Alle inzendingen over kunst

(Piet Mondriaan) die tederheid is van alle tijden fragiel als de bloesem aan de appelboom... raak weergegeven op het doek alsof hij tederheid voor eeuwig wil behouden zelfs achter glas zijn de meisjes nog zó kwetsbaar dat ik als vanzelfsprekend een stapje terug doe…

Ik zag haar op een poster, mijn ogen bleven kleven aan het papier. Ze keek me zo doordringend aan net of zij mij iets wou vragen. Ik stapte verder, ze spookte door mijn hoofd had iets losgeweekt vanbinnen haar blik en die mooie ogen. Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige…

het kleurrijk vierkant dansend op één hoek de balans gevonden een strijd gewonnen op de maten van de Boogie Woogie…

met kabels als vleugels tart je de zwaartekracht vallen is vliegen als je geboren bent om te vliegen wandel in de lucht loop over glas van de hemel naar de aarde spring van de brug zweef en beweeg in ruimte en tijd go to the edge and peer over it wie ben je?…

Wat nooit bestond, laten bestaan. Wat onbegrepen is, begrijpen. Wat blind is, laten zien. Wat bedekt is, ontdekken. Wie dood is, tot leven wekken.…

Nu zij weggaat neemt zij de dingen met zich mee Een steun voor het lijf een kruk die in de oksel geschoven ontlast en het lichaam zo rechtop houdt Hij zucht en begint met hamer en beitel in de hand het scheppen van een beeld dat overeenkomt met vuur dat schaduwen werpt van een onduldbare werkelijkheid…

Maak geen regels. Regels maken jou.…

Zie, reclamemakers maken reclame. Wie spaarzaam is, moet leren consumeren. Wie niet ouder wil worden, moet jonger willen lijken. Doe, zoals massamensen doen. Kijk, ook dichters maken reclame. Wie zich als massamens verloren voelt, kan zichzelf weer leren vinden. Wie jonger wil worden, kan beter wijzer willen zijn. Doe, zoals je eigen hart…

Aan een diepblauwe hemel wolken van een dieper blauw dan het blauwste blauw van zuiver kobalt, en wolken van een helderder blauw zoals het blauwachtig wit van de melkweg. Tegen een blauw fond helder schitterende sterren groenig, geel, wit roze opalen, smaragden, lapis lazuli, robijnen, saffieren en daaronder de zee zeer diep ultramarijn…

sierlijk neeg het glas naar de vorm die ik voor ogen had subtiel vertakt spreidde zij haar ijle stelen in de schikking die ik dacht rondde haar bloemen naar helder zicht waar zon uitbundig brak in alle kleuren licht…

In die tijd trokken amateurs met zwarte kastjes er op uit om in een poortdoorgang het tegenlicht te vangen dat door de lindeblaadjes scheen. Of ze betraden gretig het park op de dag van de eerste sneeuw. Vanaf meegenomen keukentrapjes legden zij vast hoe ijzel of rijp van takjes toverstokjes maakte. Ook ik verbalisant betrapte dat voortvluchtig…

Vanuit mijn bad zie ik, wat u ook hieronder ziet. Een Ikea-lampje van een tientje. Een scheerspiegel van de drogist. Ze zijn buigzaam en verstelbaar. Dat ik dat niet eerder dacht of wist! Als nachtlampje werken ze nu samen. Ineens zie ik het resultaat! Raar! Projectiekunst! Niet langer ben ik een eenzame dichter, want ik ben een echte kunstenaar…

Je maakt het mensen toch niet naar de zin, en streeft dat ook niet langer na. Niet langer is wat je schrijft gericht op een ontvanger. Je bent je eigen einde en begin, en leeft en sterft alleen. Geen dubbelganger neemt straks je plaats wanneer je doodgaat in; geen keer op keer verloren hartsvriendin ging van iets anders dan gedichten zwanger…

Soms vind ik mijn boodschappenlijstje ook interessant Er staan ook geen domme of ongebruikelijke dingen op Ik begrijp zelfs wat er op staat En als het artikel mij niet bevalt Laat ik het links liggen zonder commentaar kan ik er nog altijd mijn reet mee af vegen met mijn boodschappenbriefje,'t is mij om het even…

Gij Maerten en Oopjen nu staat gij weer op u zelve Zijt gij kort na uw samenzijn gescheiden?…

Homo universalis, de veelzijdige mens Excelleert; in kunst en wetenschappen, Een alleskunner wordt wel beweerd. De universele mens heeft artistieke gaven; Wordt maatschappelijk gewaardeerd; zal Voldoen aan vele wetenschappelijke Maatstaven; wordt ook in de sport zo Nu en dan vereerd. Wie kan deze mens, veelzijdig in zoveel Aspecten, niet…

(voor Jeroen Krabbé) Het is werkelijk prachtig om te zien hoe Jeroen als een kind zo blij ons meeneemt langs de belangrijke plekken waar Vincent van Gogh geleefd heeft de grote filmheld toont ons op sublieme wijze zijn kwetsbaarheid en spontaniteit door eens idolaat te zijn van een ander die hem bovendien verre te boven ging qua kunstenaarschap…

Muziek danst de noten In een pas de deux.Een Sprookje voor de grote Ogen van de hele jeux. Het is een spel in Sierlijke passen; De danser danst zijn Choreografie. In duale Lijnen danst hij met Zijn danseres figuren met Een bekoorlijke fantasie. Muzikale noten ergens Sterft een zwaan aan Een zilverkleurig meer. Met een pas…

De spiegelzaal van het kasteel Versailles; De mens gereflecteerd in een veelvuldig Perspectief. Geschiedenissen werden hun Spiegelreflexen te machtig en vervielen van Positief naar negatief. De spiegelzaal van het kasteel Versailles Vergroot de kleine werkelijkheid; schept Een grotere waarde, dan de werkelijkheid van zijn eigen tijd.…

In steen siert hij de tuin; Slechts een meter tot aan De kruin. Met een rode muts En een grijze baard staat hij Daar bewegingloos kalm en bedaard. Altijd onberispelijk gekleed; een Echte heer zoals het heet. Serieus staat hij daar op het groene veld; Bij weer en wind een echte held. Altijd in dezelfde pose; een hoeder Tegen onkruid tussen…

Vincent had het prachtig gevonden, zijn 'De aardappeleters' als in het echt, in brons gegoten door Peter Nagelkerke, maar er zijn ineens giftige monden, die krijsen 'blasfemie en slecht!'. Toch was de armoede in Nuenen eens zo erg, dat men alleen nog op aardappelen leven kon, let op, geen gebakken friet met mayonaise, maar waterige aardappelen…

Binnen Antwerpens schatpaleis waar Schone Kunsten bewaard worden blaast door elke zaal en gang een stille maar steeds wakende adem vorst met wijze kennis alle tijden zoent eerbiedig grote oude werken der reeds lang geroemde meesters waait over herschapen wanden die een nieuw leven begonnen zijn bemoedigt jonge Vlaamse kunstenaars van het bruisende…

in nevelige duisternis twee figuren in zwart zonder gezichten met de ruggen naar me toegekeerd met niet meer dan een vlek een luchtspiegeling ben ik toeschouwer van een bal masqué de duisternis houdt me tegen het licht van een wankel blind bestaan tot het licht onthult hoe ze draaien hoe ze golven met met hun torso hoofden…

In een vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens…

het maakt stil dit dromerige kleine schilderij: ingetogen tere takken judaspenning in een Japanse vaas de ontmoeting van het oog met de verstilde poëzie van deze heldere eenvoud is de balsem voor een verdwaalde ziel…

Zoals een man na jaren wedervindt Oudtere relikie, zijn jonge beeld: Onder de blonde val van vlossen weeld' Dat zuiver oog dat God in moeder mint, - Zo door het floers der eeuwen, dat haar blindt, En 't wee der wereld, dat haar u verheelt, Zovaak glimp van geluk de schemer deelt, Groet ziel van ver u, als die man dat kind: O ziel, o glans…

De dichters Vangen in woorden Het leven Zonder muziek Praten zij zachte taal Fluisterend Een stroom In klanken Even in de eeuwigheid Wiegend als een slapend kind Dat wil blijven Bij de boom En de roos Met doornen De bramenstruik En het vervallen huis Met een veranda…

Ik was al vroeg artiest: ik won een wedstrijd kleuren; héél jong verzon ‘k een rake limerick. Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren en meen’ge fraaie beker inde ik. Zo rees mijn ster: door tantes en vriendinnen voor ieder woord op zoetigheid onthaald, wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald: men leest mijn lied in goud-op-snee…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

Hier hangen geur en kleur nog altijd onder bomen die als een ereboog staan aan de Eeuwigelaan. Kunstzinnig volk was hierlangs bij elkaar gekomen. Een nieuwe stroming was ontstaan. Men zag het prachtig licht, een sprekend vergezicht en liet zijn werken na, beelden, literatuur. Sophie Perk* heeft hier - piepjong - voor het eerst gedicht al was…