Alle inzendingen over Martens

Het is stil in huis - De hond gromt niet, De hatelijke klok Slaat niet voortdurend Het overbodige middaguur, Het maal blijft onaangeroerd En verdwijnt stilzwijgend In de voren van de tijd, Ze heeft nog geen trek En wil het voor vandaag Hier maar bij laten…

Ineens was ze daar weer, haar lange paardestaart sloeg heen en weer, haar vurige ogen hadden maar één doel voor ogen en na een knappe demarrage knalde Lieke Martens de bal weergaloos snel binnen de doelbogen.…

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

Was tegen alles en iedereen, Met hand en tand tegen hen verzet Zonder het ooit te uiten, Ingesloten door zelf opgelegde Grenzen die ik voor geen geld Wilde openstellen - Oorverdovend het lawaai In het brein dat alle Gedachten hierover bestuurde; Oorverdovend rebels, Door anderen nooit opgemerkt, Alleen in mezelf aanwezig, Onhoorbaar…

Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

Een aanloop en een huppel en dan: schiet! En ja hoor: Lieke kan er weer een zetten in ’t rijtje van de schoonste goals. Vedetten als zij die laten van zich horen. Ziet hoe mooi het voetbalspel kan zijn, gelijk in ’t wild zijn de leeuwinnen hier de baas. Alweer een mooie actie en een pass, gevoetbal, -dribbel, -zwoeg en geen gezeik. En dan…

Ze dartelt als een veulen op het veld, Charmant en krachtig schiet zij fraaie ballen, Ze staat haar mannetje, weet aan te vallen, ’t Is Lieke! En haar komst was reeds voorspeld. Want Rinus Michels had al eens gezegd: De nieuwe Cruijff? Dat wordt een meisje. Echt!…

was beter voetbal aangetroffen Het doemscenario heeft zich herhaald We kunnen wéér eens collectief gaan rouwen Toch blijf ik van de voetbalvrouwen houwen of Ze hebben het gehaald, de voetbalmeiden Hoe prachtig klaarden ze de Deense klus Geen treurnis meer, dit keer geen dooie mus geen tranendal of jaren moeizaam lijden O Miedema en Martens…

Illustratie: Bron: Paul Martens…

Daar werpt de Leie zich, wegeltjes volgen haar ijlings. Af en toe rijst een resto op: een kapel in dit bedevaartoord voor kunstenaars en minnaren. Bijna in de sloot omdat ik onoplettend op het land let. Met veel zin zou men opzettelijk verdwalen om nog meer te zien. De zomer snuivend ga ik binnen, leg een plaatje op, niet wetend dat…

Hup Holland Hup laat de leeuw niet in z'n hempie staan Hup Holland Hup trek het beessie geen pantoffels aan Hup Holland Hup laat je uit het veld niet slaan Want de leeuw op voeltbalschoenen durft de helehe wereld aan ( 2x) Zo'n Lieke Martens waarvan ik nog nimmer had gehoord Die pingelt en passeert en ook uit alle standen scoort Groenen, Spitse…

Nav : Auto-ongeluk, Paul & Mariet Martens…

als ik op een lentedag de verjaardag van mijn vader vier, met mijn familie op harten jaag en aangeschoten ben van plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag…

Daar ben je dan, Precies in het midden van stad en kust. Precies in het midden van drukte en rust. Daar ligt de markt met z'n stofjes, hoor je kinderstemmen in de Hout, ontdek je het knusse van de hofjes en de kalmte van Elswout. Ik zie de trots van de Bavo en over het Spaarne - jawel - gaat een ontspannen kano op weg naar de…

gezichten door paniek overmand, dijken verzwakt door watermassa. sommige plekken zijn al riskant en begeven het... bijna. ze worden uitgedund door de vijand: de zee, die triomfeert in deze arena. hand in hand vecht men voor het land, om ‘t te behoeden voor een drama. maar niets is tegen de natuur bestand en wat rest is een treurig panorama…

Oh lijf van Andalusië je warme ronde vormen lagen te wachten aan de kust, te wachten tot ik kwam. Oh lijf van Andalusië de olie over je lichaam werd verwarmd door de zon en maakte me hongerig en heet Oh lijf van Andalusië netkousen van boomgaarden versieren je glooiingen en maakten me wild als een stier Oh lijf van Andalusië zeven…

Als de boer blij is, staat zijn gezicht strak. Als de boer boos is, staat zijn gezicht net zo strak. Als de boer vrolijk is, blijft het stil op de boerderij. Als de boer verdriet heeft, stopt hij zijn tranen diep in de klei. Onder zijn huid groeien emoties die hij een jaar lang heeft geplant. Ze worden in het voorjaar geoogst gesterkt…

Mijn vader wil zijn vader niet meer zien Mijn overleden opa op foto of film Zo vergeet hij zijn dood misschien maar helaas ook zijn leven... Worden de levende jaren vergeten? En worden alle mooie momenten - het lachen, het stoeien en het keten - in één klap verdrongen door de dood? Als ik eenmaal dood ben vergeet dan dat ik dood ben…

Op zomaar een dag zat ik zomaar op de fiets voor een onsje zomaar of een dozijn van iets Ik fietste langs een sombere file: lange gezichten in elke lange auto reden achter hun geliefde aan in een verdrietig laag tempo een sterk gevoel leefde bij me op en ik voelde me onsterfelijk: ik had de dood ingehaald!…

Onder een hemelsblauw laken waar de zon ons sfeerlicht was klonk zwoele muziek uit zacht ruisend helmgras. Een duinpannetje vatte vlam en we lagen liefdevol te bruinen tot de pijnlijke wekker ging van een fietsbel in de duinen.…

Ergens in de buurt van Sneek op het warmste uur van de warmste dag van de warmste week. Aangespoelde moeders op de rand van een zwembad vol kinderkopjes. Twee lieve kindjes spetteren traantjes van geluk op vader z'n krant.…

de lente is de ochtend van het jaar. een vogeltje speelt voor wekker en er staat een ontbijt van geuren klaar. deuren en gordijnen gaan open en het mooie meisje wast haar haar ze kleedt zich in lentekleuren, en ik huppel over een bloementapijt naar haar. de zomer is de middag van het jaar. de wereld is op z’n heetst en harten smelten…

Verzacht mijn lippen met je wang Ontspan mijn handen met je schouders Verwarm mijn gezicht met je vingers Kietel mijn huid met je wimpers Bedelf mijn lichaam onder je ogen…

Dag pen, wat wil je schrijven vandaag? een brief? een routebeschrijving naar Den Haag? een gedicht voor mijn lief? een mop die ik niet wil vergeten? een boodschappenlijstje? drie bier, een cola en iets om te eten? een kinderwijsje? een versje in een poëziealbum? een telefoonnummer op mijn hand? een formule voor het universum? vakantiegroeten…

WEINIG BEWEGING MAAKT SUIKERZIEK kopte de koppige krantenkop Het bracht de dertiger in paniek en met spoed naar de sportshop Hij begon te joggen door het groen in de groene maanden mei en juni In juli kon hij z’n gympies uitdoen dankzij een ongeneeslijke lopersknie Ook in tennis bleek hij bedreven maar met de beker op het oog moest…

Ik zet een liter water op en spoel de theepot om. Ik pak een zakje Earl Grey en twee kopjes uit de kast... lepeltjes voor jou en mij, onderzetters voor de kopjes en één voor de theepot.... Oeps... ik mors een beetje. Ik roer de suiker door thee en pak de koekjestrommel. Ik neem een café noir, want die lekkere krakeling is voor jou.…

ik ben het weer ik kan dagenlang regenen en dan opeens heel erg droog zijn soms hang ik als dikke mist in het landschap om daarna heerlijk helder te zijn soms maak ik je vrolijk soms maak ik je treurig soms voel je mijn hitte op je huid maar altijd ben ik warm - al voel je dat niet altijd - ik ben het weer:…

Een najaarsstorm trekt door de stad en blijft de hele dag door de straten razen Overal zie je lelijke groene vazen gevuld met lompe stengels zonder blad Zielige zwarte stokken en treurige grijze hulpeloos bij elkaar gedoken Dikke kale stokken die onafgebroken de schuldige blijven aanwijzen Een najaarsstorm trekt door de stad en eist…

De vorst doet snel zijn zwembroek aan en ik ga met een kruik onder de klamboe Sneeuwvlokken bedekken het graan het is tijd voor de kerstbarbecue Haardvuur brengt romantiek in juli maar mag ik jou niet warmen in juni? Mijn wanten geuren naar zonnebrand en de bloemen op het raam naar framboos een zwaluw is op een sneeuwpop geland en een…

De trein loopt het station binnen. De stad flitst voorbij en gaat z'n eigen gang. Ik sta op - van woede buiten zinnen - en hou me vast aan de metalen stang. Op dat moment mis ik iets: klanken vol herinneringen tonen die opkwamen uit het niets muziek om bij te zingen. En dan weet ik weer wat ik mis... het tikken van mijn ring op het…