Alle inzendingen over natuur

blozende in voorjaarstint Gebed in een hart van goud proef ik honingzoet... Henk…

De groene stam van de kale boom reflecteert in de flauwe ochtendzon. Zijn takjes bewegen voorzichtig mee met de zachte wind. En ritmisch zie ik de kleine knopjes aan de takjes zoetjes meebewegen op een achtergrond van licht grijze wolken. Het is mooi om de natuur in een oogopslag van heel dichtbij en heel veraf…

Ontdekt ontboezemt en ontkiemt doortastend in samenspraak met kleurt zij de wereld net iets mooier dan ooit te voor…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…

de zilte goesting die op mijn lippen rust prikkelt mijn zinnen, wrijft door lange haren tegen de wind in ochtendblauw schildert de hemel zover het zicht reiken kan scheren gevederden door het palet de deining brengt thuis wat eens verloren was gegaan het is aan de vinder of zij het delen wil…

Zo ontstaat er in de lente iets uit niets een paar weken geleden nog was de struik kaal vanavond zag ik haar ontwikkelde bloesem ze had ook al bezoek hij was dichter bij ik zoemde even in...…

in maart één zon aan het hemelland dan honderden aan de waterkant: zo glanzend geel in het jonge groen zo vol van fleur in het nieuw' seizoen zo'n zonnig bloempje dat daar straalt en heel het voorjaar binnenhaalt... zo'n zonnebloempje dit termijn dat kan alleen maar speenkruid zijn…

Dicht en dichter bij in mijn lichaam eb en vloed jij mijn supema(a)n…

Hippend met 'n takje in zijn snavel wacht hij braaf op zijn beurt moeders deelt de lakens uit prepareert het nest zoals het haar goeddunkt op deze grijze vrijdagochtend…

In de ledigheid van lucht zijn er volop bochten om ons in te wringen een onmetelijke ruimte zonder weerstand of verzet Een smalle basis een breekbaar draadje het meest wankele evenwicht het is genoeg om rechtop naar de hemel te reiken Tegen onze bevlekte achtergrond schieten we nietig en vluchtig op we denken hermetisch met een doorzichtig…

De dreigende Dender dondert dadelijk dwars door 't dal, en donkert 't dorp Dendermonde.…

Ongekend, dit zilveren licht. Door het nachtelijk duister klinkt een helder bericht, zacht als flauwe fluister. Maan en aarde zijn verbonden in een eeuwigdurende wals. Als planeten praten konden reikte Moeder Aarde haar hals: “Leve de Maan die niet voor de duisternis zwicht.”…

Slingerend langs kronkelwegen vaart onbekendheid mij iedere bocht tegemoet mist tilt gestaag haar rokken op lisdodden leunen tegen de wind tot de zon ons goedemorgen kust…

De avond verfde rood de zee en zwart de wijde hemel, een late vogel scherend glee langs 't koperrood gewemel. Een vreemde stem gromde van ver en neurde zwarte klachten, en uit der wolken zwarte vachten glansde een bleke verre ster. Je adem zoemde in mijn oor en zong er wijzen, zacht, de zee weedroef neurde erdoor,- ...heel donker kwam…

Een zondag vroeg in mei de Wolfsputten een verhaal vol tinten groen en zonlicht gevangen in een gele dotterbloem Terwijl een eksterkreet de stilte scheurt houd ik mijn pas en adem in…

Lichtverschijnsel in de aardse atmosfeer. We zien een lichte gloed van bewegende bogen. Gordijnen van licht zelfs een vlammend zicht. Als zoeklichten schieten ze omhoog aan de noordelijke horizonboog. Het is een geestenwereld een strijd tussen de krachten van de hemel. Angstaanjagend. Wanneer aurora haar roodgloeiende ogen opent…

Ritselend in de wind Zo onbevangen als een kind Puurheid, au naturel, Veranderend ieder seizoen Rood, bruin en schitterend groen De cocon als tijdelijke metgezel Een dauwdruppel vindt zijn rust De regen die je vluchtig kust Een vergeten detail in het levensspel……

wat een ramp in Japan dat een tsunami dit veroorzaken kan wat een power, wat een kracht wat een pure overmacht veel ellende en verdriet angst over de nucleaire straling in dit gebied…

toen ik jou zag, op die voorjaarsdag in het blauw en o zo fijntjes was ik gelijk geheel van slag ook al was je maar zo kleintjes je was een pracht, aan die waterkant je leek wel een prinsesje daar langs die plas in dat groene land in je hemelsblauwe hesje gaf jij mij kleur, meer dan iemand ooit meteen floot ik een liedje die dag vergeet…

De oude dame draait zich Om haar wankelende as Ze schud het stof van jaren Van haar tot op de draad versleten jas Haar huid geplooid Haar botten kraken Het eind nabij? De laatste pil zal bitter smaken Haar zuster even oud als zij Zal uit het zicht verdwijnen In de nieuwe tijd Zullen er andere lichten schijnen…

de tafel is gedekt met fris laken groen kopjes klein, staan tussen madelievenzoen te pronken in krokuskleur worden door de zuiden wind gevuld met lentegeur terwijl de schemering aan de winternacht het teken gaf " wij moeten gaan" toen ben ik opgestaan om de lente te begroeten ik wist wel dat je langs zou komen verlangde naar je…

schittering spiegelt kriebelt m'n zintuigen ondanks de lengte kan ik haar niet kussen langzaam kabbelt het water onder me door hoor hoe eenden snateren alsof het al Lente is…

Statig en arrogant langs menig wallenkant, trots verheven, op hoge poten, onbewogen, blauw en grijs als lucht, zal zij neergebogen geduldig maaltjes spiesen, dat is de trant. Ik vrij en speels heb haar eens geplaagd, gooide een steentje voor haar stil gelaat, kwaad vloog zij op de blauwe veelvraat, toch na lol en lach was ik zeer mishaagd.…

Onder water alles in beweging het scheurde en beefde, stuwde meters hoge golven richting land. Tsunami met een oerkracht waar mensen het niet van konden winnen alles op zijn weg verslond. Hij bracht chaos en verdriet nam levens van mensen groot en klein verwoeste de infrastructuur. De mensheid huilt zeeën van tranen door dit natuurgeweld…

Als een geel bloemtapijt, op grasperken en in de wei. De bloeitijd is april en mei. Als een geneeskrachtige en heilzame plant, wordt hij in verschillende talen aangeduid met de stoere naam Leeuwentand. Hij helpt bij verschillende kwalen. Reinigt het bloed, bevordert de spijsvertering, geneest jeuk, huiduitslag en puisten. Verbetert het maagsap…

Wij kunnen het meeste leren van zij die in eenvoud leven, vrijwel alles geven en ergens menen te weten dat het allemaal wel zal; want leven is beleven.…

De nacht is zwart ik wandel over de verharde paden en de grond doet veilig aan lantaarns die ontbreken elke stap is leren staan. Donker alles voor mijn voeten is het tasten waar te gaan verderop daar zijn de huizen nu verlicht mij slechts de maan. Sneller loop ik fier naar daar binnen enk'le ogenblikken word ik een medemens gewaar…

langzaam ontwaakt de lentelucht in mij voelt nog wel als naakt en soms kil af en toe zeg maar bij vlagen weet ik weer ja, dat is het wat ik wil de geur van natte bladeren of vers gemaaid gras parfum naturel zo als het in wezen bedoeld was en kleuren zien rijpen van groen naar wonderlijke tinten groots en onnavolgbaar eigen…

Vol grijze dreiging hangt het zware zwerk Op 't rossigbruin van de uitgebloeide hei. Langs 't bleke zandpad zeult een kar voorbij Een donker schonkig paard. Eén tengre berk Rijst rank op 't grauw met siddrend bladgesprei. En plechtig ruist, 'lijk 't orgel in een kerk, De wind door 't woud van sparren lenig sterk En sombre beuken, 't heideveld…

Arm land in verval woud op vreemde bodem een surrogaat wildernis op getemde baren Wanhopig trachten stammen bos te zijn een steriele rechtlijnigheid verraadt de schijngestalte gereed voor het wegkappen Door de wonden toucheert heilzaam licht de romp wegkwijnend in eeuwige schemer Pas na het vallen de warmte over hun liggend lichaam…