Smeltijs
er ligt nog ijs in plakken
waaruit het water vlucht
tot stof en vuil berusten
er ligt nog sneeuw op daken
waar troosteloos vertoeven
het huis gekraakt verlaat
en het koude laken
blijft nog even bitter
haken
aan de rechte hoeken
want het grote plein
was wit
ooit helemaal wit gedicht
mijn woorden klonken er
toen ook helder
en het ijskristal
was fel verlicht
en land verloren meeuwen
stelen nog wat resten brood
van schrale duiven
op sterven bijna dood
Geplaatst in de categorie: afscheid