Tien na middernacht
waar elke angstkreet
zich aan mijn lichaam bindt
en met mij de nacht ingaat
staar ik steeds kinderlijk klein
naar een ontwakende vrees
in verzegelde ribben
ik zoek godvergeten woorden
op mijn onbewogen mond
daar waar ik het sterven leerde
in ontzielde meisjeshanden
en het opgedroogd onzuiver bloed
staren mijn beroofde wimpers
naar het beenmerg in verbleekte botten
geblinddoekt beweeg ik naar morgen
Geplaatst in de categorie: woede