.610 ik treed uit je ogen
en ga wat dichter
naar de verte
elke stap opent
de einder waar
schreeuwende vogels
beuken tegen de branding
van barstend zelfbedrog
wanneer dagen korten
en zich losrukken
van wat ooit vleugels waren
over een vlakke zee
van meisjesjaren
die ik meedroeg
op mijn heupen
voor jij in mijn tepels beet
en het naïeve…
mijn vriend
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 2.116 voorbij
de deur
toen de ochtend kwam
de geur van dood in het gras
ik zat naast jou en
mijn eigen leven in zachte
kleuren en witte vlokken
je zou niet terugkeren
toch niet naar mij, slechts
diepe stilte in het afscheid
ik heb je gestreeld
in het druppelend daglicht
en in al die jaren, langzaam oud
ga nu, mijn vriend
naar het onbekende…
nog even
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 906 langzaam sterf ik
in een huis
dat wacht
regen in de ramen
ik poets de laatste dag
hang wolken aan de nacht
koud, steeds bleker
de lippen achter glas
ik praat nog over stenen
en leg ze op mijn huid
alsof de stilte slaapt
in een verre dag na deze
het is de hoogste tijd
het
regent
op mijn mond
buiten
valt
het raam…
Over sterren glijden
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 773 je stille glimlach
in de straten
tussen gevels
steeds kleiner
loopt de nacht mee
in lijnen
grijs of zwart
de huizen ademen
de ochtend in
minnaars
de zijden kousen
nog glanzend
tussen hoofd en buik
de wil tot meer
of ik van je houd
vraag je
en ik glimlach
wanneer de lichten uitgaan
in een stad die groter wordt
je gooit…
één dollar
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.067 je was zoet, een roos
met dunne, sierlijke
hals
met onschuldige
tepels
en een verboden
handgebaar
in het verhaal van een stad
vol levende
dode bloemen
je was te jong
maar
jaren ver vooruit
voor het oude stof
van verleden geboorte
jouw raam opende
geen erbarmen
maar beet de
verminking
te rood belicht
in jaren…
nooit voorwaardelijk
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 314 voor een keer opende
ik mijn ogen en
liet mijn graf begroeien
met een teder lijf
lippen drukten zich
op mijn open mond en
enkel jouw stem deelde
de stervende vogels in mij
uren zochten alleen
nog maar jou en
alles dat ik in mezelf
had verlaten
ik wachtte op je woord
maar iets werd terug
niets; ik werd weer
zoals voorheen…
Mag ik jouw zoen zwijgen
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 387 in de ziel verzwegen
zo droom ik mijn dromen
als verloren regen
op een afgebroken twijg
waar jij nooit zal komen
of zeggen wat ik moet doen
in het stille ongestoorde
van mijn ware wezen
de eenzaamheid vermoeit
maar laat me klein en gebogen
groeien aan de schaduwzijde
van het toegetreden groen…
Het regent vleugels
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 374 je handen
spelen een schaduw
boven duinen
en ik zie slechts
woorden boven wolken
zacht en dichtbij
laat de wind ze liggen
in dat ene uur van stilte
wanneer je zand strooit
over dode vissen en de maan
doorheen de avondbranding
hoe koud de nacht is
in mijn buik
een mond in overvloed
maar ik hoor vogels wenen…
Een zeemeeuw vloog
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 425 onverwacht in mij
vond ik jou
en luchten vol licht
ik wil de dag achterna
dichtbij de kust
zomaar wat dromen
over geluk
het wordt later
ver van de stad
en op het strand
vegen witte wolken
de stilte bij elkaar
golven groeten
ook een kind
met een zoen
in haar wijde haar
net op dat moment
verdwijnt het zicht
en ik besef
dat…
ochtendmist
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 379 ik weet
ik word morgen wakker
met diepe kleuren
als zonlicht of sterren
pasgeboren
nog nooit zo dichtbij
maar naaktheid
weegt zwaar
zwaarder
dan wolken vol winter
of het zoeken naar
het andere
het is geweest
maanlicht wit
in een lied
vol onstilbaarheid
het liefst praat
ik met jou
elk woord
in één nacht
ja, morgen…
het blad beweegt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 567 wind snoeit dode stammen
over mythische velden
waar druppels bloed
van schimmige helden
in het ijzige morgenrood kappen
de doodstrijd breekt los;
scherp geslepen zwaarden
zijgen in de geur
van warme huid als
uit honderden monden
kreten verbranden
tegen de verbasterde lucht
herhaalt het kletteren
het duivels vuur boven
bange ogen…
en de zee zweeg
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 542 nu mijn adem zo sterk
de jouwe wordt
moet ik
wat uit mij geboren is
verlaten
nog eenmaal
zal ik slapen in de duinen
en de nacht
laten kijken
naar de golvende dansers
op een wolkenrij
uit mijn ogen
zal ruimte fluisteren
naar de zeewind
waarin jij bent gekomen
nu mijn stem moet zwijgen
zal ik nog eenmaal slapen
in de onverwisselbare…
stadswacht
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 305 langzaam
soms vlug
van luid naar stil
vul ik de overmacht van
zwaarbeladen dromen
met een gelood zwijgen
ik ween naar de maan
probeer de nacht te sluiten
omdat ik niet altijd
het doodgaan begrijp
de stad komt naderbij
haar geluid
breekt mijn nevel open
weer vind ik niet meer
wat ik gevonden had
maar ik ben niet bevreesd
haar…
Jij bent mijn oorsprong
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 486 breed
en warm
golven woorden
over lippen
dorsten vingers
langs
liefde, rood
en gewillig
jouw vuur
wil ik zijn
in duizeldiepe kreten
jouw stroom
die in extase schreeuwt
je geurt zo
speels
naar kleine rozen
zo lispelzacht
in het vreemde zwijgen
en wanneer
je schouder naar
morgen danst
waait het leven
door onze…
Tien na middernacht
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.596 waar elke angstkreet
zich aan mijn lichaam bindt
en met mij de nacht ingaat
staar ik steeds kinderlijk klein
naar een ontwakende vrees
in verzegelde ribben
ik zoek godvergeten woorden
op mijn onbewogen mond
daar waar ik het sterven leerde
in ontzielde meisjeshanden
en het opgedroogd onzuiver bloed
staren mijn beroofde wimpers
naar…