en de zee zweeg
nu mijn adem zo sterk
de jouwe wordt
moet ik
wat uit mij geboren is
verlaten
nog eenmaal
zal ik slapen in de duinen
en de nacht
laten kijken
naar de golvende dansers
op een wolkenrij
uit mijn ogen
zal ruimte fluisteren
naar de zeewind
waarin jij bent gekomen
nu mijn stem moet zwijgen
zal ik nog eenmaal slapen
in de onverwisselbare duinen
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
en de zee zweeg 4.0 met 16 stemmen 
542
542
Geef je reactie op deze inzending:
Komt me bekend voor trouwens, die foto.
zal ruimte fluisteren...". Prachtige beeldspraak.