Alle inzendingen over spiritueel

's Nachts valt het me aan een vaag, melkwit besef dat rondtolt in mijn droom als een tornado om mijn huis kolkende herinneringen houden me wakker, eeuwen aan wijsheid doorstromen mij om niet verloren te gaan 's Ochtends schommel ik peinzend op de veranda er kraakt waarheid in het hout, het begint te zingen als hemelse harpen een Melkwind…

In mij heerst stilte die er niet is midden in de 50.000 Ierse bijen die een zwarte mantel zijn om mijn bleke huid mijn lichaam is hun hart het gaat sneller kloppen van hun gif, ik voel me verbonden, één met het leven, één met de lente het luide zoemen van de liefde hier op aarde op mij in mij…

De avondslaap daalt over mij ik word een kind, dat wegzinkt in het land van dromen en zich verheugt als iets wat ongekend mij aanraakt in 't ander land jongeren willen hiervan dromen en ouderen gezichten zien van wat is, aan gene zijde laat toe, dat het bureau vanwege het gevonden woord nog even blijft beschenen totdat ik zelf het…

Wat was de deur uitdoen. Wat is: kom binnen, zoen.…

momenten kleurden stilte in een grijs contrast het was niet jouw geluid dat van die donkere bas jij opponeerde meer in het licht en muzikaal segment harmonie verstrooiend en door iedereen gekend geen diepte en toch even rakend warmte achterlatend die vluchtigheid is nu voorbij jouw contouren geven niets meer prijs…

haar kleuren spelen altijd piano in de symfonie op het doek zelfs in zwart wit voelen akkoorden de woorden die zij spreekt op het linnen diep van binnen straalt het sterrenstof dat zij penseelt en zo spiritueel de aarde heelt nog is de schepping niet voorbij als bijna alle paradijzen zijn verdwenen zij woont er heel dichtbij…

Hoe kon het dat uit iets maar bijna niets want zo klein en onooglijk zoiets mooi en fijn kon ontstaan hoe kan het dat uit iets zo klein zo teer zo kwetsbaar na zoveel jaar zoiets mooi en lief is gegroeid hoe is het mogelijk dat wij twee in oneindigheid iets hebben gedaan wat zo warm bloeit wonderlijk…

in haar wereld is warm licht wordt er gedanst wijken de lachjes niet van het gezicht zij droomt muziek bij hun kleurrijk bewegen dit zijn de poppen waarmee zij kan leven hun kamer is boven in de rust van het huis daar hebben zij ieder een eigen thuis zij kent de trap uit het moeizame gaan weet boven de hemel waar alle liefdes…

schoonheid zit in eenvoud zonder opsmuk in de onbevangenheid van een kindergeest nog zonder list of leugen zij redeneren nog niks stuk waarin je nog waarachtige pure schoonheid leest schoonheid zit in het onbeschreven blad dat de fantasie prikkelt om te worden beschreven met wie weet wat schoonheid zit in hondenogen je steun en toeverlaat…

De winter in en om mij heen is echt nog niet voorbij, maar ik voel: stilte is het leven. Stilte is mijn leven dat zoveel meer lijkt dan welk seizoen ook maar.…

Ik preek niet, ik ga mijn eigen weg Niet echt, want waar ik ga is al een weg Ik preek niet, ik heb gemengde gevoelens over wat ik weet. Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig…

Een groene geur zweeft op zware zonnestralen en hangt als honing om mijn hoofd in de lucht. Zacht zingend verleidt een vriendelijke gerucht mij verzoekend om de zomer binnen te halen. Dan valt de dag loom om zwoel in te slapen Een ster verschijnt zacht en geeft hoop in het zwartste van zijn stille omloop van oneindig getelde sterren en schapen…

misschien komt hij wel spoedig maar voor dood ben ik niet bang wel word ik zo weemoedig want de weg erheen is lang…

De hemel, waarin wolken ontstaan. Het vuur, waarin stof tot as verbrandt. Het water, waarop wij als stofjes drijven. Wie zijn wij? Wie ben jij? Wie ben ik? Wij zijn het maagdelijk witte doek, waarop onze levensfilms verschijnen. Wij zijn de onbeschreven bladeren, waarop onze levens worden vastgelegd. Wij allen leven als eeuwig stromend…

bij de kist van zijn opa overleden na een ziekte vroeg een kind eens onbevangen hoe het was om dood te zijn zijn vader gaf als antwoord staande naast het open graf dat hij dat toch eigenlijk ook niet zo heel goed wist en zei daarom waarschijnlijk is dood zijn hetzelfde als nog niet geboren zijn dus is het niets…

De achterdeur gaat van het slot De vrieskou glipt naar binnen Had ik maar kantoor aan huis Nu moet ik koud beginnen Het straatorkest is aangetreden Ik voeg me snel onder de leden Kraag omhoog, krabber paraat De dirigent is absent Niet iedereen houdt maat! Lange halen, korte krassen Opzwepend, soms bedaard Tot ieder door de bijt van…

Neem even de tijd laat toe het verdriet de pijn van verlies maar besef ook hoe mooi het leven is. Neem even de tijd ontvang de warmte van hen die je lief zijn en blijf hopen dat je dromen uit mogen komen.…

er zijn soms van die dagen dat je een antwoord zoekt op al je vragen zoek het antwoord in jezelf jij bent je eigen toverbal ontdoe haar van haar vele lagen pel jezelf en delf misschien vind je het antwoord in jouw aller diepste gewelf het is zuiver en ongehoord wat je mogelijk tegenkomen zal in dat hoekje diep verscholen in jezelf maar…

al wat is is God en wij wij mogen hiervan een deel zijn in en met hem haar of het of je wil of niet of je het niet kunt begrijpen of het gewoon anders ziet geloof me maar ik heb het dit keer niet mis echt ik voel het het is waar God omvat alles * * N.a.v. het feit dat er wel vier verschillende kerken in mijn…

ik wist het addertje onder het gras kende uit babel wat een spraakverwarring was paradijste rustique tussen eufraat en tigris leerde geduld in wachten op verlossers die vrede brachten las de verhalen uit het ooit beloofde land geschreven met magische hand over het uitverkoren zijn te midden van vele volkeren in de grote…

Het ziekste zwarte zijn spiegelt zijn witte pijn van niet zijn, zwart wit, wit zwart. Zijn niet zijn is niet zijn zijn, niet zwart zijn, niet wit zijn, maar niet zijn. Geen grijs, geen wit, geen zwart, geen zijn, slechts pijn.…

We zijn onderweg. Hoor je de hoop in dit zinnetje? We zijn onderweg. Hoor je ook dat je vol moet houden? We hebben een gezamenlijk doel en verheugen ons op een groots perspectief... Verlaat de beuzelarij. We vormen een hechte groep die op de been wil blijven als tunnelvisies, vreemde fobieën, neerslachtigheden de kop op steken. We zijn…

Onder de gele maan schuifelt een trage lange rivier, over het spiegelende water schuift moede de gele maan, onder de gele maan op de trage lange rivier, schuift een kristallen kano met een man, onverstoord naar de horizon langs landen met vluchtig zand, langs lage streken drijft de kano naar zee. over hoge treden en met de gele maan, over…

richting de wolken reiken de bomen richting de hemel reikt de berg het zal nog millennia duren voor ze er komen en in hun grootsheid voelen wij ons slechts dwerg tot zo hoog kan een mens alleen niet komen hij wordt duizelig raakt verward hij zal er toch van blijven dromen en het klinkt dan misschien apart maar een mens hoeft niet…

De weg naar boven is de weg naar God. Ambitie is hiermee een gebed met eerbied beleden. Met compassie sport voor sport wordt hiermee de weg naar vergeving betreden. In een simpel gebed vraagt men niet om meer; maar denkt men aan het lijden van de heer. Denkt men aan het ruwhouten kruis. In een gebed bij een ieder thuis.…

Rond waart de schemer van sporen van genen gemodificeerd in een obscuur domein. Vliesdunne flinters omhullen en vullen van buiten en binnen onzichtbaar een luchtbel, aldoor transparant. In pastel polychroom draaiend, bewegend onthullen zich flinters, zichzelve gelijkend, aan de laborant. Sliertend en slijmerig waart er nog…

ik zag de blikken gaan ogen lichtten op in elkaar warm en liefdevol verstaan een verstolen lach die een tintelende spanning bracht met ongeziene warme complicaties in even raken ontlaadden met kleine knettertjes de voltages die wij met allen maakten nog hadden wij geen enkel woord gewisseld in dit onverwacht ontmoeten maar…

Tevredenheid is het kunnen dragen van je last succes zit in het durven maken van een fout en geluk is het accepteren van verdriet immers alles is zoals het altijd is iets anders wordt het niet niet anders dan alles aanvaarden…

ik heb hun ogen gezien sprekend passievol en in vlaagjes verliefd werd gefocust door hun emoties de rest van de gezichten herinner ik me niet lichaamstaal completeerde woorden en zinnen die in blikken leken te beginnen ieder had zijn verhaal ik verstond zelfs de taal heel diep van binnen in een zacht samen zingen het zal de…

Via Via weet ik ongeveer wie ik ben iemand onder al de mensen die de stad levend houden en me mijn ziel laten zien mijn ubuntu We voeden elkaar, eten dus elkaar als één lichaam het lichaam mensheid dat hongert om te leven Meer niet, geen avontuur geen toekomst alleen jij en ik hebben die illusies als…