Alle inzendingen over afscheid

Nu de wind het verlangen aanwakkert en de lage vale zon de randen van jouw beeld zo betovert, bij elke blik die je met mij deelt, nu dooft mijn levensvlam. Slechts wakkert er nog een schemerdans, een waakvlam voor het wintertasten. Een takje naast de stam. Als bladeren dansen de jaren van jouw bestaan onrustig om mijn hoofd. Zo zichtbaar ongrijpbaar…

Dreigend was de aanblik van het huis waarin we woonden de ruiten waarachter onbegrepen woorden spartelden om adem een deur die halverwege een zin werd dichtgesmeten en het begrip dodelijk afknelde tot een wurging zonder einde. Onze laatste omhelzing…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

Ik wist het al een poosje toch deed t me nog pijn Toen jij me vertelde niet meer met mij te willen zijn Ik wil me echt niet opdringen maar wel graag vrienden blijven met jou Je humor en je grappen waren dingen waar ik nog steeds van hou Praatjes over van alles maar meestal over niets Jij was het die het wilde leren op een oude fiets…

Morgen Dan is alles anders Morgen Is niet meer dezelfde Morgen Alleen nog vandaag Morgen Is er geen glimlach Morgen Gaat de liefde doven Morgen Is er geen verliefdheid Morgen Dan is alles stil Morgen Slaat de deur dicht Morgen Alleen nog vannacht...…

Het web van je leven bestond uit ragfijne draad, met het mijne verweven, zusje, hartskameraad. Je afscheid sloeg een krater de wonden nog rauw. Waar blijft nu ons later? Waarom deze kou? In mezelf, herken ik je trekken, dan word ik soms boos. Verdekke!! verdekke!! Roos!!…

Groeiende zinnen gedragen door het licht en de warmte in sprekende ogen Jouw omfloerste stem geeft klanken een sleutel en stromen mijn hart binnen Kwetsbaar planten zij zich in warme volle grond hechtend aan een intens gevoel Slapende vlinders krijgen de kans zich te ontpoppen hun mooiste kleuren stralen mij tegemoet wanneer zij…

Weer tesamen na zoveel jaren... en onze mond is stom. Is er dan niets te zeggen - kom laten we eens zien waar we gebleven waren. 't Was in dit Centraal station van Amsterdam, je had me naar de trein gebracht, in onze ogen waren de tranen reeds droog, er kwam geen klacht meer over je lippen, onbewogen leek je daar in die nauwe couloir nu…

waarom iedere keer die woorden je kunt me beter laten gaan woorden die ik niet kan horen woorden zo ver bij me vandaan ik kan het bijna niet geloven dat je zei: vergeet mij nu maar stil ... woorden die me heel diep raken vol verdriet zo koud, zo kil…

we liepen hard de duinen op, waren bijna boven, zijn door ademnood gestopt ik zag de pijn voelde tranen om het falen, wist dat we de top niet zouden halen we waren niet alleen zagen hoe schaduwen zich langer maakten, hoe alle licht rond ons verdween we hadden elkaar ingepakt een teveel aan goede zorgen wisten hoe de dag verliep…

in je ogen breekt de wereld in een eindeloze lach niet in scherven die verwonden maar als zon die schijnen mag geef je hand ik lees de lijnen die je nog te leven hebt ik voel je trillen en de pijnen die je niet verbergen kan je gaf me alles en je lichaam liet me toch mezelf zijn in je armen zong ik liefde in een eeuwenoud refrein…

ik hoorde stilte in het schreeuwen van de vogels ze schrokken op geluid vloog boven vleugels uit ze zwermden op het vlagen van de wind streken neer en plooiden zich tegen de kou wit stroomlijnde rust lucht verstrakte blauw ik wil mee wiegen tussen wolken gedragen worden door de lucht, spiralen in de warmtekolken rusten op een…

Samen voetballen in de tuin Samen rennen op het strand Samen eten in een duur restaurant Gewoon samen lopen hand in hand Alles gehad wat ik maar wilde Jullie leven zuur gemaakt Maar het ook de moeite waard gemaakt Denk nog vaak terug aan die mooie tijd Zo trots als ze waren op hun kleine meid Ik ken jullie nu al zo lang En veel zijn we…

ik ben verdwaald handen kennen me polsen aan te korte armen met vuisten dreigen ze hoofden knikken met een vreemd gezicht ik zocht je maar jouw trekken blijken ook gewist in het geluid herken ik wel je stem maar je woorden zeggen niet dat je me kent ik pak je bij je jas draai je langzaam om je borsten zijn er nog, maar in je…

De roos staat symbool voor liefde en trouw, voor vaarwel, voor waardering; zo veel-meer-zeggend dan woorden... Vandaag zijn de rozen voor een bijzondere vrouw, om haar daarmee te zeggen hetgeen niet uit valt te leggen. Vandaag, lieve moeder, zijn de rozen voor jou!…

Je wilde graag weg uit dit aardse bestaan Ik zei, blijf nog even ik laat je niet gaan Je wilde gaan zweven heel hoog en heel lang Je kon dit niet weten het maakte mij bang Opeens was je weg uit ons aardse bestaan Ik kon niet meer vragen om samen te gaan Ik moet verder leven heel knus en heel fijn Omdat in de hemel slechts engelen…

Men zegt tot troost: "de tijd heelt alle wonden". Toch weet ik niet hoe ik verder moet gaan. Ik heb nog nergens rust of troost gevonden. Toen jij wegging is de tijd stil blijven staan.…

Niemand kan de leegte vullen. Er komt een dag voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg,voor de andere laat. Dat zij,die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag dat je alleen bent, nooit meer ben je iemands kind. Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd…

ik zag je hier vanochtend fietsen, met je vriendjes aan de praat ik toeterde, je zag me niet dus reed je midden op de straat natuurlijk zou jíj nooit zo rijden en woon je hier een uur vandaan maar god, ik heb soms van die tijden dat ik hier jouw fiets zie gaan en dat een man die zit te slapen blind is voor jouw kinderspel en dat hij jou…

Afscheid is niet het gemis dat je elkaar niet meer zult zien want zien doe je ook blind in het oproepen van beelden, en gedenken doe je alleen als je niemand te dulden hebt. Afscheid nemen is het besef dat je elkaar niet meer zult voelen in het vlechten van elkaars huiden, de handen die handen maken en het verzet doen wijken, onze lijven…

ik weet niet zo goed hoe het daarbinnen en daaronder voelt maar de satijn die ik je ooit wenste was die van een bruid en het huis dat ik je ooit droomde was licht en ruim en wellicht is uit het kleine lampje dat ik heimelijk had verstopt de warmte al jaren lang uitgeknepen in je vuistjevol angst ik weet niet zo goed hoe…

Onze relatie was altijd een voorbeeld voor anderen, Waarom moet jij dat zonodig gaan veranderen, 2 mooie jaren straalden we van geluk, we deelden dezelfde gedachten : ons leven kan niet meer stuk, Maar helaas het mag niet zo zijn, De wereld is voor ons tweetjes te klein, Hopelijk zie je na deze periode de zon weer schijnen, En ik hoop dat wij…

Ontdaan en begaan Zijn verlangen naar het leven en de dood kon niet meer samengaan Hij had niets meer verwacht Hij uitte geen klacht Nooit zag men een traan Hij droeg een te zware ballast die hij alleen torsen moest Zijn leven had hem verrast Hij leefde verder op zijn laatste reserve en bleef maar eindeloos rondzwerven Hij heeft…

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

Een verlies van iemand is hard. Je bent nog maar zo klein, maar je voelt de kille pijn. Het harde leven is gestart. Deze persoon was heel speciaal. In jouw ogen een held en geniaal. Hij beschermde jou tegen het kwaad. Deze leegte is het ergste wat er bestaat. Samen spelen in het gras. Hij versloeg elk nachtmonster dat er was.…

Waar eens de kastanje heeft gestaan, gaapt nu een heel groot gat. De beste jaren heb je ons gegeven, maar het leven heb je nu gehad. Niemand wist hoe oud je was, en wat je hebt doorstaan. Al die jaren gaf je schaduw, door ouderdom ben jij nu doodgegaan. Je levenskringen in je stam, ik heb ze niet geteld. Je takken hebben ze je het eerst ontnomen…

Dus praten we hier, want dat wou jij over wat niet wou lukken met jou en mij met jou erbij De ober is keurig, bestek stofvrij, de drankjes staan er wat lullig bij maar doe maar, dit wou jij: ik en jij en jij erbij Mijn god, mag nu de soep door? Ik vond het belangrijk: ik en jij en wat jij toen wilde met mij erbij wij samen wij Je lepelt…

dat ik jou meer schaad dan baat ik wil niet dat jij de dieperik in gaat geen rimpel in de wallen onder jouw ogen geen pretlicht maar iets daar tussenin ik vraag me af of zoiets wel bestaat zoniet, dan wil ik dat jij zonder mij verder springt met de herinnering aan toverwoord en heksengroen…

Al je zorgen over morgen Zijn nu in je hart verborgen Je neemt ze mee voor de laatste keer En ik zie je dan nooit meer Samen intensief geleeft in lief en leed Jij weet wat je me deed Nu nog zal ik van je leren En ik weet dat morgen kan verkeren Ook voor anderen is dit moment van grote waarde En al ben je niet meer op deze aarde Voor ons zal…