Alle inzendingen van wimper

1 Linten fladderen in de boomtoppen Als je door de wimpers tuurt. Bont gestippeld Blij geritsel Alles is nu zoals het hoort in een land dat popelt om een feest Even het grofgebekte beest uithangen. Wij sluimerwandelen in verzengend licht Langs de vloedlijn September sloopt de heftige glans Met een hamerslag. Sloom veranderen de kleuren…

Pluk de loden zon uit het gewelf. Beweeg zoals de inboorlingen langs de Kongostroom Verdrijf de spinsels met een glimlach Drijf de sporen in de flank van een renpaard. Doe wat je je voornam al is het een zweefsalto met dubbele schroef. Neem een grap ernstig. Schater om de ernst. Trappel. Popel. Gil. Trek elk schuifje open. Bijt je…

De late avond draagt een stalen mantel Met grote koperen knopen Een bescherming tegen het zwart dat knelt en knarst. Verzadigd van indrukken: Flarden van klank Flitsen van beeld in een sissend hoofd Ze vloeien onstuitbaar binnen Schelle tonen, scherpe kleuren De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer. Overal gebeurt…

Vuurtongen snijden de nacht Sierlijk en vreemd als maankraters Huizen woekeren over de velden Twijfelend aan mijn wandel Sidderend voor de zeis die ons neermaait Bespied ik de heilige honger Van de ander die weet Hoe gretig de uren happen Hoe de avond razernij met stilte verzoent Als een kat voor de sprong. De anderen blijken gelijker…

Jouw amandelogen werden door de kim opgeslorpt Verbluft keek je dan naar de vuurtongen Dan dook ik blind in het laaiend rijk De vermiste ontdekker Verdriet schaakte je gevangen binnen schimmige muren die ik liefhad en vergat. Brekend als kristal en krijsend week je voor het duistere eiland waar de rouw sluimerde in een herberg van verlangen…

Later zal ik het wagen te dromen over de denkbeeldige spruit die groeit in de schaar van haar schoot. Nu bries ik terwijl bij een verzinsel hoe een vreemdeling haar schouders ontbloot. Zij, magnolia die een schaduw over me werpt en de distels aan haar grillige wortels sterven. Terwijl de kraaien landen op de stangen van het sterfbed lik…

De zon blijft verbazen met haar schaterlach Straalkracht 10. Zoals ze de eeuwig bezongen Venus Haar roem gunt Alsof die een bron van raadsels zou zijn. Terwijl de aardse zwevers wachten op een komeet de vervulling, de blijde boodschap. Waait de zeewind dromen overhoop en de razernij slaat de romp, Klotsklots, Spoelt over het dek. Een dikke…

In de vochtige kelder kerven wij een boodschap in de korst van schimmels en zwammen. We slapen in verschillende kamers Jij wil de deur dichtsmakken Met geweld de geruchten voeden Burengehakkel. Jij verlost me nooit Van de smalende vrienden die het waarom willen weten. We rijgen de valse starten aaneen tot een aarzelende ren naar de…

Bloed schuimt en ruikt naar gistende wijn. Toch walg ik van wat groeit en vertrappel de prille kiemen en snik met het plotse berouw om de kelken en knoppen die knakken onder de zool. Het ijsvlak smelt tot een broos vlies. De boer gelooft nu al in de vette oogst, verslikt zich in rekensommen vergaart het maaisel en drijft de kudde naar een malser…

Mercedes zeilt door de grauwgrijze wijk Een ster van chroom op de neus De duiven, gevleugelde ratten scharrelen in de goot fladderen loom op. Wie schuilt daar achter getint glas? Een beursbaron die de handen wringt Het sloffend vee veracht Hij laat de woekerwinst berekenen van een nog niet aangeboorde bron terwijl het zalig slijk zich ophoopt…

Maart nadert Geluiden wekken de driftige geest jagen zuurstof door mijn aders Ritselend lover Reikhalzende hemel Kriebelend zonlicht Voel maart naderen. Ik juich van een bevende begeerte die nog zwellen moet Een lichtbundel spoelt mijn huid een prille belofte kondigt zich aan. Maart nodigt ons uit. Wij worden popelende gasten. De vroegste…

Het vertrek verrast me in een oogwenk Ergens in de lente wanneer de dag twijfelt tussen ontwaken en de sluimer van paarse wolken. Ergens waar de zigeunerkoningin vlucht in haar paleis, bedwelmd door de zeelucht. Geplunderd door de kalme piraat. Achteraf meet ik mijn maskerschade op. Ik hijs een zeil en de wind schokt in de armen, Wuif,…

Door een gapende muil schoof een flard een dij van de gazelle. Ze kwam zich laven aan de poel slinkend in de ongenadige hoogtezon, krioelend van krokodillen. Zo stel ik me gevaar voor kiezen tussen dorst en dood in een onbewaakt moment. Of als de cobra die door het rijstveld sluipt een drassig paradijs voor ratten en ons lemen huis vindt…

Een zomeravond en wij naakt tot aan de gordel. Het huis nog hoogzwanger van een slopende warmte. Het zicht op de stroom en haar loom gefluister. Een zilvermeeuw glijdt naar de monding waar ze nipt van een waterrimpel. Populieren werpen hun schaduw naar de overkant. Ik draag mijn dochter naar haar nest. Zij kriebelt het oor met binnensmonds…

De dikke duisternis wiegt me Voorbij de mist, de menigte, een stemmenvloed. Straks kies ik wat ruimer sop, de deining van de stilte waar ik struikel over oud speelgoed. Jeugd... de deugd waarin ik klauwen drijf De prachtprooi die me nooit verliet me ooit verwondde. Zoals de zebra die de adem van de leeuwin hoort Haar…

De verwachting wordt bruisende ochtend, drijvend in stuifmeel en feromonen. Voorbij de boomtoppen die in de verte vervagen huppelt het lam in een wollige mantel. In het woud zwijgen de dieren verraderlijk. Binnen de grenzen van haar rijpe woede schat ik de verdoken snauw. We geloven nog in bewondering: Kijk hoe de walvis pronkt met zijn…

De twijgen in het slijk verteren. Een hemel van kristal en het rimpelloze water. Zacht rust de aarde waar nooit het graan vergaan zal. Dan nader ik de kaars als een verdwaalde vlieg. Soms duik ik in de verlaten kelders. Als voor de ratten strooien ze er hun aas Maar ik ontwijk de val. Buiten verstrooiing zoeken. Soms struikelt hier een…

Tussen distels en varens draven de volbloeden. Hun dooraderde halzen Hun glimmende flanken Kunnen wij in hen een voorteken vermoeden dat de liezen jeuken van verveling? De hoeren zwaaien hun vlezige heupen Trippelpasjes De zedige juf dwingt mij in de hoek en de tralies trillen De biecht en het brood willen mij zuiveren maar het lichaam zingt…

Geroezemoes in schemerige gangen. Gasten wandelen binnen in pofbroeken. De avond gloort en bloost. Dat belooft. We zullen de feestroes vangen ergens in de sappen van het ijle hoofd. Op het parket wacht de rechte ober wanneer een straal de tekens leest, gitaargeweld en trompetstoten. Hij boekte een trip voor oktober naar het beloofde land,…

Hier weiger je de ranzige rotzooi, In de schaduw van een schoot waar het zaad wemelt en vecht voor Later Voel je de geduldige pomp? Ze vertakt zich tot in de verste punten. Prop je vingers in de oren en hoor de diepe sapstroom. Ze voedt spieren die zich spannen wanneer ik jou optil of springlevend vil omdat je smaakt naar hinde in mei. Nu…

De klamme kilte van haar manen Zandkorrels in mijn aders. Het verlangen wacht in de kelder Waar de muffe lucht drijft En niets meer belooft Dat is veel minder dan heel weinig. De gore tongen van de nijd doorboren het trommelvlies. Zij stamelt naar de bondgenoot Mager en lager dan ooit. De schrille stem van het verraad Die bloedt in mijn…

Ze verrees uit de blauwe baai zoutschilfers aan de staartvin belaagd door de tijgerhaai die haar wonden ruikt. Het zilver van schubben een kiezelstrand Haar handen krullen krols. Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert waar de koningszoon schuilt in een nis klaar voor een beet in een haak. We gluren gretig naar de wenken Vergeten…

Je liet de strelingen tot jou komen zoals de kinderen in de bijbel joelend in zijn open armen vielen. Jouw boodschap was minder blij. Mijn maanziek gejank kon jouw oor niet meer vinden Ik gooide die bloederige spons weg Die zoog aan de ribben (Tralies voor de blubber binnenin) En zocht de koudste steen. Samen wandelend naar nergens Knijp…

Na school luidt ze de klokken van de avond. Vederlicht vlees, soepele benen. Leest het geluk van de schorpioen in 'Elle'. Alles wat volgt O Marineblauwe parel Ontwakende schoot Giftig teken In een knip schoof ze uit de vruchtenzee, rijk aan diepte en gesis. Blije kreetjes galmen in het hoofd. Het brandt onder mijn navel. Avond na…

Terwijl wij naar Hen oprukken Zij die ons in het nauw drijven en verlamming eisen. Ze overtuigen, zuigen aan de overmoed. We vrezen voor het zuur vergaard bezit. Ze schrappen ons geprevel, happen in onze tamme gebeden. In een zaal of onder het gewelf... Wij blijven grijze krijgers. Ze wagen het ons te dwingen te luisteren naar de mokerslagen…

Gerimpeld water in de kanaalgeul. Een vlies van pollen, rotte bladeren De wijnfles dobbert langs de kademuur. Dol ben ik op het stille water, de diepte die je vermoedt de plons als je een kassei over de reling gooit. Ik wil duiken in haar duisternis, de bodem strelen een minuut de adem ophouden en dan drogen in de hoogtezon. Een bries sluipt…

Een lege kamer We liggen verdwaasd, verbaasd te luisteren naar de liederen van de ekster. De vrieslucht in onze ogen Die niets meer vinden in de ander. Ons pril verleden is een doolhof Van wisselende beloftes Van pijnscheuten en samen reiken naar de vollere nacht. Elk vooruitzicht begraven we in de tuin Met het geduld van een opperhoofd…

De vrieskou van haar lippen De lentebries die ritselt in de buik Haar ogen dwalen in de schemering De zon heeft me luidkeels bestolen. In haar bloed dreven ijsblokjes (“Bloody Mary”) Wrok nestelt zich en gloeit en wacht Zij wordt volslagen knetter Nu ze haar vijand ontwijkt. De vrieskou van de stem Vuurwolkjes in de vuist. Ah tergende klok…

Wat ooit papavers en madelieven waren aangetast door een stortbui Schuimkoppen in een rauwe, blauwe vlakte. Versnippering van weefsel. Morgen en dan pas overmorgen: Bedolven onder ontredderde gebaren. Nodeloos zwelgen in het zweet Dat mijn rug laat rillen. Het antwoord weigeren Tot het bijt in mijn geheugen.…

Bloed verloor en gaf ik, ons 'Rode Kruis' dat we jolig droegen. Je liet me speuren naar jouw raadsel. Je schonk me een glimlach en mijn brein verwaaide. In de waan dat ik jouw zwijgen begreep, Viel ik dieper dan mijn schaduw, Ergens waar de mollen wroeten In de gitzwarte gangen. Waarom moet het moeilijk? Wou je dan de tijd strikken…