Alle inzendingen over afscheid

Al je zorgen over morgen Zijn nu in je hart verborgen Je neemt ze mee voor de laatste keer En ik zie je dan nooit meer Samen intensief geleeft in lief en leed Jij weet wat je me deed Nu nog zal ik van je leren En ik weet dat morgen kan verkeren Ook voor anderen is dit moment van grote waarde En al ben je niet meer op deze aarde Voor ons zal…

De dagen zijn naamloos; de dagen zijn datumloos in de vroege herfst van 2003. Het paarse boek gesloten, de rood-met-witte-stippen-route weer open; de 16 zijn 63 geworden, sommige gebarsten, anderen bol. Een aaneengesnoerd vaccuum huist in mijn binnenste, genesteld en warm; als een pasgeboren orgaan. De echo werd een fluistering. Ik weet…

het hek sluit ik moet gaan mag niet langer hier blijven staan de toegang wordt achter een hek gezet de nacht komt er aan ik moet nu echt gaan het liefst zou ik deze nacht met je delen nog bij je blijven staan het leven sluit de dood in de nacht buiten het gezichtsveld niemand mag dan blijven staren naar de plek die de liefste de…

met verbeten happen schrokte je spek en eieren naar die verkankerde maag. ik voelde me haast een ramptoerist. mijn tijd als krijgsgevangene was een plezierreisje als ik het met dit vergelijk. en je wees alle hoeken in de eetzaal van het bejaardentehuis aan. je had lak aan regels van verpleegsters die niet wisten wat vrijheid…

Ik schreeuw mijn zorgen toe aan het water, de wind waait de teleurstelling uit mijn lijf. Tranen vermengen zich met de zilte golven, ik weet met mijn verdriet geen blijf. Twee voetstappen verdwijnen in het vermoeide zand, ik ga nu wegdrijven naar een witstralend land. Ik ga nu echt, maar weet, ik had je lief ...heel oprecht.…

Ik wil je niet enkel leegte nalaten als ik er straks plots niet meer ben ik wil met dit lied tussen jouw platen zodat je kunt zeggen: zo klonk z'n stem ik moet je nog zoveel liefs vertellen jou zeggen hoe het voor mij is geweest ik wil je nog zo vaak zomaar bellen en je doen denken aan ons feest, want geluk kwam bij ons aan tafel zitten…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Mijn geliefde is vervlogen heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte geen hand meer door mijn haar Niet samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden er is geen ergernis Maar ik weet nu uit ervaring hoe eenzaam alleenzijn is…

Herinnering aan mijn opa Langzaam ben je van ons weggegleden Elke dag een beetje meer Telkens werd je weer iets ontnomen dat deed jou en ons zo'n zeer Het is een gemis, een stille pijn Dat je nooit meer bij ons zult zijn Een laatste handdruk, een laatste zwaai en dan een afscheid voor eeuwig Een afscheid van dit aardse leven Maar in onze…

de treinen sporen glinster glimt op gladde lanen waar af en toe monotone treinen dansen mijn rust verstoren van ogen glijden naar de einder jammert de schelle bel aan de overweg buigen rode armen sperren de kruisweg razende metalen rollen stalen wielen cadansen denderen, denderen voorbij dan raast enkel nog een adem…

Ik moet van afscheid altijd huilen, nee echt, van afscheid schiet ik vol wie vreugd’ voor tranen wil verruilen reist met mij samen naar Schiphol bij elk hevig kussend paartje - homo, lesb of hetero - heb ik wel een verdrietig praatje ‘k zie het verhaal erachter zo kijk, zie je daar dat meisje draven, daar, door die klapdeur naar gate B gaat…

hoor de wind mijn lieve kind luister bloemen fluister ruisen langs de bladeren van papier in mijn zomertuin van hier hoor de tinkel van gerinkel van de buisjes van metaal mijn zinnen aan een touwtje in de flonker van een vrouwtje hoor de tuinfluiter zingen de avond schemert kringen en kleurt de tinten rood als de zon traag vergroot…

Mijn zusje Bijna gelukkig Zo leek het bij jou te gaan Altijd gehoopt dat het goed kwam Maar het was niet meer dan een waan Diep in jou zit die hele grote wond En hoever je ook van ons vandaag bent Waar je ook terechtkomt Ik hoop dat je ergens diep van binnen Later met ons wil verder gaan of in elk geval opnieuw beginnen altijd verbonden blijven…

Ik wil afscheid nemen, dicht bij jou, ver van jou, zonder jou We wandelen samen, zij aan zij, maar we komen elkaar nergens meer tegen Daarom is er maar één weg die ik nog kan bewandelen en dat is de weg naar de horizon Ik wil wegvluchten naar een droom, de enigste plaats die ik nog ken Een plek om nooit meer wakker te worden…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…

de ridder op het witte paard die de nachtmerrie bereed hij nam haar achterop een droomwereld in de droom bedrogen zoals de droom het bedrog bedroog het einde een begin dagdromen, dag dromen dag in dag uit geslapen uitgeslapen slaapt ze niet meer in…

Ik voel me zo alleen en er zijn veel mensen om me heen, maar toch voel ik me alleen. Soms wil ik niets meer, maar je moet nu eenmaal leven, als is het misschien voor even. Pap en mam blijf maar lekker slapen, je hoeft niet meer over mij te waken. Ik volg jullie raad op, want anders fleur ik niet meer op. Liefde en zorg die heb ik gekregen…

aan zee het geluid van de golven rust... zonder jou, alles verloren zonder jou, muisstil en dan plots,... niets meer…

je was zo lief zo zacht en zo mooi zo bescheiden en zo onzeker zo vol tederheid je ogen en je lach je gezicht en je lichaam je hele wezen geschapen door de adem van God met één lach en met één oogopslag heb je mijn hart beroerd om er voor altijd in te wonen in één seconde heeft de dood jou gevonden en je toevertrouwd aan wenende…

De blokken zijn geteerd gaten gestopt met wier de meeuwen plakken vast op witte zeilen het waait op Westkapelle als hij zijn armen rond haar middel legt valt er geen zeester te betrappen Ze zegt dat ze de geur niet meer herkent en dat het licht verandert is hij schopt een steentje weg draait om zijn as Ze droomt haar kind weer op de pier…

Afscheid nemen kan ik niet maar toch moest ik je laten gaan. Ik zou zo graag terug keren in de tijd alles veranderen wat fout is gegaan. Er is zoveel dat ik had willen doen zoveel dat ik je nog zeggen wou. Maar afscheid van je nemen nee, dat is echt teveel gevraagd. Je blijft in mijn hart nu en voor altijd. Je bent altijd bij me…

het is zo zwaar dat ik het niet over de drempel van mijn lippen krijg "afscheid" weerklinkt in een uithoek van mijn daverend hoofd en beukt zich tegen de moed die het recht houdt mijn tranen kauwen op de grond onder mijn wankele voeten, om dan een braakbal van niets uit te spuwen ik val een laatste maal in haar armen en mijn geheugen…

Geen laatste woorden meer te zeggen, het einde is hier, niks meer uit te leggen. Alleen herinneringen blijven, en die zijn met een pen niet te beschrijven. De weg gaat verder, en de paden uit elkaar, de stilte blijft over, het is klaar.…

Artemis, Godin van de jacht, zit achter je aan. Koud als de nacht snel als een schaduw wacht je op haar en glimlachend in het maanlicht laat je je vangen. Haar dodelijke pijl treft je in de borst en liefde te groot snijdt door je hart hulpeloos op de grond bemerk je haar plotselinge dood en glimlachend in het maanlicht ontvang je haar…

Omarmend heb ik je vorm gegeven en zorgvuldig al je letters neergezet samengevat in ‘n keurig net couplet zodat ik je zag groeien en zag leven Je bent ontstaan uit mijn gedachten en opgevoed door een dichtershart dat alle vastleggende regeltjes tart met wens ‘n eigen stijl te betrachten Nu je volwassen bent laat ik je gaan nog een laatste…

Ik mis je, pap Ook al ben je nog dichtbij Ik huil om je En jij, huil jij ook om mij? Om alles wat voorbij gaat Herinneringen op een rij Om alles wat nog komen zal Maar zonder jou erbij Ik mis je, pap Je bent op weg gegaan Ik huil om je Om engelen die naast je staan Om alles wat er op je wacht Door God aan jou beloofd Volmaakt te…

Zijn hoofdkussen was het laatste dat zo heerlijk naar hem rook Ik hield het stevig vast als ik 's avonds mijn bed in dook…

Jouw naam in mijn adem op het kille vensterglas jouw naam leeft voort niet meer uit te wissen…

Het droevig lot heeft toegeslagen Victor Vlieg hij is niet meer Onverwachts werd hij geroepen hiertegen had hij geen verweer Nog kort daarvoor zag men hem lopen op een verse warme hoop Terwijl hij even later vrolijk op tafel door de boter kroop Altijd had hij moeten zwoegen voor een sobere kruimel brood Nu had hij eindelijk eens boter…

in afzondering verlang ik naar het gestolen hart en de eindeloze zachtheid de tedere afstand verkleurt het gevoel geeft gedachten tijd en steeds meer beweeg ik met de natuurlijke deins en ambieer ik zoete verdwijning pijnlijk prettig perfect passend weerspiegeling van het lot en verzet tegen het verleden strijkt de tijd elk gebaar…