voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 38.301):

verloren

rond jouw gebogen slaap verdroomde niets
mijn harde werkelijkheid
de dichtgebonden stoel hield vast

wat niet meer verder kon bleef zonder zon
de dag beschijnen
bloemen kwijnen in een lichtloos raam

rimpels schreven over wie we waren
nergens sprak vertrouwd gevoel van strelen
over haren of
mijn kus op je wang -levenloos
verkoos je

weg te blijven

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 23 maart 2011

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: ziekte

1
2
3
4
5

2.8 met 8 stemmen

432

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

sydhart, 14 jaar geleden

rimpels schreven over wie we waren - levensloos verkoos je weg te blijven
Heel sterk!

Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden

Het in en in trieste, toch zo ontroerend mooi omschreven!
Met bewondering gelezen. Heel veel sterkte!

kerima ellouise, 14 jaar geleden

aangrijpend, deze voelbare machteloosheid, als liefde niet meer bereikt...Prachtig neergezet!

lijda, 14 jaar geleden

zo intriest het beeld dat je schetst, de geliefde mens vergaat in geen herkenning, de liefde blijft!

Martien Montanus, 14 jaar geleden

Zeer pijnlijke constatering deze onomkeerbaarheid...sterkte Anja!

Alida, 14 jaar geleden

Een ontroerend gedicht Anja.

Geef je reactie op deze inzending: