inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.179):

Beknotte vrienden?

De beknotte wilgen, zij
hebben alleen de sloot ,
geen tint die meer verkleurd ,
geen kroon om mee te pronken,
geen blad zal nog vallen, geen open
armen om te verheffen, speling van
het lot om te beseffen dat het houten
hart werd weggeschonken, de vermolde
geest is verscheurd, rest een treurige
verveling tot aan de dood.

Mistflarden besluipen ze en sloopt
ze tot aan de magere tenen in het
griend,in een andere vingerzetting
komt de botte bast tot groei en
opeens staan ze er weer als een
oude vriend, naast de statige
kurassen van de slome beuk en
de drukke eik, beneveling snelt
door hun trotse tooien en komen
de stille graven weer tot bloei.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 19 mei 2011


Geplaatst in de categorie: natuur

3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 268

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Ilse, 14 jaar geleden
Prachtig die gedaanteverandering beschreven in de natuur maar ook in een mens. Goed om te lezen.
LadyLove, 14 jaar geleden
In de eerste strofe krijg ik helemaal medelijden met de knotwilg, hoe mooi weergegeven Paul. Is deze prachtige foto ook weer van jouw hand?
geeraardt, 14 jaar geleden
als een voortgaande metamorfose...
Irmlinda de Vries, 14 jaar geleden
Ontdaan van alle franje, ontdekt men diens ware aard in vriendschap. Mooi omschreven!
Chantal, 14 jaar geleden
Herkenbare natuurlijke profielen als je het betrekt op mijzelf.Heel beeldend beschreven.
Hans, 14 jaar geleden
Weer een heerlijk plaatje, met diepgang. Weer fijn om te lezen.
Coby Poelman-Duisterwinkel, 14 jaar geleden
Schitterend! Zo mooi beschreven, een meesterwerk!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)