Opkomen in de Avondlucht

Schreeuw niet tegen mij
dat je verzuipt in drank
die dank je aan jezelf; je mond
loopt over, van jij...en wij?

Wat jij bedoelde, voelde ik
met onschuldige, blauwe ogen.
Er is geen reden om te lachen,
of het moet de wreedheid van jouw gedachten zijn.

Wat is de waarheid waard,
als jij het vergeten bent
en bang bent voor jouw verleden?
Was er een reden voor die
eerste kus?

De overweldigende beroering,
en die verzwegen berusting
waar geen mens van mag weten;

de wereld die jij niet deelt,
het leven door laat gaan
dat boort en boort, door en door..

Voel het opkomen in de avondlucht,
dat verlangen,
waar je op wachten kunt - levenslang.

Biografie van deze schrijver

geheime liefde ruzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12