Alle inzendingen over geweld

een stil rumoer binnenin mij alsof je niet weet dat meer dan handen kunnen slaan de ochtend van de blauwe plekken zal wel zakken of ik laat ze wel knagen onder mijn lange jas die is nog wat zwarter dan het dreunen van je stem of de blinddoek die ik letterloos moet dragen om de kleurloze stenen te stapelen tussen het nachtbraken…

buiten zwaait de morgen naar een vroege wandelaar die daarvoor de nacht gemeten heeft met het splijten van woorden net zolang tot vernedering zijn jonge vrouw met het kind aan haar borst had gegrepen hij doet het plichtsgetrouw sterfelijk, zoals zijn vader hem heeft geleerd om in gebonden schaduw eigen pijnen te genezen plichtsgetrouw…

ik vraag me af wanneer wordt het weer stil het geschetter beu politiek gekrakeel verhardende standpunten van wasverzachters knallende allesreinigers, rellende religies media-circus, vooraf-oranjegekte wanneer wordt het weer stil, schreeuwt een stemmetje in mij…

daar lig je dan wat moet je doen? zal iemand je zien? Zal iemand iets doen? Die jongens van school zijn al weg Je kunt je niet bewegen, niet schreeuwen om hulp... als er mensen staan durven ze dichtbij te komen, te helpen? teveel vragen... je raakt bewusteloos…

1 in de arena zwellen de geruchten tot een gifwolk de keizer keert zijn vlakke hand een halve meter boven de schoot een wenk die kwade tongen sust onder hem een ovalen bekken de walm van ranzig zweet zuilen stutten de gevels met een krullend blad bekroond gieren staan vleugel aan vleugel te reikhalzen naar het aas dat nog wemelt…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

ik moet je dood slaan want je zint mij niet de opgerolde krant slaat hersens in onheilspellend zoem jij rondtollend mijn hoofd zo kan ik niet slapen ik moet je dood slaan…

Zo maakte ik een tijd geleden een simpel werkje over stille tochten bracht toen te berde dat we langzaamaan de stille tochten wel konden vergeten Zo maakte ik een tijd geleden een werkje omdat opnieuw iemand door een ander van het leven werd beroofd dat heet in deze tijd zinloos geweld. Zo maak ik nu opnieuw een werkje vanwege het voldongen…

In stad, land, vrijheidsplein marcheren mensen groot of klein het is zinloos loos geweld waar is die mens Grootwoordenheld laat het groeien hopen, leren, kennen strijden, geen geweld wordt geboren ons Grootwoordenheld…

(London 7 juli1 2005) Bloed, zweet en tranen. Dood en verderf in de metro van ons leven.Duivelse plannen te beramen en onschuldigen gewetenloos het leven namen De rails gekromd, verbogen. Een tunnel zonder zicht naar 't levenslicht. Wat zijn dat toch voor mensen die door hun geloof bezeten niet beter weten en moorden uit de naam van…

Als de nacht vervaagt En de sterren doven Vult zij Ons diepste verlangen Bereikt haar licht Ieders’ ogen Ontwaken wij In haar ochtendgloren Als ……

boven de wolken vallen sterren en ik wens kijk je aan terwijl je de nacht op mijn armen drukt boven de wind luistert god en ik bid huil tevergeefs wanneer je het daglicht van mijn lichaam schraapt in je ogen wijkt de schaamte en ik smeek bedek bloedrood de verloren strijd van schrijnend verlies onder de maan sterven de…

ogen en lippen vol gekrast met verraad van een verleden ver gezicht waar maagdelijk kleine vingers werden gefluisterd in een tierlantijnen ledikant toen zijn mond daalde naar het poppenspel van zweterige handen en de geur vond van een onbetreden onschuld nam ze afscheid om wat ze verloor er was geen sprake meer van porseleinen…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

In 'n scheefgeslagen nacht siert 'n waslijn met verroette kleding de randen van zijn misdadig uitzicht Corrupt blauw transporteert 't aroma van illegaal genot en stookt 'n dronken compromis boven de pooltafel knikken eens goedkeurend naar die telefooncel Ondertussen blijft hij paranoïa en ongerust dat nummer draaien om te kunnen…

Na bliksemgeweld dondert luid gerommel op tussen de wolken.…

Naamloze bewoner wat hebt gij geleden Door pijn, terreur en zinloos geweld moe gestreden Geketterd door zijn credo maakten redelozen hem tot slaaf Noodlot, simpele pech kerfden hem in naamloos epitaaf Ongewild, vol ontberingen , geduurde hij deze onderdrukking Geestdoding, tergende twijfel, die enorme verstikking De kou, de ontberingen…

heeft tegenwoordig een andere lading religies gedreven op de spits van kerkentoren of minaret schreeuwen het hardst ontploffen het bloedigst zo is het maar net de bede is er bij ingeschoten…

in my donker eensaamheid wil ek ook liefhê aan jou vat die kurwes van jou gesig deurvoel tot ek mý prentjie het van hoe ek dínk jy lyk jou stem jou warm teenwoordigheid jou reuk jou voetstap jou lag, is al wat ek het om aan te klou om te weet jý is myne jou woede buie jou ongenaakbare manier van op my skree jou ongeduld venyn…

een jonge man, bedroefd, met tranen op zijn wangen hij trouwde gister, maar is nu aan rouwen toe zijn ogen groot en zwart in onmacht zo gevangen verward vertelt hij zijn verhaal, hij oogt hondsmoe zijn feest werd drama; door de dood bedrogen zag hij zijn hele wereld wreed ten onder gaan Allah keek toe en zag daar voor zijn ogen dit kind van…

er is vrees voor Franse rellen brandende auto’s en geweld op straat in de steden woekert het vuur van de haat dat het uit de hand loopt kan een kind vertellen en de media orakelen het vuur nog aan dat het zo naar de rest van Europa kan overslaan…

Zaterdagavond 4 november 1995, ik ben alleen thuis en zet de tv aan. Het is bijna kwart voor tien. Over vijf minuten begint Sonja en zij heeft een gast in haar programma die ik beslist wil zien. Dan… geen Sonja maar een ingelaste nieuwsuitzending: Premier Rabin is neergeschoten bij een bijeenkomst voor de Vrede in Tel Aviv. Ik kijk verbijsterd naar…

Hun brein is schoon ontdaan van laatste resten menselijkheid maar reeds kleeft onschuldig bloed aan hun handen als belediging voor elke God Een moordenaar blijft eeuwig een moordenaar ook al denkt hij een martelaar te worden…

Een oorlog meer of minder, daar kijkt niemand meer van op Maar nu en dan is er iets in ’t nieuws, dat maalt dan in je kop. “De kinderen zijn onschuldig”: dat heeft niet lang geduurd Zij werden reeds als kindsoldaat naar fronten toegestuurd Geloven, ideologieën, ook symbolen zijn gebruikt, of anders is ‘t wel olie, waar zo’n oorlog dan naar ruikt…

Bij hun transparant gekakel over agressief ontladen knarst de grond onder mijn hoofd met valse tanden zonden zijn gemaakt en in een klap weer vergeven door een wroegingloze god met klamme handen zij zaten op de rand van een versgebakken broodje en kloegen over alles wat mij raakte zij stonden aan de kant van dat versgebakken broodje…

Ik heb een achterbaks toestel met lampen nog van voor de tijd dat strijdtoneel de buis af bijt aloud is hij, toch doet ie`t wel Het opstarten, dat is een hel het geeft een heel naar oorgetuit de stroom valt dan in schokken uit met knettervuur; een vette rel Oh had ik hem hier maar niet staan schermutselingen mij te fel en hififonisch veel…

Zie de eindeloze wegen Wachtend op de stille tocht Tranen in de lenteregen Niet gevonden, wel gezocht Koude handen, dood en leven De contradictie in mijn hart Ik wil wel maar ik kan niet geven De stilte maakt mij licht verward Verdriet en haat gaan pijnlijk samen Zinloos is het juiste woord Toch kan ik u nu wel beamen In stilte wordt…

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Dichtslaande portieren ergens een hond die blaft en achter gesloten deuren een echtelijke ruzie waar iemand genadeloos wordt gestraft. De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven. Overdag komen de geheimen weldra aan het licht lichaam vol met blauwe plekken en een opgezwollen…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen? Madame Tussaud comme il faut je kon rustig lopen de Bijenkorf was open rijen voor de kassa ruimte voor de massa veel blauw van uniform…