biografie: chris
Ik heb soms het gevoel dat ik 1 van jullie weer even voel
Het gemis en hoe het zou zijn, dat ik jullie gewoon mis
Dan denk je even verder en wie ik dan ook bedoel
Een traan een koude rilling, gewoon het gevoel dat er iets is
Dan hoop ik ook, dat jullie weer samen zijn en naar ons kijken
Misschien ook het er ook over hebben op wie we lijken
Ach van alle voorouders hebben we wel iets, soms goed, soms ook niet
Of lijkt er iemand op Mama Jo of op Papa Piet
Of gaan de genen nog iets verder, ik weet het niet
Soms praat ik met je Papa, dan vraag ik me af wat je zou doen
En lach dan ook even als ik dan zeg, ik weet wat je bedoel
Maar het sterkste is dan toch, mij liefde voor jou en mijn gevoel.
Inzendingen van deze schrijver
126 resultaten.zonder titel
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 
115 De oude man is krom gaan lopen.
Zijn wervels drukken op elkaar.
Ooit was hij kind. Nu heeft hij staar
en moeite om zijn das te knopen.
Dat doet het klimmen van de jaren.
Hij houdt hun aantal niet meer bij.
– Het zal wel goed zijn –, zegt hij blij
en dwarrelt verder door de blaren.
So...
Kinderspel
gedicht
2.8 met 5 stemmen 1.021 Ik klim de woorden binnen
als in een boom en kijk omhoog,
voorbij de takken, blaren zo-
genaamde aardse dingen,
en denk: wie zoekt zal vinden.
Het ruikt hier heerlijk, net een vo-
geltje ben ik. Niets is onmo-
gelijk, ruisen de winden.
Zacht wiegt mijn hut. Ik word weer kind,
omringd do...
geen titel
gedicht
3.0 met 6 stemmen 979 Toch zijn het altijd weer de bomen
die ons beschutten en verstaan.
De wereld mag weer eens vergaan,
de mensheid zich te pletter dromen,
zolang hun blaren ons omzomen,
hun wortels in de aarde staan;
-van Atman tot en met Brahman
is niemand wijzer dan de bomen.
Wie heeft er altijd alle tij...
SLOOT
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.694 Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen,
het water spiegelt ze nooit rimpelloos,
het gladde blad en niet bladerloos,
het is een dak waarover zij zich spreiden,
waarop een eend in landschap weggezakt,
met een gevluchte in de grond bevriend,
laag water zoekt en boven water tracht
een nie...
Vorm
gedicht
3.8 met 10 stemmen 5.269 Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig
vet, nee meer een zure bom van flink
formaat. Ik zie hem gaan en weet niet
waar hij gaat, zolang de deuren open
zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen
is de straat als hij en er is niemand die
mijn oog zo plaagt. Wat dondert het,
ik ga hem achterna; nie...
Toch staat in je hand geschreven
gedicht
1.9 met 35 stemmen 29.547 Toch staat in je hand geschreven
mijn spaanse vluchteling
er is geen ontkomen aan
je lot wacht in Ispahan
maar kom eerst in mijn oksel slapen
kleine labrador
met de koude voetjes
en snik me je vergeetmenietjes
onder de linde zal ik dansen
met jou mijn speelgoedbeest
en ja dan voorgoed ...
Tussen seizoenen
gedicht
3.6 met 38 stemmen 16.556 Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn,
het licht uit lucht gesneden.
Lang gras, nog levend hooi,
verminking waar oogst begint.
Ik groef in kleur waar vol de lucht,
in wind waar vol het gras van is,
in golvend gras, in slapend gras,
ik bracht zand aan het licht,
verpulverd weefsel, vacht om ...
Kampioen
gedicht
3.2 met 83 stemmen 33.772 Dit is de kampioen: zijn hand
zwaait achteloos naar achteren,
zijn schoen bijt in de sintelbaan.
Ziehier: de nieuwe kampioen,
hij sleept zich voort, zoals dat
hoort, een hand drukt in de zij.
Maar kijk dan toch: hoe lang
is nog de baan die hij moet
ondergaan, wat goud terwille.
Zijn w...
Eenden
gedicht
2.7 met 159 stemmen 28.063 Ze zijn al weg uit water
en moeilijk van bewegen
verruilen zij hun zwijgen
voor angstaanjagend kwaken.
Op de begroeide oevers
klapwieken zij omdat ze niet
hun snavel ongestoord
in water kunnen steken.
Met tegenzin op vleugels
verlaten zij de grond,
hun zware lichaam trekt
uit zicht h...
Pasen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 298 Als alles in mij is verstard
tot steen, tot muur, tot een spelonk
mijn zelf verworden is, waarvoor
een rotsblok ligt, wees jij dan vonk
in mij, wees vuur, verlicht mijn hart.
Ontgrendel jij dan mijn bestaan
dat mank aan wonder nergens daagt.
Maak stromend mij weer, warm en zacht,
jij ...
o die wijze koeien
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 332 Tragedies hoeft geen mens te vrezen.
Komedies komen met het leven mee,
net als de golven komen met de zee,
net als de boeken met het lezen.
Ons script wordt gaandeweg geschreven.
Geen heeft de pen in eigen hand.
En als we weer eens zijn gestrand
is huilen, lachen om het even.
Eens leer i...
Maria
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 319 Haar hoofd hangt enigszins gebogen,
haar kindje houdt ze in haar armen vast.
't Is aardedonker rond haar, ter contrast.
Geen God heeft daar ooit bewogen.
Wel in haar, als omhoog gezogen
levenssappen vlak voorbij de bast
van een plataan, die naar de hemel tast.
De vogels zijn alvast gevloge...
Kleuter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 434 Dit beeld. Een houten kleuterschool
verscholen in een oude wijk.
De straat telt amper auto's, eik-
enbomen des te meer. De ko-
lenkachels worden opgestookt.
December is het, snijdend koud.
De juf lijkt boos. We zijn vast stout.
Ik moet iets hebben uitgespookt.
Mijn oren suizen, mond is d...
Dalmatiner onweer
gedicht
3.2 met 19 stemmen 10.369 Het blaffen is begonnen
de bastaards spuwen vuur,
licht rent, in plassen spat
het hoog om duizend poten.
Mijn hond, de kop omlaag
hij bibbert in zijn stippen,
draalt om de tafelpoot.
----------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.
Geschenk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 346 Er zit een vogel op mijn hand
van bloed en zon en blauwe veren.
Hij zingt en dwingt mij in te keren,
hij doet mij denken aan het strand,
een wezen uit een ander land
afkomstig en uit hoger sferen.
Ik moet hem dieper kennen leren,
zijn stem is aan de zee verwant.
Zacht trillen in mij mee ...
Verstilling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 340 Juli legt z'n lippen langs de sloot.
Libellen vliegen langs de leliebladen.
Een reiger staat te spieden op één poot.
Een visser slaat verstild zijn dobber gade
en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand.
Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water.
De hengel houdt hij losjes in zijn ha...
KUST
gedicht
3.5 met 4 stemmen 2.060 Zand leeft van waaien
De bomen tonen van binnen de aarde
het groen
Aan zee drinkt land
los schuim, een witte egel,
hunkerend, stekelig.
Duif in het nauw
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.753 Een duif die tussen bomen
een kleine plek uitkiest
tolt dralend om zijn as
en komt spiralend neer.
De charme van zijn dalen stijgt
als hij gebrek aan ruimte heeft.
geen titel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 363 Dit woord heeft zijn gezicht verloren,
de ruggengraat is weggehaald,
het lijf gevild, met onbetaald
verlof het hart, de adersporen
zijn droge bedding geworden
van een verlaten maanlandschap.
Wie hier gaat vissen voor de grap
vangt bot en beenderen, verdorde.
Het is de geest, de inspirati...
geen titel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 321 Vertrouw alleen het woord
dat spreken gaat
pas als het schemert,
de avond valt,
de bomen uit hun huizen komen,
de takken omgevouwen tot gebed.
Vertrouw alleen het woord
dat in zijn schild weerloosheid voert
en vijanden verliefd omhelst.
Alleen het woord
dat jou verandert in een vraag
...
Wat elke vrouw moet kunnen
gedicht
3.6 met 5 stemmen 3.844 Luisteren
luisteren
luisteren
Begrijpen
Slikken
Verwerken
Slikken
Begrijpen
Glimlachen
Mooi zijn
Jong zijn
Verstandig zijn
Handig zijn
Elegant zijn
Weten hoe een man is
Weten hoe een vrouw is
Blij zijn, dat een man een man is
Luisteren
Glimlachen
Begrijpen
Slikken
Mooi blijven
...
De begroeiden
gedicht
2.9 met 19 stemmen 9.955 Hardnekkig trekken zij, beklemd,
het klimop over hun dood blad
omhoog dat groen en ongestorven
in ranken naar beneden hangt.
Zij zijn de onverwachten die
de wind niet kan ontbloten, die
zich niet ontdoen en snakken leeg
te ruisen, kaal, niet eeuwig groen.
--------------------------------...
geen titel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 395 Ik vond dit kind per ongeluk
op zoek naar transcendente sporen.
Het speelde in zichzelf verloren;
een diepte zo afgrondelijk
dat het niet keek zelfs toen ik riep
daar hoog uit mijn ivoren toren.
Ik moet omlaag, wil hij me horen,
de trappen af, weg uit de bieb,
de boeken, ja weg uit het w...
geen titel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 357 En als dan danst het licht,
en als dan afgelegd het wachten is,
en als dan tonen hun gezicht
de bloemen, spreken zacht en hun gemis
al evenzeer het goud laat stromen,
en als dan toch de wolken komen,
de schaduw en de duisternis,
en als, als dan dieper dan mijn stoutste dromen
jij huist in zi...
geen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 393 Vertik het om te doen alsof
Vertik het om te zwijgen
jouw schoonheid is jou eigen
en van je voeten schud het stof
Vertik het om voor schut te staan
Vertik het om te draaien
je hoeft niets te verfraaien
je ook niet op de borst te slaan
het is al goed en goed genoeg
de honger meer te word...
Lente
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 341 De treurwilg wordt als eerste groen.
Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich ...
Tuin op komst
gedicht
2.9 met 31 stemmen 11.010 De bomen laten op hun naakte vingers kijken,
ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond,
de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken
van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond.
---------------------------------
uit: 'Enkele gedichten', 1973
Eikje
gedicht
3.4 met 15 stemmen 4.291 De kou heeft hem verschroeid, maar hij,
ontplooid, bleef aan de zomer trouw,
open en strak,
een eikje dat zijn blad behield,
bruin en verdord, maar eetbaar bruin
en leefbaar dor.
---------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.
Hoe ik ontroostbaar blijf
gedicht
2.2 met 92 stemmen 23.698 Hoe ik ontroostbaar blijf
in deze zomertijd
met de violetblauwe vlekken
aan de hemel
aangetast door weemoed
die me overvalt
als een te grote afstand
als mijn verbrande kindervoeten
zeldzaam als je bovenlip
met de bevroren mondhoek
als een potloodtekening
word je langzaam zichtbaar
...
Kleine boom in de mist
gedicht
2.7 met 52 stemmen 10.035 De horizon die hem omvangt
geeft hem te drinken, maakt hem lichter.
De mist die om het boompje hangt
is waar het blad het breedst is dichter.
-----------------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.
Meer van deze schrijver...
