Het regent vleugels
je handen
spelen een schaduw
boven duinen
en ik zie slechts
woorden boven wolken
zacht en dichtbij
laat de wind ze liggen
in dat ene uur van stilte
wanneer je zand strooit
over dode vissen en de maan
doorheen de avondbranding
hoe koud de nacht is
in mijn buik
een mond in overvloed
maar ik hoor vogels wenen
Geplaatst in de categorie: psychologie