Alle inzendingen over een fata mogana

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

(Eerder dan juist nu (II)) Hoewel duivels denken voor zover zij bij machte zijn dit te doen de wereld hun wil op te leggen zijn hun fata morgana's echt niet van de lucht Luchtspiegelingen zijn geïnfiltreerd in hun branie-brein Wanen zij zich Zijn gelijke of kruipen zij liever als Zijn slaaf?…

Ik heb achter de horizon gekeken en werd naar een Utopia geleid. Een visioen? Ik raak het niet meer kwijt. Als het een droom was, heeft hij waar geleken: die vreemde reis door ruimte en door tijd. Een helder, zuiver licht bescheen die streken waar het ons grauwe duister deed verbleken als tijdelijke onbelangrijkheid. Dan deed het nieuws…

parket kruipen In een steile mars over de schoorsteenmantel Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen -Onder de gedempte hamerslagen van wind- Naar het tuinpad van snijdend grind Je verroerde geen vin Alhoewel de buurvrouw lijkbleek In een hoek van jouw blikveld De straat uitkroop en week Voor een vreemd geweld Dan sla je tilt Een fata…

we vonden een nieuw woord voor hel en dood in hang naar het laagste, rauw morbide, amorf als geblakerde moord fuga van geronnen melkbrood een bejubeld akkoord woestijndumping geen aanmelding nodig…

ik wil ze hier niet heb hen mijn tanden laten zien in de scherpe kammen van het gebergte ze doen snakken naar adem op hete glooiingen vol klein gesteente waar hitte de fata morgana laat zinderen zuurstof lijkt uit de lucht gebrand die verschroeiend raspt door longen zonder verkoeling direct bij de hand dit is ons land al…

Je viel als druppels in mijn handen maar de zee bleek veel te klein en toen wij samen ergens strandden bleek ik nergens meer te zijn Nu zie ik hier het water branden en de vlammen doen me pijn toch hou ik jou nu in mijn armen omdat ik dicht bij jou wil zijn…

In het middelpunt van een woestijn de felle zon, stenen en droog gewas zie ik ineens mijn eigen dorre strand de waas van hitte waait over land, waar de schorpioen z'n staart doopt in venijn niet wetend of dit als medicijn genas z'n scharen omfloerst in zwart satijn. IJl de dunne, versleten maan vergeten in z'n ijver, half vergaan en overdag…

ogen, Liefste Nu het nog kan Naar de traag stromende geheimen van de kristallen rivier De roep van de ochtendvogel Eenzame nostalgie Vergeefs verlangen naar verloren dromen Luister, glimlachend naar de lichtende galm aan de horizon waarachter het vermoeden schuilt van ach, het zal zo mooi zijn het wenkende paradijs Meer dan een fata…

smet op het licht zo lelijk dat ik er blind van word zo hard dat ik je graag verstoor in je haat naar aardige mensen jij heks kan je niets anders wensen dan een lang en ongelukkig leven een grote grap val maar naar beneden rechtstreeks naar de hel en geloof me lelijk eendje daar zien wij elkaar snel sneller dan je haat mij kan bereiken fata…

haiku ondersteboven gezien in een waterplas hemel op aarde…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

Hoe helder het licht werd! - spiegelde mij voor de nabijheid van een bron - Enkel weerkaatsing van de zon op een koude muur…

laat me dagdromen dat we samen zijn ingebeeld genieten van verzonnen genot tegengif voor triest gemis laat me leven in het paradijs dat enkel in mijn hoofd bestaat waar we houden van elkaar verenigd en verstrengeld telkens weer en ook daarna…

door omstandigheden aangekomen waar je niet wilt zijn en vertrekken naar waar je nooit zult terugkeren een richting kiezen die door duizend anderen eerder is gelopen te denken aan die ene kant maar tegen beter weten in rechtsaf waar de afgrond en links de vluchtweg om te landen voor het hek met keus er onderdoor of te klimmen, te verkolen…

Niets is wat het lijkt vertrokken werkelijkheid ster in achterruit…

Leven in een droom, alles zoals je het wenst. Liefde, geluk, wijsheid, een oneindige geldstroom. Alles wat je hartje begeert, leven in een fantoom. Het geluk wat je elke morgen wakker kust, die schoonheid die je hebt gekregen, maar niet hebt verdiend, kijkt je aan en stelt je gerust. Wat is het toch heerlijk om in dromen te leven en te…

Moordend heet het brandend zand alles is geel de wind blaast bergen een pad ontbreekt onze leidsman de zon water onze vijand slepen voort met onze gedachten geel wordt toch groen teruggeworpen op ons zelf ontstaan zielenspinsels, die wegvliegen naar verre oorden waar de oase lokt FATA MORGANA…

Daar sta je dan ietwat verdwaasd zonder koers of richting je raapt de keuze op de verkoelende duisternis met de muizenissen of het warme licht vol fata morgana's in beide werelden liggen de stammen geveld geteld en gemarkeerd je draalt een wijle bukt, legt de keuze terug en verdampt in de omarming van alle kruinen.…

Gehypnotiseerd door bombastisch symfonie in één beeld gevormd als een fata morgana eist haar glinstering mijn blik. Met nuchter verstand ver weg in realiteit starend naar één punt koester ik de illusie om te dragen naar de nacht.…

Nog zwevend boven de wolken onderweg naar een volgende hemel dwarrelen langzaam illusies weg als de veren van Icarus wolken plotseling onbereikbaar dreigen met donder en bliksem neervlucht wordt onvermijdelijk de plof in de hete woestijn kruipend van fata naar morgana lijkt het leven op Pandora’s doos met als grootste inhoud teveel desillusies…

ik keek naar je op je spiegelde hemel ontmoette in glas het wit van de wolken zag jou komen in blauw dat strakt boven groen in een zomer vol dromen je was geen fata morgana maar vatte mijn hand keek naar het land en zei, kom we gaan naar het huis waarheen de wind ons zal dragen een thuis waar gelukkige uren zich lengen tot…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…

Groene ogen waar ik zoveel in zag. Groene ogen en jou lieve lach. Door en door blijft het steken dat je het met mij wou breken. De tijd verstrijkt met grote slagen en toch wil ik je nog steeds vragen: mis je mij ook? kom je terug bij mij? Maar die vragen zijn vast zinloos, verspilde tijd. Elke dag weer denk ik aan je , je ogen , je lach. Ik…

Hoe kan je mij dit aandoen terwijl je zoveel weet van mij. Terwijl we al zolang vriendinnen zijn dit maakt me echt niet blij. Je pikt een jongen voor mijn neus weg terwijl ik al flirtte met hem. Je weet dat ik niet makkelijk met jongens omga is er voor jou geen rem? Want jij hebt al zoveel jongens je houd ze stuk voor stuk voor de gek. En als ik…

Het begin van acceptatie begint te ontstaan. Het is tijd geworden om verder te gaan. Het zal nog niet altijd even makkelijk zijn. Maar mijn hart begint langzaam te helen van de pijn. Ik ga niet eenzaam zit kniezen want de keus is aan mij. Ik doe leuke dingen en word weer sneller blij. Ik begin de herinneringen al mooier te vinden. In plaats van…

De hitte is ondraaglijk Jij kijkt in mijn ogen En drinkt mijn blik Het vuur is verzengend Ik kijk in jouw ogen En drink jouw blik De dorst is groot Het zand schuurt De pijn is rauw De nachten koud Zo lopen wij verder Voorbij de oase Omdat wij denken Dat het een fata morgana is Te mooi om waar te zijn En de dorst die blijft.....…

neergeslagen zonder licht schouders die te krom zijn om de lasten van de dag te kunnen dragen toon het schrale van je handen die met eelt vervormd nog steeds om arbeid vragen maar in je lach ben jij nog steeds het bloeiend land dat de hand van de schepper heeft gekend tussen eufraat en tigris school het mooiste paradijs als fata…