niet verdwenen
geloof ik je
in vellen vol waarheid
want nooit sprak je
de woorden van de
gestorven dichter
ik zag met jouw ogen
zonder om te kijken
naar het kind dat een
maanliedje fluisterde
langs mijn dood
de bloemen leegzoog
van de lente
tot de winter viel
uit de nachtschade
van die ene avond
toen ik stierf na
het vellen van je vonnis
en het kind herkende
naast mijn onverwoorde graf
Geplaatst in de categorie: psychologie