Alle inzendingen over woonoord

Lig daar, mijn wandelstaf! Hier is de top, En met de blauwe wolkjes, die er krullen Rijst uit het dal de rust naar boven op, Waar zich het wolkloos ruim mee schijnt te vullen; De bergen wijken, breed van rug en kop, Die ze in een waas van matte nevel hullen. - Uit d' afgrond lacht gezang en steengeklop... Of dan die mensen nimmer rusten…

Dit verdomde gehucht is zo sompig als de pest en ik zak er al jarenlang in weg, het lijkt wel alsof de stadsmuren nog steeds bestaan en mij geen uitweg gunnen. Gek genoeg bemin ik ook de oude beelden van mijn stad, zoals de Tiendewegpoort, die ooit als ingang van de binnenstad schitterde en waar men misdadigers gevangen hield. Nu glij…

Ik houd het meest van de halfland’lijkheid: Van vage weidewinden die met lijnen Vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen Waar tussen arm’lijk gras de lorrie rijdt, Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen. Want ‘k weet, er is waar men het leven slijt En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid Te vinden dan in bergen of ravijnen…

Hier loopt het water niet hier wandelt het de bergen in de rug tong op de schoenen hier wordt halt gehouden bij bomen verdwaald in de stroom druppelt bij obstakels in de rivier gevallen droogt op tussen vervreemde stenen bouwgerei, groene waterminnaars hier loopt het water ......niet.…

Het stadje op het verre veld beneden ons, in mist verscholen, heft zijne toren, half verholen, in 't licht dat met de mist versmelt en door de gouden schemer snelt het vlottend schaduwig geweld der vlugge wieken van de molen. De hemel, wolkeloos, omvat de prille tere zuiverheden van licht en lucht te saamgegleden. - De stille…

Oud.... was de stad de witte muren de ramen als ogen op vandaag De straatjes in het nauw hoeken met geschiedenis bocht met verleden Aldoor rijst bij mij de vraag: wat kan de stad mij..... vertellen? Ik kan die vraag stellen weet het antwoord nog niet pas, als ik rondkijk gaan m'n ogen me geloven.…

een kraan het hoog geluid van liefde fluit een waterstraal die onverslapte aandacht tikt een dronken boodschap in de brievenbus een onverwacht bezoek aan de deur gevonden de zee die door de straten weifelt de zon een onbeholpen minnaar op mijn huid en de doofstomme takken van de bomen in mijn ogen et cetera Tenzij ik jaren op je wachten…

hoe lang denken we het hier uit te houden? wij die gestrand zijn tegen dit rijke continent zonder ooit onloochenbaar in Afrika te landen wij in huizen in Amerikaans-koloniale stijl die wij omringen met parken en tuinen om aan de aanspraak van het landschap te ontsnappen die op kelims lopen, in Nederlands dialect praten naar Duitse liederen luisteren…

Voel jij ook die kriebels die vogels voelen wanneer ze zingen muziek waar stilte ooit een plaats had ik wens het je toe je bent een nieuwe liefde van een oud verlangen ik heb het al die tijd geweten je ruikt naar de lente in Amsterdam als een muzikale toerist in het zonlicht van de lentezon op een terrasje, gitaar naast je stoel een…

Wie... er woont? je weet het niet er is alleen een roodstenen pand in 'n stille straat De huizen hebben er ogen van glas vitrage als een voile bij bruiden... Valt samen met het luiden van zondagsklokken een orgel in de verte .........en samenzang Ik ben bang dat de bewoners van dit pand hun God vereren -even goed-…

Nog probeert de kerk boven alles en ieder uit te torenen Nog probeert de Kerk het laatste woord te hebben: 'AMEN' Maar is er geen 'SAMEN'? de Kerk sterk in saamhorigheid? Zullen we op ingeslagen weg niet in gekrakeel en eigenwijsheid verzanden? Ik kijk links en rechts van me.... zie in zoveel handen kaarsjes van…

(als Louis Couperus nog zou leven en dit alles mocht aanschouwen) Voor gij aanstonds het stadion betreedt Houdt mes en eene vuurwerkbom gereed Zie ginds die vreemde spits van PSV Hij is de vrucht eener prostituee Toont in den zoomer trots uw blooten bast Waar twintig liter Heineken in past Spuwt geel en groenen fluimen op den vloer En…

Licht strijkt over wapperend geel van Heereweg tot in het hart, een slinger door heel Aduard versiert het dorp als feesttoneel. Het inspireert de kunstenaar, kom in het rechthuis exposeren, hoor Juliana musiceren, ideeën worden scheppend waar. Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding…

Het is het niet bedoelde. De huisspin bungeejumpend tussen zijn vier poten. Het schonkig hoofd gevuld met roes, ronkend op zijn blad. Het is de vlieg die zich kwiek in de poten wrijft na een gigasnelle landing. De wellustige voet die zonder erg zijn poot streelt en niet het ademende been van een ander. De zachte schuierharen zijn het bij…

Hij kreeg de uitslag, die was onomwonden de arts zei, u gaat dood. Hij zat daar, liet 't doordringen, tot ze vonden dat " hij 't nu wel had gehoord"! O ja, hij kon nog aan de chemo, maar beter worden nee, 't was ietwat levensverlenging en daar, deed ie 't dan maar mee Hoe lang heb ik dan nog dokter, voor mijn lichaam het begeeft, ik…

Al liepen alle vrouwen nou Op straat in blauwe japonnen, Al liepen hun mannen ertussendoor In rode pantalonnen: Ik zag ze niet door 't luchteblauw, Dat hemelse blauwe wonder; Ik zag ze niet door 't pannenrood, Waar 't stadsvolk wonet onder. Met luchteblauw en pannenrood, Was de wereld schoon beschilderd; Maar door onze zonden zijn hier…

Het onderliggende het zich tonende, het zich tonende het zich tonende. Op voormalige zeebodem een vinexvesting, met zo natuurlijk mogelijk bos omgeven, recreatiepaden, en met kunstwerk binnenkort. Alma Mater heet het beeld van Johan IJzerman en wordt gebouwd van gras, de schil waarop wij leven. Hier zijn pionieren klootjes of crimineel…

De zee willen we weren het tij keren want wij hebben weet van water dat springt en kolkt brult boven de wind uit herkennen het geluid van pijn, van hulpgeroep van een onstuimige zee en nee, niet meer Zee komt tot inkeer weet zich eb en vloed wat er toe doet in de Lage Landen waar duin & dijk ..........waken als ouders…

Nieuwsgierig zijn we naar tweebenige wezens we hebben er immers twee meer Deze keer komt ie op twee wielen een koddig gezicht die benen op pedalen Daarover gaan zoveel verhalen ze heten fietsen en ze hebben een bel op het stuur Lui of vol vuur wordt het vehikel .....voortbewogen door 'n stel benen Ik hinnik: 'waar gaat…

In 1922 kocht Sir Winston Chartwell. Hij schilderde en schreef er boeken. Hij ontving er gasten. Hij rookte er sigaren. In 1965 blies hij zijn laatste wolken uit. Rondom Chartwell is bijna alles gebleven, zoals het in de tijd van Churchill was. Binnenkort hoop ik Winston te bezoeken. In de oude tuin zal ik op hem wachten, zittend op zijn…

In ’t venster van mijn buurman is een tuin... In ’t bochtig glas zie ’k schelle groene vlekken, Die krimpen of langwerpig vierkant rekken, Al naar de wind suist door de dichte kruin Der wit-bethyrste blâre-boombazuin, Waaruit doorvonkte groene wuivers strekken, Die ’t pad met wieglend schaûw-gewoel bedekken, Nu ’t avondlicht al schuiner…

Probeer gezichten te lezen op zoek naar iets bekends in die stad in die straten waar ieder langs elkaar leeft vanuit een onderhuids verlangen naar meer dan alleen maar anoniem Lopend door dode droomstraten is daar plots die ene bekende deur met dat touwtje uit de brievenbus de trappen naar driehoog achter een deurmat met een WELKOM Op…

Wanneer de winter ons verlaat, En naar het noorden vlucht; Wanneer 't viooltje, in blauw gewaad, Naar 't lenteluchtje zucht; Wanneer de mei naar 't liedje hoort, Dat hem de kever bromt, De zwaluw weer uit warmer oord Naar 't wiegenestje komt; Dan roept een stem in mijn gemoed: ‘Wat suft gij in uw kluis?’ Dan trekt het mij zo sterk en…

Grave... beneden de sluis het bleek er plots beslist niet pluis.... Schippers, schepelingen weten er van varen van afmeren In dichte mist kan 't verkeren de sluis gemist op stuwen.... gestoten en gestuit staalhard op hard staal vaartuig, dat wil vallen vallen, ruwweg vallen drie meters diep -aan de lat- van niets...weten…

Eeuwenlang reeds staat midden het dorp de statige Retiese linde. Gespleten zijn takken, gebarsten zijn stam, onaangetast zijn groeikracht in bloem en in blad. Godin Freya haar woonst, de heilige boom, ’t huis maakt hij tot thuis, de goede boom. Onder zijn kruin werden dure eden gezworen en huwelijken gesloten. Recht werd gesproken onder…

Zo klonk ze nimmer nog me in 't oor, — Zo rein, zo roerend nooit, als hier 1k laat er Grisi's zangen voor, Manzoni's gulden lier. 't Is of dat vriendlijk spraakgeruis Me in toverdraden wart; 'k Zie beelden zweven, teer en kuis, Voel oude vreugden, zoete smart .... Ik denk aan zoveel liefs te huis , En 't wordt me week aan 't hart.…

Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten, Rivieren blankend tussen 't spichtig groen, Waar, in de glorierijke zomernoen Goude' iris, tussen riet en paardestaarten, En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen, Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte — Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten — Der Schoonheid blijde wederkeer…

Verzeild geraakt, op zoek naar inspiratie. Slenter ik door een van onze steden. Deze plaats is een vestingstad. Ergens in het zuiden van het land. Met de Kerst in aantocht bedacht ik mij: Steden hebben een kerk midden in het hart. Vestingsteden in het midden van, hun stervormige en stevige muur Over tweehonderdvijftig jaar ziet men onze…

Bladeren op de rotonde. Pakjes in de kale boom. De fontein zichtbaar alleen. Herfst op het Stationsplein. De Onze-Lieve-Vrouwe-Kerk, dichtbij, maar ver weg. Geel-blauwe treinen kruisen tussen ons door. Auto’s passeren in gepaste draf. Af en toe een voetganger, met muts of tas of buggy. De rotonde van Venlo leeft.…

De deur gaat open, vrouw komt binnen en ziet mij niet Ze kijkt langs mij heen alsof ik een staande lamp ben die niet brandt. Ze brengt duisternis mee op klaarlichte dag. Haar dampkap is stuk Zegt ze niet tegen mij. Misschien kan ik verdwijnen in rook? Ik trek aan haar mouw; In een poging te verschijnen. Ze stapt achteruit struikelt…