biografie: M.R. Achterbergs
de gedichten van M.R. Achterbergs worden in samenwerking geschreven door: M. de Lussanet & R. van de Struik.
De barbaren, dat waren wij.
Het was voor ons dat jullie beefden in jullie paleizen.
Het was op ons dat jullie wachtten met kloppend hart.
Het was over onze talen dat jullie zeiden:
ze bestaan blijkbaar alleen uit medeklinkers,
uit gefluister, geruis en geritsel van droge bladeren.
Wij waren het die in de donkere wouden leefden.
Wij waren het die Ovidius vreesde in Tomi,
wij waren de aanbidders van goden met namen
die jullie niet konden uitspreken.
Maar ook wij kenden eenzaamheid
en angst, en begonnen te verlangen naar poëzie.
[Adam Zagajewski - De barbaren]
Inzendingen van deze schrijver
16 resultaten.Ridders van duizend-en-één
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 
93 Duizend-en-één
moeten het zijn geweest
op het feest van de satan
hun duizelingwekkende
duivelgedachten
laten geen ruimte
voor twijfels
en afleiding
voor bijzaak
en beuzelarij
Voordien waren dromen
in nachten gewijd
aan epische helden
verhalen gedichten
't is de dwang die...
MOLENKOREN (tijdigheid van het weten)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 Dit zwaartepunt van het denken
waar woorden geboren worden,
als klanken strotten verlaten,
zin en betekenis vormen,
samen stromen gaan,
uitmonden
in gedeelde beelden,
overeenkomen,
uitdrukken,
willen.
De tijd als duur
houdt meer dan eens stil
op het Kairosmoment
dat je pas later,
of...
Het eenheidspostulaat
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 149 Om jou zinnen over leven
mee te kunnen geven,
zijn het intrinsieke grenzen aan
de betekenis die ik er intertekstueel in leg;
tijd en aandacht zijn
niet meer dan
posters over scheuren
in het ethisch behang
van fervente dromers,
onveranderlijk verlangend
naar een brandend activisme.
...
Het Voortouw van El Camino
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146
De zwaarste zwaarden
laten zij
over doek en leegte vallen:
het scherpst is dat van Salomo,
van het Recht snijden, zo
werd gezegd; doch
allerbotst is dat der dood,
Damocles’ Fatumlemmet-
stoot.
In de tussen-time belagen
drenzende dreumesen
de magen der brodelozen
in hun uur van ...
Spreuken die nooit zijn gehoord
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 207 1.
Met zijn verzen werd geen hoop gewekt,
met huichelende wegen wel dromen verlegd;
de tovenaar die waarheid sprak
in spreuken die nooit zijn gehoord.
2.
In wrevel van de wereld afgewend,
de ogen die niemand ooit zag;
nieuw licht dat zweeft in de dageraad,
gloeiend door het licht v...
The Holy Trail
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Een burcht,
afgesloten van de wereld
of een tuin met open poorten,
en heel in de verte
een ophaalbrug naar ons luchtkasteel.
In onze harnassen van dons
plonzen en plonsen we wat af
in de levensgrachten
naar het einde.
Het slot sluiten wij
in onze opengebroken harten,
overlopend in ...
Status quo
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 145 'Hoe sta ik er nu voor, dok, leeft u nog?'
"Kom bij u, heb geduld, de interpunctie
van 't radiologisch pathogeen proces
der lymfocyten in een biopt fles
was tijdelijk out of order in hun functie
maar xal u antwoorden, xoekt voor u uit..."
Intussen groeit, nog tijdens 't belconsult
al...
Opkomen in de Avondlucht
netgedicht
2.2 met 5 stemmen 159 Schreeuw niet tegen mij
dat je verzuipt in drank
die dank je aan jezelf; je mond
loopt over, van jij...en wij?
Wat jij bedoelde, voelde ik
met onschuldige, blauwe ogen.
Er is geen reden om te lachen,
of het moet de wreedheid van jouw gedachten zijn.
Wat is de waarheid waard,
als jij h...
Sorry is zo makkelijk
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 194 We zien het afgetrokken
in de schaars omhulde Olympus
in het licht van de ochtendzon;
in het glimmen van de munt
in de diepte van de vaargeul.
We ervaren de strijd, de exercitie
tegen de afmattende Helikon,
onder de zon van contrapunctie
en 't eeuwig gekletter
van leeuweriken,
de zondv...
Attention Deficit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 Het schreeuwen om aandacht kent geen tekort
zolang de bron niet uitgeput is, het levensvatbaar oerboek
van de mens
waar waarheden goden zijn,
orakels slechts woorden
die geen ander gevoel kennen
dan eerzucht en wraak
en die eeuwige macht;
alleen een wang die keert
een vrouw die je voe...
Venster
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 Toen ging het venster open,
wanneer röntgenstralen
ons hier en nu doorlichten
door te reflecteren
op wat ons wezen was.
Ging toen het venster open
door het licht in de ogen
die ons verleden in
spiegelschrift bedrogen,
ging toen het venster open?
Er werd gezegd, en
er staat geschreven...
De beer is los
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 224 Als een geslagen hyena
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 237 Gelijk de circe-ogende co-assistente
die stiekem van achteren mijn slip in kwam,
een gouden greep deed in het muilezelpaar -
een volledig nutt'loos gebaar -, constaterende
dat zich daar tussen de welvormige dadels
geen vunzige woekering voordeed,
doch slechts een verlangen -
niet warm,
ma...
Geknield bij Argos’ graf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 243 ‘O!,
soms voel ik mij verwant aan jou,
soms voel ik mij, zoals jij je vaak
alleen gevoeld moet hebben.
Zo ik,
al heb jij dat nimmer kunnen bevroeden.
Net zomin jij ooit de bedoeling begreep
of hebt geweten waar ik ben geweest,
welk ‘n hondenleven ik heb geleden,
van binnen; al die...
Bezinningsbloemen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 160 Het toeval stuit op zijn ongeduld;
als wat niet te verwachten viel,
rende hij met de paarden mee
in de roze en blauwe slierten
van een traumatiserend strevende zon.
'De spinsels van het zó gewende;
een onverzoenlijk tegenstreven',
waar het allemaal begon.
"Mijn zoon, zoek voor jezelf
...
Bezwete Taal der Ragzangers
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 De nacht die niet wacht,
maar hem liefdevol toelacht
als de hunkerende hand
van Odysseus' dwalende geest
vrede vindt en plezier
in haar en haar vlezig lichaam.
Hij trekt een korset over dit leven
van vlees en bloed,
de gladgestreken vingers
van verwachte nachten
achter fluwelen tralies
...
