verloren
rond jouw gebogen slaap verdroomde niets
mijn harde werkelijkheid
de dichtgebonden stoel hield vast
wat niet meer verder kon bleef zonder zon
de dag beschijnen
bloemen kwijnen in een lichtloos raam
rimpels schreven over wie we waren
nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen
over haren of
mijn kus op je wang -levenloos
verkoos je
weg te blijven
Zie ook: http://www.switilobi.nl
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 23 maart 2011
Geplaatst in de categorie: ziekte
Heel sterk!
Met bewondering gelezen. Heel veel sterkte!