Alle inzendingen over verdriet

Zelfs de mooiste zonnestraal In al zijn pracht Brengt een schaduw teweeg Ik verwacht niet dat je altijd lacht Ook al sta ik een keertje in de schaduw van je lach Ik voel nog steeds de warmte van je hart Kom in mijn armen Heel dichtbij Ik wandel met je mee Door het stukje donker in de dag…

Ga maar haar eind is hier begonnen Waarom heeft het zin om verder te praten, als alles wat je zegt toch wordt verzonnen. Wat moet ik nu beginnen ik geloof niet dat dit gemis ooit over gaat. Wie kan me nou nog helpen, wie is degene die mij nu steeds vrolijk maakt. Had het die nacht maar niet gevroren, dan had je haar toch wel gezien?…

Schoonheid van satijn uit zijden rag geboren in fladderende vlucht door wind bewogen Levend in het veld waar obstakels je raken kom je dwarrelend ten val stort neer ter aarde Je geknakte vleugels zijn sterker dan je denkt ze komen weer tot leven en dragen je omhoog…

Door somber doodse dalen dwalen zielloos, verdwaasd en zonder zonden een losse rots zal mij verwonden dus die verschop ik zonder dralen Gekwetst rolt hij woedend van me heen ketst mijn onmacht stuk op een kassei blijft gebroken liggen, dankzij mij tot klein verpulverde stukken steen Geslagen staar ik naar de brokken kijk de leegte…

Vanmorgen nog zag ik je auto staan, daar aan je huis langs de grote baan. Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

de lucht was zoet het licht verscheen een glans die er niet eerder was tot ik je ogen las wist dat je gebroken had met liefde in voorbije dagen mijn bitterheid verkoelde handen gaf bloemen en verpakte schande gal verteerde mijn gevoel rispte op in zure woorden ik had verloren wat geëigend was dat merkte ik veel later…

je knipt bloemen uit verkleurde foto's maakt boeketten van die tijd de restanten leg je maar terzijde omdat het niemand verder spijt ze bloeien in het licht van alle kleuren de geuren zijn nog schraal herinneringen gaan weer leven in beelden met een nieuw verhaal de scherpte is afgevlakt tranen zijn verdwenen jaren schoonheid komen…

Omgeven door muren liggen scherven op de grond door tralies gescheiden van woorden die veel meer zeiden Niet alleen in woorden verstopt maar verwijderd als lijkt oneindig het gevangen verdriet verstomd als een stil lied Ze lacht als ze praat maar spreekt als een traan met zoveel machteloze pijn niet wetende waarom hier te zijn…

ik zag je bij de sloot je passen liepen veel te groot het water trok je aaide bomen langs hun bast vroeg om vergeving op de tast het ruisen knikte je ogen dwaalden in het groen zochten reden het te doen de zon verschimde het water week de zon vergolfde in je spiegelbeeld en draaide af, bladeren dwarrelden een graf…

Mijn dagen weken Mijn maanden in jaren Mijn weken vermaanden Mijn jaren van dagen Mijn maanden verjaren Mijn wekende dagen Mijn jaren vermaanden Mijn weken en dagen…

Lieve oma, u bent nu alweer 13 jaar dood ik voel me rot, maar hou me groot Nooit vergeet ik hoe fijn ik het met u had 's Zaterdags samen winkelen in de stad Jarenlang was u mijn heldin samen snoepjes halen bij Jamin Ineens was u ziek, daarna plotseling overleden Waarom u? er was geen enkele reden Ik mis u nog steeds, als ik eraan denk…

Tranen rollen, maar niet over mijn wangen, ze rollen in mijn gedachten. Tranen rollen, ze stromen naar mijn hart, ze proberen mijn pijn te verzachten. Tranen rollen, ze omsingelen mijn liefde, liefde waar jij niet op zit te wachten. Tranen rollen, ze verdrinken mijn hart, een hart dat niet meer ophoud met smachten. Tranen rollen…

schemer in een dolle rimpeling door de ogen van een dwaas zijn mismoedig zacht relaas als een cirkel zonder ronding verbied zich om op te kijken; het zou nergens nog op lijken zijn blik ontbreekt weerkaatsing en koestert ongemerkt geraas omdat zijn volharding helaas stierf tot een goede herinnering…

Mijn handen zijn leeg Durven niet te strelen Durven niet te kijken Maar zien zoveel verdriet Op jouw wangen rollen tranen Mijn handen doen maar wat Ze zoeken naar bereikbaarheid En gebaren Nabijheid op een horizon Zo is het wat ik voel Jij in bed en ik naast je in de verte op een stoel Zeggen kan niet Wat niet te zeggen is in jouw taal…

Betekenis verloren Waarde achterhaald Beleving als concept Tranen vrij vertaald…

Ze hoort het moedeloze aan van in het nauw gedreven leed het ongelooflijk ongeloof voor alles wat hij deed Ze schreeuwt het radeloze uit van in de knel geraakte pijn het angstaanjagend angstgevoel voor wat hij niet kon zijn Ze schopt het machteloze weg van in de kiem gesmoord verdriet het onbegrepen onbegrip voor wat hij achter liet…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

kortsluiting harde woorden met rake klappen en vele rollende tranen spijt…

Jouw tranen op mijn kussen, de blik in je ogen. Waarom heb je tegen me gelogen? Je armen om mij heen, de warmte van je lichaam. Was ik het maar uit de weg gegaan. Ik had nooit gedacht, dat ik dit nog zou beleven, iemand als jij kwam in mijn leven. Je kleurde mijn wereld hemelsblauw, maar tegelijkertijd werd hij grauw. Ik kan zo niet verder…

Haat me niet Nu ik niet meer van je hou Haat me niet Nu niets meer rest dan kou Ik vraag je Hoe vertel ik dat het over is? Vuur en warmte wordt gemist Sla ik keihard met die moker? Knijp ik zacht de lucht eruit? Er is geen pijnloze manier Ons hoofdstuk sluit Ik kan pretenderen Dat het anders is, niet waar Leven is beperkt Keuzes vallen…

rustig leest ze haar blaadje ik bekijk haar op een afstand plotseling oogcontact ik kijk haar onderzoekend aan pijn niet willen zie ik het goed? praten in de kleedkamer praten in de zaak fantaseren overleggen bevestiging…

Gisteren lachte je nog, had je nog glans in je ogen. Gisteren huilde je nog, had jij nog gevoel.... Vandaag lach je niet meer, voel je je bedrogen. Vandaag huil je niet meer, flets staan je ogen, heb je geen doel.... Ik wil jou lach weer horen, ik wil jou tranen zien. Vandaag en gisteren gaan voorbij, morgen misschien.…

Huizenhoge golven kwamen Zij namen namen mee Soms hele gezinnen samen Zeeland in de zee Mensen, koeien en honden Zij verdronken op het land Zoveel doden en gewonden In zee, in Zeeland Ook echte helden gingen Zij namen namen mee Zoveel afgrijselijke dingen Zeeland, land van zee Op het verloren land Bij dreigende westenwind Op een…

Groot als de bomen Snijdend als de wind Oneindig als de ruimte Is het gevoel dat ik in me vind…

schrijnend klinkt het klagen jammert echo's in het dal treurnis blijft het vragen druppelt tranen neer en zal na eindeloos weerkaatst te zijn nog galmen voor een laatste maal een beetje talmen nog zingen nog eenmaal gehoor doordringen en tot slot weg sterven in wezen verdoofd door onwil om te luisteren naar het leed dat het verwoordt…

moe gestreden door eigen religie scheidt de ziel zich van mijn wezen construeer ik zo een soort antipathie wat menig mens zal doen vrezen blik ik in mijn eigen kathedraal zie het zwarte aan de macht beeld dan een vertekend verhaal zo draai ik mijn rondje in de nacht kom vanuit de afgrond opgestegen en dans over grijs gedraaide platen…

Tranen in je ogen een onveilig gevoel huilend loop je rond zonder enig doel Je vader spoorloos je moeder vermoord geweren die knallen niemand die je hoort Je broertjes ontvoerd en opgeleid tot soldaat en jij weet niet eens hoe het met ze gaat Op de vlucht naar een bestemming onbekend aan de hand van een vrouw die je niet eens kent…

Dit is het weer Waarvan je automatisch Langzamer gaat fietsen Grauw is de lucht Waar geen kleur in zit Flauw is mijn dag Waar geen smaak aan zit De ijskoude wijzers Van de winterklok Zijn net als mijn vingers Bevroren door de sleur…

De regen valt Een sobere symfonie Een bloedend hart Als verwelkte rozen Het sombere hart In de regen De wind waait Een lichte bries Een somber akkoord Een sobere melodie Het schrijnende hart Dan de wind Het is koud Het hart kreunt Een smeulend vuur De liefde verteerd De dichter verkleumd De regen De wind De koude De storm…

Mijn dromen heb ik neergelegd vlak naast mijn schommelpaard. Op zolder waar de rest ook staat dat tot geen zier meer dient. Al wankel ik vaak nog wat rond tussen wat toen en hier, en tracht ik soms de avond rond een heel oud lied te zijn. De weemoed naar dat ver gebied, het graag zien dat ik ween, ligt op die zolder niets te zijn. Mijn…