Alle inzendingen over vriendschap

Als een spiegel ligt de plas in het landschap wat ik nu snap het is een oog tussen het geboomte Het kijkt mij aan ik zie m'n gezicht als in een dicht.…

Geen denken aan: hier is de rechterwang en hier de linker. Je weet hoe het om alles staat hoe of men zich gedraagt - negeer het straal. Wat dwars zit in de keel (een botje, vissengraat) zij alle eer. Wil wat niet rijmt in dit verband en maak het werkelijk nieuw. ----------------------- uit: 'Raster', 2002.…

De weidse gebaren van jouw golfstroom beademen het voorjaar met nieuwe zomer in de stilte van die heimwee ben ik het kind van de duinen te klein om de horizon te aanschouwen te groot om de zandkorrels te tellen in de verte van dat grote verlangen zeevriend, leen mij de weemoed in jouw ogen laat het land van mijn hart jouw schip zijn de…

Een nat uur brengen we door in de omringende natuur We wandelen langs boom en struik in winterkledij Een in de rij kleurt al naar lente: de hazelaar We wijken niet teveel van pad of weg Het regenwater aan de lippen Mij dwingt 't niet langer zuur .....te kijken.…

Opgesmukte wijsheid klinkt uit zijn woorden nu weet ik waarom ze altijd stoorden "eigen"wijsheid ten top dus een plank voor zijn kop en wat het ergste is, je kan hem niet bereiken zie hoe verwaand hij kan kijken en altijd over pietluttigheden zitten zeiken ja, ik zeg het uiterst grof, geen empathie, geen adoratie, geen lof voor…

Je zegt dat ik halve zinnen zoals je zus die je nooit nee nooit meer maar ik ben je zus niet zal het nooit zijn en ik zal altijd je altijd…

pas nu ze teruggekomen is merk ik hoe ik haar heb gemist hoe het jaar is uitgedijd doordat haar blonde lach er niet op scheen het is nog steeds twee graden onder nul maar ik heb het minder koud…

wederom zijn woorden mij ontschoten, gisteren nog fietsten ze mij voorbij in grote getale nu blijft het ijzingwekkend stil daar een oprecht gesprek al langere tijd niet meer gevoerd werd was het desinteresse of bleek de winter niet koud genoeg voor een warme chocola…

(voor Roelienke) Eens verscheen jij als een prerafaëlitische prinses vanuit het verstikkende duister naar voren, waardoor ik jouw talloze geheimenissen en occulte wijsheden als de mij zo geliefde Chardonay-wijnen inhaleerde. Jouw pure schoonheid genaakte de ziel van de Godin. Je lag met mijn jongste broer te badderen op de eerste etage…

zonder één onvertogen woord ’n blik noch blozen kreeg ik een vriendschapsverzoek van iemand waarvan ik dacht hey, jij bent toch al bevriend met mij toen ik deze accepteerde bleek deze niet meer geldig zo uit 't niets was ik vriendelijk ontvriend…

In tijden van drukte geef jij me weer rust word ik boos om iets stoms ben jij ’t die me sust Soms kunnen we knallen want we zijn eigenwijs (vooral jij..) maar het komt altijd weer goed het wordt altijd weer wij M’n beste maatje met jou word ik oud weet dat ik heel veel van je houd!…

Vriendschap zo mooi zo puur zo rotsvast, gelijk een stenen muur terugvallen, jawel op jou domweg omdat het hoort, vriendschap, zo mooi zo puur als chocolade zo intens zoet toch heb ik nou nog nooit een witte- chocolade-vriend ontmoet!…

Je koestert iemand voor zijn persoon, zijn openheid, zijn oprechtheid. Je betrapt hem op geen leugens vertrouwt hem met je ogen toe. Je had het niet verwacht ook maar aan gedacht, dat je aan de kant werd gezet. Uw hart en voornemens worden geplet. Vriendschap is licht als een veer met een punt zo hart als een speer. Je wordt doorboord met…

hoe dom heb ik kunnen zijn door te denken dat onze vriendschap betekenisvol zou zijn dat zilveren randje aan de wolk waardoor je net iets harder zou lopen voor door regen overspoelde dag zijn betraande twijgen al dat rest…

gevlucht uit een wereld van grote woorden snikkende omarming een ‘wat vréselijk!’ dat teveel aandacht vraagt hier ben jij koude billen op de stenen stoep naast mij droog in het portiek we kijken naar de belletjes op straat en wachten op de zon misschien een regenboog…

Ken je de relatie tussen je twee ogen ? Ze knipperen samen Ze verhuizen samen Ze huilen samen Zien dingen samen Ze slapen samen Ook al zien ze elkaar nooit Vriendschap moet zo zijn Echte vrienden leven altijd in harmonie met elkaar…

Vriendschap.......een leeg woord als de winter toeslaat. Moeilijk om warmte en geborgenheid te oogsten van een dor land. Waar zaden van onkruid schijnheilig, onder een deken van grond, veilig wachten op de eerste lentezon. Een enkeling trotseert de onontbeerlijke onherbergzaamheid van onredelijke kou en storm. Paste zich aan en zal overleven…

In een brief bedankte je me voor de wandeling het middaglicht dat ons rijkelijk bescheen er geen genoeg van kon krijgen Of ik nog zing? vraag je me want je houdt van m'n stem Jij kan je woorden -met 't grootste gemak- tot zinnen aaneenrijgen Het is nu dat ik ween want ik ben je adres onderweg verloren.…

Als ik ditjes heb en datjes en ik word beroofd van mijn emoties en geloof ben jij het die gaat lachen je snikt het uit en ik ben dan jou lach buit ik schaamde me een beetje omdat ik wat in mezelf bleef en dan ben jij er die om mij geeft Ik word weer opgewekt en jij kijkt me aan en beleef ik dat ik voortaan alles aan jou kwijt kan…

ode aan mijn angerse jeugd een goed glas wijn naast blond schuimend bier de sigaret voor hem een sigaar voor mij van zestigers nu zijn wij jongetjes weer van zes en zeven als het angeren van toen ons ter tafel komt stromen de verhalen rijker nog dan alcohol over de tijd van toen die even nu weer is op kolenhok gezeten happen wij…

Wie staat aan het roer? wie lust de touwen? wie doet het schip wenden? wie ziet de ellende van schutten met teveel? Wie wordt van wind en tocht snipverkouden? wie houdt de koers? wie dekt de lading? Wat is er van je gading zwervend over binnenwateren? Heel veel..... zal het antwoord zijn.…

Ik heb een rustige rustplaats gekozen een plek die we niet kunnen benoemen , pleisterplaats na zwerftochten van de geest, heb ik het vermoeden dat ik hier al eerder ben geweest en de wond hier het best geneest, ik zoek hoe het de oude olm is vergaan, waaruit de wijze uil allang is gevlogen verder van het rotte hout vandaan, in de hemelse…

het dekbed van stilte waaronder ik mij had verscholen om zachtjes weg te glijden uit dit leven lichtte zij op met haar fluwelen stem door mij te noemen gaf ze mijn bestaan terug speelde de hagel tegen de ruit een etude van Chopin zingend ruimde zij de dorre bladeren die ik had verzameld voor mijn graf al gaat het donderen al slaat de…

Ik heb een vriend; nog niet zo lang, een jaar of twee. Hij is mijn steun en toeverlaat, een echte jongen van de straat. Soms loopt ie leeg, mijn marteltuig op wielen. En ik? Ik schiet dan vol. Moet nu lopen en op een lift gaan hopen. Gegoten uit één stuk staal en stijf van mijn getrap, staat hij elke morgen klaar. Een vriend in weer…

We bedachten onbetreden wegen we trotseerden alle stappen uitgesleten treden of het onze laatste moest zijn die niet konden worden afgewogen in gevoel wij sloegen nieuwe bruggen die de oevers van de wereld verbonden soms opgehaald waarover alleen de liefde kon overschrijden een verstilde huifkar met herinneringen die de toekomst heeft…

De verwondering van de dag waarop iets van onverwacht geluk om de hoek kwam kijken. Waarop een verandering met nieuwe ogen zag; en die zich als een verrassing aan jou liet blijken. Onvergetelijk blijkt zo'n dag nimmer meer uit jouw geheugen verdwenen. Als een verwondering met gezag heeft die jouw leven met nieuw geluk beschenen. Een…

Vriendschap kan waardevol zijn als een mooie diamant, met vele geslepen facetten. Toch dient men er op te letten dat zo’n kostbaar kleinood nooit in laaiend vuur belandt. Geloof het of niet, van iets wat ooit waardevol was blijft niets meer over, ook geen as; hooguit een vleugje grafiet . . . . . . niet genoeg om dit op te schrijven…

In een schemerig en regenachtig Gouda fietste ik nog even naar de supermarkt voor wat gerstenat en stevige kost om daarna nog even langs een gratis boekenstalletje te fietsen, waarbij ik wonder boven wonder een boek van Susan Smit pakte, gesigneerd en wel, welwel, al heb ik haar een nepheksje genoemd, ergens vind ik haar wel lief en dat heeft…

Soms zijn de druiven zuur zon -in schijn- tussen kleurend en krullend blad Soms is het leven duur niet te krijg moet je de huid duur verkopen Soms lijkt het leven als verlopen de klok aan slagen voorbij Soms proef je pas het zoet na lang wachten is.....te hopen.…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…