biografie: Jaap

De rode deux chevaux. We reden het leven, samen naast elkaar, de rode deux chevaux, maakte het altijd weer klaar. Een hobbel, een bocht, soms een plots diep dal, maar steeds weer omhoog, met vertrouwen vooral. - De zon op het dak en de wind in ons haar, het leven leek eindeloos, ...

Zal ik al naar bed gaan of nog even blijven zitten achter mijn laptop? Wellicht komt er iets in mijn hoofd naar boven, waarvan ik niet eerder wist dat het in mij zat. Ik denk de baas te zijn over wat ik onthoud, maar merk meer dan eens dat ik nog weet wat ik vergeten dacht te hebben. Spe...

Inblazen van frisse lucht, verdrijven van warmte, warmte als hitte beleefd. Kunstmatige koelte helpt, komt uit diverse apparaten, of machines indien groot. Bevalt de natuur niet, dan maar aan de kant. Mensen wanen zich God.

Een schrale zon schijnt. Temperaturen voelen laag. Een wind meldt zich present. Kleding is zichtbaar winters. Lijfelijk contact blijft schaars. Voorkeur gaat naar protectie. Verlangens zijn er naar beter. Warmte wordt sterk gewenst, evenals genoeglijk aanraken.

Om hier te gaan. Het veld op. Zonder broer. Onder die lege, blauwe hemel die alles zichtbaar maakt d...

De ochtendmist maakt alles zacht, doet bomen verdwijnen. Die mag ik zelf verzinnen. Want er is geen verte. Er is alleen nu. Een lichaam tot stilstand, een naakt veld. Maar straks... Ja straks, werkelijk alles in de knop! Dan kom jij me tegemoet, onbedekt, in een oranje-paars licht. Tot die...

Uitgespreid ligt in de vroege morgen onaangeraakt en gaaf een laagje wit. Later wordt het betreden, nu nog niet. Vanachter zijn zolderraam een dichter, in woorden denkend, schetsend, hem ingegeven uit werelden van zijn poëzie. Het onbeschreven wit van buiten waant hij een groot te bekra...

Takken ogen stakerig in een zuinig licht, flauw schijnsel ener lantaarn, genoeg om ‘t donker van het laantje te verzachten. Het voldoet net voor wie de weg hier weet. Wind dringt er binnen, bladeren opwerpend, die droog geworden zuchtend voortschuiven. Een hond, schijnbaar beschutting zoek...

Toch een jas in de morgen, overbodigheid ’s middags: bescherming past tijdelijk; mensen behoeven een vacht. In harigheid te kunnen woelen, tasten naar een onderlaag, behoefte nog aan oppervlakte: bevoelen brengt nader, dichtbij. Maar het kunnen onthullen, een mantel langzaam ontknoopt, e...

De dag is mooi als buien afwezig zijn en een open zon ontvangen wordt door een schitterende schakering van verheugde mensen. De dag is mooi als een dichter zijn tong tussen zijn tanden klemt, zijn woorden snoeit tot bloeiende parels. De dag is mooi als iedereen niet iedereen blijft,...

Afstand is digitaal, een contactformulier, een chatrobot voor 24/7, eerst een app installeren. Afstand is zoeken naar, jammerlijk tijd verliezen, wachten op zoveel vóór u, een uitgevallen verbinding. Afstand is geen vervoer, gebrekkige toegankelijkheid, apparaten niet kennen, juiste...

De regenton kan niet meer bergen. Water komt neer in grote overvloed. De hemel kent helaas geen kranen. Niets dat het stromen stoppen doet. Nodig evenwicht lijkt ver te zoeken. Veel en weinig, overdaad en tekort. Besef is onhandig, niet economisch. Hoop is techniek gericht, nog even. Dat...

Ik ben lelijk en verlegen Jaren liep ik van eenzaamheid krom Toen bestelde ik uit wanhoop Een verloofde op bol.com Zij werd bezorgd in een doos Met voldoende luchtgaatjes erin We zijn nu 1 jaar samen Het leven heeft eindelijk zin.

Als een schoft om een praatje verlegen zit Vindt hij altijd wel op straat Een schoft die om een praatje verlegen zit Met wie hij dan praat Maar koning, met wie praat jij in zo'n geval Je zoekt je dood, je blijft alleen, ik zie het al Want een koning heeft alleen maar minderen En z'...

Het is een ware bron die lamp aan het plafond. Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.

Op straat liep hij en deed een blues, Hij ging voorbij, ritmisch zijn roes. Het is een rijm, dat daarbij hoort als een geheim in klank gesmoord. En steeds weerom is er doem-doem, zijn roep om kom in een gezoem. Was zij maar hier. Zo moest het zijn. Simpel plezier maakt rotsen fi...

Met maar een beetje straling van ‘t schraal opwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op geluk ontkiemend in lente. Alsof een dakvenster een blik gunt uit nog winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht jeukt on...

Vleermuizen omcirkelen grafstenen een dans in winterse mistroostigheid echoklanken uit een overleden vaderland dieper in de nacht krioelt het ongedierte tussen het door de kou vergeten gras ritmisch klinkt de klank van hongervrees in de machteloosheid van een dwalende wees door dit land i...

Aangenaam voelt de regen aan. Zacht vallen dunne druppels neer op grassprieten, zich fris verheffend. En nat geworden haren beplakken je wangen. Ik verlang naar kussen, onder een geheel van bomen met rood, geel en bruin geworden bladeren, onrustig wachtend op dartelende wind om verlost vri...

Ik stond m'n neushaar te knippen Het was kort na middernacht Er klonk een vreemd geluid in huis Ik vond het vrij verdacht De badkamerdeur werd geopend Het zweet op m'n voorhoofd was koud Daar stond een kanjer van een vlieg Een vlieg op 4 wielen van hout De vlieg zei: Hoe maak je het, k...

Eenzaam staart een vrouw Naar het rimpelloos water Van een plas in het veld Vocht vult ook haar ogen Waarachter herinneringen Zich geleidelijk opdringen Het verleden rust als as Op de vruchtenloze bodem, Haar hemel blijft zwart Als de rook van toen En haar tweede afscheid Fluistert li...

Je probeert breekbare stilte voor jezelf te aanvaarden in het diepe duister van de zwoele zomernacht na angstig nachtelijk dwalen bij de begroeide oevers van het verlaten zoetwatermeer met een uit slaap ontwaakt geweten zodra jouw aardse ziel bloeiende glans krijgt er is een stemmig...

Je hebt diepte leren vragen in nachtelijk duister dwalen na grijs vergeten dagen er verscheen een zonderling in de met mist omgeven spiegel de maan toverde een glimlach en in brieven, ooit geschreven bekende je het verlangen naar dat wat nuchter tot genot leidde in het vermogen van ve...

Als het tijd is dat mijn klok, mijn pendule (nog van de schoorsteen van mijn oma), opgewonden moet worden, als het daarvoor tijd is geworden, raak ik gespannen. Vrees kruipt in mij omhoog. Het mag niet gebeuren, dat – voordat mijn hand de sleutel heeft benut- de veren slap zijn geraakt, er...

Het kan nog van drummen komen, van heerlijk roffelen, van geweldig tekeer gaan op gespannen vellen, terwijl snaren stevig reflecteren. Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zo...

Er wordt een man al jarenlang gegijzeld Ergens in een stille buitenwijk Van een vriendelijke stad In een vredelievend land Zijn belagers zijn stuk voor stuk rechtschapen, Zachtmoedige mensen Ze zorgen voor hem als een moeder voor haar kind Hij krijgt twee keer per dag een warme maaltijd En...

Toen het laatst mooi weer was In dit dichtbevolkte land Ging ik met mijn verloofde Een dagje naar het strand Wij zijn vroeg vertrokken 's Morgens om een uur of twee Het is zeven kilometer Van huis tot aan de zee Toen wij het strand bereikten Was het reeds gezellig druk En al struikelend...

Eindelijk had ik een goddelijk lichaam Door de sportschool En allerlei troep Maar tijdens de eerste date Viel mijn gebit In haar uiensoep.

Mijn schuurtje, aan vervanging toe, is een berging. Het is een plaats om te bewaren, op te slaan, niet weg te gooien, nog niet definitief afscheid van te nemen, een locatie van uitstel tot ooit, een keuze voor her- overweging, een gelegen- heid om te kunnen terugkomen op de aan- zet t...

Ik speelde een potje pingpong met je Plots vloog die handgranaat over het netje Toen besefte ik pas Dat onze relatie verslechterd was.