In Memoriam

Hij was haast 20 jaar mijn maat,
Ik gaf hem voer en water.
Zijn kop was mooi en lang zijn staart,
Ja, Karel was mijn kater.

Karel, in zijn jongens tijd,
Ving hij heel vaak een muis.
Maar toen hij hier en daar wat sleet,
Bleef hij het liefste thuis.

Hij lag dan spinnend op mijn schoot,
Probeerde me te paaien,
Met een tikje van zijn poot,
Om zijn vacht te aaien.

Hij werd wat oud en ook wat stijf,
Zijn gang werd heel veel trager.
Wat schonkig voelde ook zijn lijf,
Want Karel werd wat mager.

Vanmorgen vroeg is het gebeurd,
Karel is uit geklust
Zijn kattengeest is opgebeurd
Naar het land van altijd rust.

Schrijver: Koos, 31 januari 2004

adeivdamxs4all.nl

Karel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.8 met 14 stemmen 2.772