120 resultaten.
Kwijnen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 519 het zand is nat, suizend helm
vloekende meeuwen
rotte planken drijven
op het zoute water
langs de oude weg een zoekende man
gevonden met zilveren lantaarn
leidde door donkere dalen
smachtend naar gemoedsrust
van alle woede, laat hem varen
en hem in golven van liefde verdrinken
om het ongeloof te bezinken
en zijn bescheidenheid te openbaren…
WACHTEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.833 Of ben ik wat te vroeg gekomen,
Door drift der min, waar ik van kwijn?
ô Zalig veld, ô groene bomen,
't Kost hier te nacht wel bruiloft zijn.
Maar och, hoe lang zijn thans de stonden!
Elk omzien duurt een jaar gewis.…
Mijn hart is als een blomgewas
poëzie
2.0 met 10 stemmen 3.539 Mijn hart is als een blomgewas,
dat, opengaande of toegeloken
de stralen van de zonne vangt,
of kwijnt en pijnt en hangt gebroken!
Mijn hart gelijkt het jeugdig groen,
dat asemt in den dauw des morgens;
maar zwakt, des avonds, moe geleefd,
vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!…
Moed
poëzie
4.0 met 4 stemmen 5.836 Want achter al mijn kwijnen en mijn klagen
trilt in mijn hart nu hoog, dan somber diep,
maar steeds, - een toon van nimmermeer versagen!
Omdat mijn Heiland bij mijn naam mij riep
en heeft gezegd, dat ook voor mij zal dagen
het leven, dat Hij in zijn sterven schiep!…
Harp
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 2.181 Wat weet ik
van al die gebieden
van lachen, wensen,
schrijnen, smelten,
wachten, hopen en
geruisloos kwijnen,
die in liefde samenvallen.
Niets,
behalve dan,
dat je er hopeloos in kunt verdwalen
en dat nog romantisch vindt ook ...…
als raven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 149 zwart tumult
en gespannen sfeer
boven een omgewoelde wereld
dompelt haar
in sombere gedachten
die gevoed met de waanzin
van een herinnering
voor een hele tijd
als onherbergzaam
laat kwijnen…
Alleen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.065 Als ik omringd ben met mensen
voel ik mij het meest alleen
de herinneringen die jij achterliet
zullen nooit zo verdwijnen
hoe ik jou zag lijden
weg zag kwijnen
ik moest je laten gaan…
Vertrouwen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 1.920 het venster staat open
de deur op een kier
ik wil niet hopen
maar wacht wel
hier
kwijn niet weg
in lang verleden dromen
de dag zal komen
dan vind je mij
thuis
kom binnen en rust
mijn hart is je huis…
zwijgende klokken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden
ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd
des zondags was ik zo eraan gehecht
nu hoor ik stilte stille tranen huilen
verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen
ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…
Navelstreng
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 In China is men zo verdomd alleen…
Zelfs ouders zien hun koters nooit verschijnen
Waardoor die oudjes dreigen weg te kwijnen.
De overheid daar reageert meteen:
De staat verplicht u, samen met zoon Cheng
Tot het herstellen van de navelstreng.…
pet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 De waardigheid van de piloot,
is danig aan het kwijnen.
Nu K.L.M het hoofddeksel,
voor altijd laat verdwijnen.
Dit geeft nieuwe aspecten,
verschillend van de ouden.
En kan de K.L.M niets meer,
onder de pet gaan houden.
Met alle nieuwe inzichten,
kan het zomaar gebeuren,
dat er nu iemand komt
over een hoofddoek zeuren.…
Zwart blinde traan
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 888 Zo wazig een oog kan zijn
Één blik traant zorgeloos onafgebroken
Zo zwart de wereld in mijn ogen
Dat ik steeds verder in het donker kwijn
Zo helder blijkt het 'niets' op te staan
Verder en verder zweef ik door een leegte
Zo blind deze passieve engte
Zo zorgeloos die traan…
Natte Noten
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 157 grijze hollandse herfstlucht
brengt verkoelende buien
in tuinen kwijnen bloemen
stof spoelt weg van boomblad
noten worden nu geraapt
mensen dragen regenkleding
nóg is het geen wintertijd
bossen lokken voor wandeling
windvlagen lopen mee…
Herinnering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 161 Met mijn boeken en muziek
Of zal je eeuwig blijven spoken
Tot ik weg kwijn van verdriet?
Ik heb toch zo genoeg
Van mijn herinnering aan jou
Ach! wanneer weet ik toch zeker
Dat ik niet meer van je hou?…
Music-Hall 1
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.352 Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt
Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren
Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren
Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…
Vooruit met de achterruit
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 232 Na Pinksteren is ’t buffelen en kwijnen
Tot aan de Top 2000 nooit meer vrij
Maar met Louis van Gaal als roi soleil
Gaan onze boys de zon steeds laten schijnen
Wij vlaggen onze achterruit potdicht
En scheuren juichend door oranje licht…
Tot het einde der tijden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Wanneer de ontembare Heilige Vuren
met de ondergaande zon verdwijnen,
zijn zij geworden tot dwarrelend stof,
gedoemd om verloren weg te kwijnen.…
MORGEN RIJD IK
poëzie
2.0 met 23 stemmen 3.493 Als je liefdeloos bent, zullen ze kwijnen en treuren;
Als je kwijnt van verlangen, heviger geuren;
Als je brandt van verlangen, hun knoppen scheuren
En jij in een groot gebaar al je gewaden.…
Volle oogsten
netgedicht
4.0 met 73 stemmen 94 ik wil
dat de zon
gaat schijnen
maar zij
breekt haar
stralen tot een
zielig kwijnen
verlang naar
een strelend plagen
door de wind die
als warmtedrager
met verrassend
koude vlaagjes een
frisse balans hervindt
geef mij maar
de zomer
met stukjes
prille lentebloei
groei die nog
seizoenen mee gaat
en ons volle oogsten laat…
Corona-poëzie
gedicht
2.0 met 61 stemmen 10.780 "Als die venijnige/
ijzerenheinige/
virusjes die je niet ziet/
als die rond-hoppende/
in de war schoppende/
piepkleine stukjes verdriet/
weg zullen kwijnen/
en daarna verdwijnen/
dat nergens nog eén overschiet/
dan zal ik je kussen/
maar ja, ondertussen/
doe ik dat maar niet."
Joke van Leeuwen
in DICHTER, tijdschrift met poëzie voor…
Wrange Amaril
poëzie
4.0 met 8 stemmen 4.332 * willig wee = gewild, vrijwillig verdriet
* bijnen = binden, benauwen
* afwezen = afwezigheid
* een bocht geven = ombuigen
* slijten = kwijnen
* vocht naar = vechten om
* nu gebeden: waarom nu gesmeekt wordt…
huilen tranen de waarheid....
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.942 mag ik van een traan verlangen
dat zij waarheid huilt
haar vloeiend verdriet
geen bitterheid wordt
kan ik schoonheid vragen
dat zij innerlijk blijft
geen uiterlijk vertoon
die kwijnen wil
zal ik toekomst beleven
in liefde doordrenkt
oprecht in haar dromen
geschonken door jou
dan huil ik tranen
in schoonheid doorweven
omhels die waarheid…
De strijd... gezonken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 776 De haven verlies ik
steeds meer uit zicht,
stilaan kwijn ik
naar de ondergang
geef mij over, aan die woeste zee.
Rustend op de bodem
en herademend geniet
ik van de
zachte schoonheid en kalmte,
nestel mij op een bed van koraal.…
gedachten
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 696 Ik zoek ik in jouw ogen
want de tijd die slijt
Naar de kern van je ziel
in het leven dat jij leidt
Ik wil je doorgronden
jouw hart weer horen
Je gedachten ontrafelen
als nimmer te voren…
Ik wil jou gelukkig zien
je hand gevouwen in de mijne
Dat je gaat waarvoor je staat
en niet langzaam weg zal kwijnen…
Boer zoekt vrouw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 158 Boerin Henrieke staat blozend en blond
Te midden van vee weg te kwijnen
Ze kijkt naar Bert’s hand op ’n koeienkont
En ziet hem er zelfs in verdwijnen
Wanneer ben ik een keer? Denkt ze vol nijd
Belt naar Yvonne en houdt haar betoog:
“Ik vind bij die veearts geen intimiteit
Heb jij niet voor mij nog een gynaecoloog?”…
Ontheemd
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 120 je hebt mijn woorden afgenomen
langzaam aan mijn zijn ontvreemd
hoe ben je daar zo toe gekomen
ben van nu af aan ontheemd
nu jouw kleuren zijn verdwenen
mij dit leed is aangedaan
zeker wetend dat datgene
jou duur zal komen te staan
laat me niet meer onderdrukken
voor spijt betuigen ben je laf
nu zal ik de vruchten plukken
voor eeuwig kwijnen…
Zwaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 94 Dik, diepzwartig zwart
Milibaren van graniet
Grijsgeslagen lagen regensluier
Uithalen van verdriet
Einder van ondeelbare nietsheden
Lamenterend gekrijs van meeuwen
Zwenken in waterwolken, in waterwolken
Daar, waar weten op spijkerbedden rust
Herinneringen zuchtend kwijnen
En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart
Dik, diepzwartig zwart…
verloren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 312 rond jouw gebogen slaap verdroomde niets
mijn harde werkelijkheid
de dichtgebonden stoel hield vast
wat niet meer verder kon bleef zonder zon
de dag beschijnen
bloemen kwijnen in een lichtloos raam
rimpels schreven over wie we waren
nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen
over haren of
mijn kus op je wang -levenloos
verkoos je…
Grafbloem voor Leopold
poëzie
2.0 met 4 stemmen 641 De orchidee, de enkeling,
de schrikse fantasie der lijnen
een opensperren - en dit kwijnen
o nauw geredde drenkeling;
een tengerheid, zacht neergelegd
door vriendenhand die wou bewaren
herinnering aan zielsgevaren -
en al het schuwe, ongezegd.
-----------------------------------------------
noot van de redactie:
Frederik Schmidt-Degener…
De stilte van het doek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 ik zag
je voeten in het gras
handen vol met bloemen
je lichaam raakte
aan de wolken
een hemel in je lach
ik wilde snel beginnen
met dit moment op linnen
schetste vage lijnen
maar jouw ziel
leek weg te kwijnen
in de stilte van het doek
jij reikte mij de hand
zette verf en ezel aan de kant
om de echte lente te genieten…