inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 18.880):

"Fata Morgana "

In het middelpunt van een woestijn
de felle zon, stenen en droog gewas
zie ik ineens mijn eigen dorre strand
de waas van hitte waait over land, waar
de schorpioen z'n staart doopt in venijn
niet wetend of dit als medicijn genas
z'n scharen omfloerst in zwart satijn.

IJl de dunne, versleten maan
vergeten in z'n ijver, half vergaan
en overdag is blijven staan, maar
meer is dan vage herineringen
zie ik het koele water blinken
een oase begeerlijker dan menige dingen
trachten mijn ogen dit te drinken
alleen als koeling voor mijn geest
is het twijfelachtig of dit geneest.

Schrijver: pama, 17 januari 2008


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 256

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)