Alle inzendingen over spiritueel

Via Via weet ik ongeveer wie ik ben iemand onder al de mensen die de stad levend houden en me mijn ziel laten zien mijn ubuntu We voeden elkaar, eten dus elkaar als één lichaam het lichaam mensheid dat hongert om te leven Meer niet, geen avontuur geen toekomst alleen jij en ik hebben die illusies als…

Beneden smachtend in grijze wolken onverbiddelijk Nederige afwachtende houding uitnodigend tot misbruik Kleverig angstzweet zout en verzuchtend Bang maar ook schril gehuld in zwart, hard Pijn verterend zoekend in labyrint Taal niet begrepen, holle frasen net weer wel Steeds verzonken in ledig - waarom - Minnekozen onbestaande enge leegte Gemis…

Wat beteken ik in dit breedspectrum universum Liefde, waarheid of dromende afwezigheid Eiland niet gevonden waar gedachten Vrijheid impliceren Hartenkreten zo onbegrepen resulterend in knagende pijnen Bevestiging en beweegredenen ver zoek Vrouw speeltje of wezen met ratio Wijde natuur muze of 'fabrieksinstelling' Ziel helend of net destructief…

Soms vraag ik aan de nachtelijke hemel wat mij dwarszit overdag. Richt ik mij teveel op de verkeerde dingen of kan ik beter helemaal opnieuw beginnen. Ik kan u niet om wijsheid vragen, u bezit geen werkelijke macht. Een verzameling zwarte gaten, zonder sterren bent u niets. Ik zou uw duisternis niet verdragen. Bij gebrek aan beter smeek…

Vandaag gebeurde er niets van belang, we zaten Far Out op een strandterras – alle ruimte zon op mij, wind op mij, vrij de wereld en mezelf ervaren een meeuw doorgronden, haar aandacht voor gebakken vis, in een oogwenk de salto van de surfer in de verte voelen in mijn bloed, de mensen in en uit ademen, radslagen door mijn lichaam…

Begrijp je het niet ? Ik ben een kind van de wind Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want hoeveel woorden heb ik niet verspild En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader. Voor mij is slechts je gefluister voldoende Het zachte geruis duidt op een verstaan. Je vertelt me van landen waar slechts een blik is voldoende om talen te doden…

Vannacht heb ik gedroomd dat ik moest kiezen: de strijd te strijden of me laten gaan. Ik dacht vanmorgen dan aan Jacob die vocht met God en zich niet liet verslaan. Het leven is soms hard en vol van zorgen maar telkens komt er licht in druppels dauw en 'k zie met vreugde weer de dag gaan blinken en voel de vrede kiemen onder't wolkenblauw.…

ik heb de poorten van de hel open zien gaan na een imposante trap omlaag likten vlammen vurige zuilen ik had kabaal verwacht geweeklaag en tandengeknars maar zag een ordelijke rij langs fonteinen flaneren van heksen tot minnestrelen en criminelen moordenaars en ander gespuis ik vroeg hen honderduit het hoe en ook waarom…

langzaam schuurt de wind langs mijn vel het drijft de warmte weg dat gaat alsmaar door zo weet ik wel het droogt de huid niet nieuw als ik dat zeg en verzucht soms mijn adem op een ruit zeker, de nieuwe lente openbaart zich telkens weer in het voorjaar, of bij toeval soms nog een andere keer toch is de piramide onverbiddelijk de weg…

de tonen van kleur en geluid veranderen langzaam in het houten ornamentiek van de eeuwenoude basiliek waar zij vroeger in absorberen de mensen nederigheid leerden weerkaatst nu het felle licht van heden het patina van eonen heeft de gelovige zicht gegeven op de te gane wegen ter verkrijging van vergeving door berouw maar het persoonlijk…

daar waar stilte spanning trekt ontbloot leegte in tijdloze traagheid zijn verschijnen hun eenparig bewegen schokt de werkelijkheid door het loslaten van de leefbare basis in kantelmomenten verliest bestaan zijn pijlers en worden perspectieven van hun toekomst ontdaan wie stopt dit apocalyptisch zwarte gat dat in de schepping…

Wij zijn vlammetjes gebonden aan lucifer aan kaars die over kunnen dragen is bewezen is iets waars wij zijn ook vlammetjes die lijken op te branden te worden uitgedoofd maar nee we zijn slechts een moment uit zicht omdat we tijdelijk van ons houvast worden beroofd waarschijnlijk worden we dan allicht net even overgedragen aan een nieuw…

Ze geven weer antwoord vandaag De vraag heb ik nog niet gesteld Ik spits mijn oren want in de hemel wordt gefluisterd Op mijn tenen reik ik Mijn voeten aan de aarde gekluisterd grijp ik flarden waarheid zonder woorden Over mijn lippen willen ze niet Ze wenken alleen, zonder geluid Zweven voor mij de juiste richting uit…

Als het eenmaal stroomt valt het door niets nog te keren wat men ook zal beweren welke oplossing men ook droomt Als het eenmaal stroomt laat het dan maar komen het kan immers niemand deren het zijn jouw aller diepste dromen die je iets proberen te leren laat alle remmen los stel dan je droom op schrift bevrijd je schip van z’n tros en…

Hoor je diepste stem volg z’n wijze woorden wees een met hem en erken hij wijst de weg naar onbekende oorden waarin ik nog zoiets als paradijs herken je ware echte stem schat z’n waarde in heb vol vertrouwen in hem en wat ik hiermee win is dat hij mij toont wie ik werkelijk ben…

In sari gaat zij naar Den Haag of op visite in de abdij van Pont-à-Mousson. Thalheim vaart wel bij deze avatar. Ook in Antwerpen werpt zij graag een roos of lotus. De zaal is al gevuld met mystiek morgenrood. Tevredenheid verschijnt in borst en buik, genezend, alsof alle problemen verdwenen zijn. Eilandje van verstild geluk, verre van…

de wind heb ik zachtjes horen fluisteren de zon strooit over alles haar verklarend licht water betekent leven voor uitgedroogde aarden vuur vuurt gevoelens met enthousiasme aan ergo: de wind heeft mij doen luisteren de zon toont mij een helder inzicht water lest mijn zoektocht naar werkelijke waarden en het vuur het vuur wakkert…

Leven hoeft zijn slag niet te slaan, geen zakcentjes te verkwanselen, laat staan te ontvlammen met vuur zonder dat ze tijd vrij maken voor het werkelijke. Ik zie ze gaan, slenterend, nu zij steeds staren, vervolgens pinksterbloemen plukken zonder 'n mooie tuil samen schikkend te maken. Hoe verbijsterend en bijna beschamend.…

met ogen die dromend staren naar die horizontale vlakke lijn stellen veel mensen zich vragen wat zou er daar achter zijn… misschien een andere wereld helemaal niets of een mysterie mijn gedachten worden echt gegeseld door deze ingewikkelde materie maar mijn vaststelling is nu compleet want door al die drukte en gewemel stel ik vast dat…

Nu ook nu februari het weer om gaat slaan de natuur even bewust voor bevriezen kiest, alles , ook de onbegrijpelijkheid zo bewaard danst ook ergens een vlinder wonderschoon. Zegt in dierentaal, vertel haar gerust mededichter, bij het licht van een nog steeds niet gedoofde dag over dat hemelse, nog steeds niet mijn laatste dag, aan alles met…

Probeer het je maar eens voor te stellen dat we "daar" dan even proosten met al die zielen, hun een fatsoenlijke vergoeding een gemeende zoen, zonder luid te smakken geven, als dank voor die verworvenheid. Hun protesten waarderen, nu zeer serieus te durven vertrouwen op er is veel meer. Probeer het je maar eens voor te stellen. Anders moeten…

Water is ondeelbaar zelfs één druppel blijft water net als de zee een geheel Zo ook het heelal met z’n sterren en planeten De aarde en al wat zich daarop bevindt een geheel in het geheel God is als water alomvattende alle druppels ook ik ben van al die velen één Zo zijn ook wij allen ook al voelen we ons soms alleen allen zijn en…

dieper dan diep in pijn en verdriet zo intens voor een mens een hart bonkt een raam lonkt open is hopen hoger dan hoog zweef erheen ontstijg en stijg omhoog de pijn en verdriet verdwijnen maar niet als vlinder dartelend verder dan ver naar het buiten bij het sluiten van deze dag in het rood van de horizon ontvouwt…

Wie van de sterren de signalen leest verschaft zichzelf een eindeloos genoegen dat als een serum 't vege lijf geneest door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen Ons lichaam wordt verheven door de geest gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen, vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd. Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen. Ze…

Eens stelde ik mij de wereld voor, in mooie woorden uitgestald, het scheppen in het klein. Helaas, zijn ze niet uitgekomen. Misschien zweven ze nog ergens boven het smalle rotspad, in hun bevlogen staat. Kwamen ze in een vlucht terecht, die spontaan landde in een treingesprek. En werden ze door een ander opnieuw gezegd, met meer succes…

ALLES God beken het maar er is geen hemel en geen hel maar beter ook Dit besef zou heel wat oorlogen en andere ellende kunnen voorkomen Dat u bestaat kent geen twijfel u bent ik voel het in mijn hart u bent alles die struik die boom die libelle die mus dat kind en mij Laat ieder genieten van wat hij in z’n omgeving ziet en vindt…

Lieve jij hoe kan ik je missen als jij zo diep verborgen in mij zo dicht en dichter nog om precies te zijn: het cadeau voor jou en mij?…

De tegenstrijdigheid Van de tijd Doet mij verwarren Geschiedenis Herdenkingen En dan de wetenschap Die sneller en sneller gaat En ons een nieuwe wereld beloofd Maar tegelijkertijd Waken over de vlam die niet dooft Van de miljoenen mensen Die het leven lieten Waarvoor? We zijn schepselen diep verbonden Met de universele rivier des…

Staand in het wild der tijd Op de rand van komen De toekomst een boek dat opent Gloria, gloria! Strijkende zon, wind, geruis van licht Een onmetelijk onstuimig vallen naar het volgende zijn Gloria, gloria! Ik weet zeker dat jij bent Geleider van dag op dag Jij die vergeeft en brengt Jij die verzorgt en alsmaar klimmend is Gloria, gloria…

In ’t ogenschijnlijk rechte laantje Waar ik sinds ik ik ben loop Zijn de bomen blijven bloeien Leeft er angst en zingt de hoop De takken van weerzijden Raken elkaar in top Nu is dat simpeler onderscheiden Er zit geen hullend blad meer op Bijna aan ’t end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien…