Alle inzendingen over overlijden

haar kamer is doortrokken van de geur van lakens die al ongewassen drogen ze schaamt zich voor 't fysieke onvermogen al jaren staart ze hoopvol naar de deur die af en toe de gasten binnenlaat dan voelt ze wat afstandelijke kussen ze speelt de vreugde, maar ze hoopt intussen dat iedereen zo snel als kan weer gaat het wachten is alleen nog…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

Grijze wolken zweven traag voorbij het raam waar ik door kijk een grijze afzichtloze brei zuigt het leven uit ons lijk Een man loopt op het dak op 't gebouw aan de overkant Hij schreeuwt even heel hard hij loochent zijn verstand Hij waagt zich dichter bij de rand en denkt nog even na zou hij hier blijven kunnen of liever snel het einde…

Men zegt dat voor je doodgaat, juist één seconde ervoor, je je leven voor je ogen ziet. Je ziet je moeder, vader, zussen en broers, die keer dat je blij was, droevig of jaloers. Je ziet je met je vrienden in het gras naast de grote velden vol van vlas. Je voelt opnieuw die eerste keer van een tedere kus op je wang, en toen je opgelucht was…

Weet je nog Die zachte warme jas En de geur van ‘t goudgeel Net alsof ‘t gist’ren was. Weet je nog De coupe aarbei en de kinneman De glimlach en ‘t hand in hand De kaarsen, ‘t kasteel De warme wind, het snelle grind Dat alles nam je met je mee. Weet je nog De plekjes paradijs De zachtheid van jou en mij Zo echt nog, zo dichtbij En…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

strevend naar een relict bedwing ik mijn gedachten m’n zielsbevinding in conflict kan ik eeuwig op je wachten ontslapen in een bloembed onderga je sneeuw en kou wat onze samenkomst belet langs tijd blijf ik bij jou ik vereeuwig je in mijn wezen zo rust je altijd in mijn zijn want de hemel is geprezen met een ziel zo lief en fijn…

De zon staat laag in een zwakke schemering in de lucht overheersen oranje en zwart Straks zal de duisternis als een deken op je vallen je zucht nog even je laatste leven Ik vecht tegen het bonzen van mijn hart de prikkende tranen achter mijn ogen Blijf! Blijf alsjeblieft bij me! Ik wil niet dat je gaat, maar het is te laat De…

en als ze zich dan omdraait weggaat en geen laatste keer meer zwaait dan heb ik het gevoel dat ik meer gestorven ben dan haar…

licht verwarmt geeft leven doet zien wat nog niet was licht verlost geeft ruimte doet leven wat gevangen zat licht verbaast geeft hoop doet verschijnen wat geen leven had licht waarin jij nu mag wonen eeuwig licht (bij de veel te vroege dood van J.Tj.)…

Nick Drake opgezet, hij komt binnen en neemt direct zijn plaats in. "When the day is done" is na mijn werkdag iets anders dan wat jij ermee bedoelde, voor mij is het een glimlach. En jouw "which will" gebruik ik, je moest eens weten, om even bij te komen. Ineens, steeds weer ineens ben je er even bij. En anders ben je op te roepen…

Het is over, het is voorbij, een nieuw begin het klinkt onlogisch, met weinig zin maar we moeten verder zonder hem het is niet anders, wij gaan door putten kracht uit de herinnering Vele vrienden heeft hij gehad waaronder een lieve vrouw, een ware schat oma is nu alleen maar in ons hart zullen ze altijd samen zijn een leven zonder opa, het…

Ik ga niet naar het graf van mijn vrouw dat blijf ik jaarlijks stug vertikken al wat ik daar vind zijn haar laatste snikken ik denk niet dat dit mij plezieren zou ik ga niet naar de zerk van mijn lief zij is daar toch niet meer te vinden al vragen de blikken van onze beminden ik dompel mijn herstel niet weer in het grief ik wil haar daar…

De laatste reis Een koele bries, de wind steekt op, wie meert er bij me aan. Hijs het anker, trossen los, het is tijd nu om te gaan Niemand weet hoe lang het duurt en waar het einde is. De grote vaart, een laatste groet, de stilte het gemis. De boot vertrekt, de vlag in top, niemand zegt een woord. Wij roepen nog, je hoort het niet, de wind…

Ik kijk maar ik zie niets Ik luister maar ik hoor niets Ik tast maar ik voel niets Ik praat maar ik zeg niets Ik zoek maar ik vind niets Nooit kan ik jou meer zien nooit kan ik jou meer horen Nooit kan ik jou meer voelen Nooit hoor ik meer jou stem Ik zoek maar ik vind niets Gedachten zoeken naar herinneringen Herinneringen hoe het was…

de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd je bleef de sarong steeds volhardend dragen je lachte wanneer ik weer op kwam dagen als jij je culinair had uitgesloofd de onvolprezen geur van Indisch eten je huis een pasar malam in het klein we dronken kelken toeak na ’t festijn ik zal je ajam roejak niet vergeten je hebt je leven hier met trots…

Een krans van licht, met heldere stralen. Ik ontwaar jouw gezicht. Het stelt me gerust. Het is goed, daar waar je bent. En heel bewust, kan ik je laten gaan. Hoef ik niet meer te treuren. Weet ik, dat onze liefde blijft bestaan.…

Waar de geliefden vreemdelingen zijn in oude schaduwen van bittere wonden van nijd en angst is de tijd wat ik wens en niet meer zal vragen als de dood mijn laatste vriend is en alleen een geboren droom mij nog zal laten ontwaken in het licht waarin alles zonder levenskracht bestaat…

Nog voor haar dood, was dat ik zei, ach oma, laat ons weten, of er een hemel is, om ons verdriet wat te verzachten, en zeker het gemis. En na haar dood, ziedaar, een duif kwam aan mijn zij. Beroeren kon ik haar, en 't was alsof ze zei, 't is goed mijn kind, wees maar gerust, geen twijfel meer voor jou. Want na de dood, gaat alles…

Het maakt niet uit hoeveel ik rouw Terugkomen kom je toch niet Het maakt niet uit hoeveel ik huilen zou Ik weet dat ik toch tekortschiet Zoveel dingen heb ik niet gezegd Zoveel gevoelens heb ik niet uitgelegd Ik wilde wel maar zag ons als vanzelfsprekend Dat je zou verdwijnen had ik niet op gerekend We zeiden altijd bij elkaar te blijven…

Laatst heb ik de dood ontmoet Ze keek met lede ogen Jeugdig keek ik terug Vol van onvermogen Toen besloot haar gezicht Zo bleek, klaar te zijn Haar ogen bleven daarna dicht Langzaam verdween de pijn Een lichaam bleef achter Met rust op haar gelaat En haar wangen nog iets zachter Een laatste kus kwam net te laat -Laatst is nooit later…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

Je was als een vogel, als een vogel in de lucht, luchtig achterna gezeten, nog net niet op de vlucht. Wind speelde met je veren, maakte het vliegen zwaar, het spoor volledig bijster, en je zag nooit gevaar. Ja…als een vogel heb je gevlogen, ging naar de hemel en heelal, zag de sterren van dichtbij, maar kwam terecht in niemandsdal.…

Vervagen wil soms het beeld van jou, mijn te vroeg gestorven ma, maar bij alles, wat ik doe, denk ik na en zie hoe gelukkig wij hebben gespeeld. Mijn hulpeloos verdriet is met anderen gedeeld; tijdens je lijden, bij je dood en ook lang erna. Nu ik, net zo oud als jij toen, in het leven sta, is' t duidelijk, dat de tijd niet alle wonden heelt…

Hij komt altijd onverwacht, bij ziekte of een ongeluk. Als bij een adrealinestoot, heel helder en fel. Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

Heel even bij ons, alles zo klein en perfekt. Alweer zo'n tijd geleden 't lijkt haast het verleden maar 't voelt zo heel dichtbij; meer en meer denk ik aan jou en aan hoeveel ik toch van je hou, ik dacht dat het na 'n tijd anders zou zijn maar dat is schijn. Niet dat het vervelend wordt, lieve schat, want jij blijft altijd leven in mijn…

'11 november is de dag dat mijn lichtje branden mag' een kaarsje ging uit een licht voor haar aan op 11 november is mijn moeder heengegaan…

Soms heel even, denk ik aan wat de dood mij zou geven. Soms heel even, denk ik wat het ook is het is beter dan leven.…

hij was mijn vader de man die ik lief had en alles leek in een moment verloren dagen, nachten, maanden eindeloze uren, vervielen in één daar stonden we dan gedrieën, hopend elkaars handen pakkend en met betraande ogen staarden we vooruit mijn besef nog niet gekomen beefde ik in koele hartstocht niets anders dan je aan te staren…

De dood nam je plotseling mee En ik bleef achter in onvree Ik moet nog even wachten Tollen mijn gedachten Ben ik dan weer bij jou Ben ik weer je vrouw En dan vergeten de pijn Van het niet meer samen zijn Ben je nu een gelukkig mens Is de pijn niet meer zo intens Ik zal het pas weten als ik er ook ben Als ik je terug zie waar je nu…