bezwete taal der ragzangers

de nacht die niet wacht
maar hem liefdevol toelacht
als de hunkerende hand
van Odysseus' dwalende geest
vrede vindt en plezier
in haar en haar vlezig lichaam

hij trekt een korset over dit leven
van vlees en bloed
de gladgestreken vingers
van verwachte nachten
achter fluwelen tralies
zijn geen rustgevende
omstandige cliffhangers
maar verlangens
naar de zweettaal van ragzangers

doordouwers van de tegenwind
verblind door het maanlicht schudden nee, wachten op geen
verzachtende omstandigheden

nooit heb ik meer of intenser geleden
dan toen ze op me wachtte, verdween ze
niet achter tralies
maar werd ze dankzij mij bevrijd
zoals bloedheldere beken
een voorteken zijn
van treurige tentakels

wij vissen Achterbergse gesloten
poëzie hier zonder klemmen
en misschien ben ik al vol van de kiem
die door mijn huid sijpelt en groeit
maar mijn stem kan toch niet
die van kanker zijn?

gezamenlijkheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 29