Geleende tijd,

Avond zwart, sterren helder.
Plotsklaps vormt zich de muur,
gegil van staal op staal, brekend
glas dat naar binnen is gedrukt,
in een flits staat de wereld stil,
mijn blik opzij, zij (god zij dank)
heeft niets, ze roept je bloedt, ik
voel het lopen van het hoofd
en wangen over mijn gezicht.

Een wit gelaat meldt dat
de hulpdiensten zijn gebeld,
de rest gaat in een trage droom,
gezaagd uit het karkas wat eerst
een auto was, ambulance
met de rustige stem, we zijn
gevangen in een film van
ongeloof, verbaasd dat de dood
ons nu nog niet wilde hebben.

We lopen door het korenveld
naar de evenaar, beide handen
aan de zijden strelen de halmen
en de linten van het geurend
haar, bewustzijn en besef dat de
zon met zwarte stralen ons laat
dwalen tussen schaduw van het
donker en het licht, gewogen in
de aan ons geleende tijd waarin
de jaren nog niet zijn geteld.

Nav : Auto-ongeluk,
Paul & Mariet Martens

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 1 oktober 2011

pamapoemskpnmail.nl

Onze jaren zijn nog

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 9 stemmen 291