Alle inzendingen over algemeen

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…

Als je even tijd hebt denk dan aan mij het hoeft niet lang te zijn maak een minuutje vrij. Als je even tijd hebt laat dan wat horen alleen je stem is genoeg je mag me altijd storen. Als je even tijd hebt mag je langskomen als je wilt dan zal ik naar je luisteren en hou ik me wel stil. Als je even tijd hebt..... héb je ooit wel…

plagend vraag ik de maan -alsof ik dat kan- of hij niet half schijnen kan omdat ik dan -hoe mooi klinkt dat- kan slapen op zijn kromme rug en ik val -het is echt waar- in slaap door het tellen van de sterren trusten…

Wil je mijn emotie? Zoek je mijn mysterie? Mijn hart op het schavot? Mijn chaos en hysterie? Is mijn optimisme Zo anders dan gewenst? Is het of dan de dichter De hel is toegewenst? Moet dan mijn hele leven Aan tranen zijn gewijd? Ook kranten staan te vol Met bloeddoorlopen feit! Ik heb je gal te geven, Mijn maag verteert geen leed…

Het is er vaak rustig Het is er vaak stil Even weg van alles Even helemaal alleen Maar toch zo dicht bij God Meestal fiets ik erheen Soms zit ik er gewoon Gewoon te zitten Dan weer luister ik muziek Of schrijf gewoon een gedichtje Niet meer angstig Even zijn wil Alles opzij voor alles Even hierheen Zijn aanbod Ik kijk om mij heen…

Soms zo mooi Soms zo lief De bladeren die groener worden De bloemen die weer lekker ruiken en kleuren Maar wat nou straks als de bladeren gaan vallen En de het donker wordt En koud En de wind gaat waaien En de donkere wolken komen Hoe hou ik me dan vast aan dat fijne uit de lente En het fijne uit de zomer Hoe hou ik vast aan mijn geloof…

Twijfels komen soms op als een onverwachte golf niet bij machte je te verzetten of gewoon met daadkracht die onzekerheid te pletten. Ze kunnen ook werken als een zon niet zomaar een misschien maar om gewoon iets in een ander licht te zien.…

Stilte naast het moment Als de tijd zich splijt Terugkeer in het verleden Op weg naar de toekomst Bevindt zich in het heden Als de rust is bevrijd De komst is uitgesloten Niet na het ontvangen van de zege Tijdens het momentum Dan begint de tijd te wegen Vaker dan niet is het nauwelijks Aangegeven lijkt een feit Tegen de schaduw van…

Dolend zoeken wij een weg door ons leven, ons bestaan. Soms hebben we de pech een verkeerde afslag in te gaan. Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Ik zie geen maan of sterren alleen een donkere lucht is het daarom dat ik somber ben en in mijn dromen vlucht ? Waar ik de zon kan laten schijnen de bloemen kan laten bloeien de honger uit de wereld help en de bomen weer doe groeien Zullen dromen mij voeren langs goudgele stranden en mij morgenvroeg weer in de werkelijkheid doen belanden…

als een ieder weer naar huis was na een dag vol met bezoek en ik eindelijk alleen was ging ik vaak naar jou op zoek op jouw zolder heb ik stil gezeten keek naar het vuile spinnerag of daar misschien een heel klein stukje van je droom gevangen lag ook ik keek uit over de daken en zag de meeuwen in hun vlucht heb jij toen…

Ik zag ze ruzie maken die kwebbeltantes uit de straat het ging natuurlijk over niets zoals dat meestal met hen gaat. Ik zou wel eens willen weten waarom zijn zij soms toch zo boos maken van een mug een olifant maar eigenlijk is er niks loos. Ze dikken de dingen zo aan of maken ze mooier dan ze zijn en doen daarmee (on) bewust elkaar…

Mijn voeten laten natte sporen achter aan de kant. Niet of nauwelijks, te verdragen, De dingen die mijn ogen zagen. Langzaam klim ik hoger, klevend aan het zand. Druppels zoeken de weg naar beneden of verdampen snel in de lucht. Beetje bij beetje, begin ik te geloven dat ik het ga halen, maar dat wordt vergeten door een enkele diepe…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

Ik zit hier, starend voor me uit, woorden lijken niet te komen, de beelden die dwalen in m'n hoofd, zijn niet meer dan mooie dromen. Ik was mijn inspiratie kwijt, maar haast vanzelf gaat nu mijn pen over het papier en schrijft de woorden, waarin ik mezelf herken. De woorden die me zoveel zeggen, die beschrijven wat ik voel, waarin ik…

in de spiegel van het leven vind je scherven geluk barsten vol tranen stukjes verdriet een weerspiegeling van wensen de reflectie van jouw ziel elk stukje verloren breekt zachte dromen en de helderheid verdwijnt jouw toekomst vervaagt barsten overheersen dit levensbeeld…

Van het bloedend hout gesneden martelde hij langzaam naar de dood de doornen vielen stuk voor stuk en krachtig in zijn laatst geluk kleurde hij het hart in vurig rood Hij staakte uitgedroogd de strijd z’n laatste druppel was gedronken gebroken gleed hij ‘over de rand’ door toedoen van ’n mensenhand die hij z’n leven had geschonken Zijn…

Wil je met me wandelen samen in het bos ? dennenappels zoeken rusten op het zachte mos ? Wil je met me zwemmen in de blauwe zee ? samen zandkastelen bouwen wie wil met me mee ? Wil je met me praten zomaar over iets ? samen lekker kletsen eigenlijk over niets !…

Als dit gedicht een schilderij was zag je hier geen letters staan maar zag je alleen de kleuren van een zon die net onder was gegaan. Als dit gedicht een schilderij was dan zag je een hemel zo blauw waarvan de wolken zouden zeggen: ik hou alleen maar van jou. Als dit gedicht een schilderij was zag je bloemen bloeien in een veld, en…

Als een verwelkte bloem liet ze haar hoofd hangen, tranen vielen, bloemblaadjes, naar beneden, Er was wel, grenzeloos verlangen, maar al was weggegleden... Als zilverig zand uit haar handen, als dorre herfstbladeren, op het punt om te vergaan, En alleen verdriet bleef uiteindelijk over, het brandde, hoop kon in een wereld, zo moedeloos, niet…

Waarom ben jij jaloers op een ander jij kunt toch je eigen dingen? Waarom steeds dat negatieve, misschien kun jij wel goed zingen! Jij zit steeds een ander te pesten om iets wat jij niet kunt. Is het dan zo erg gesteld in je leven dat je een ander het succes niet gunt? Weet wel dat je een ander zo pijn doet met dat zielige gedoe en gezeur…

Een plekje dat ik zo bewonder dat is toch wel het mooie park, waar ik een man zie staren z'n armen rustend op zijn hark. De bankjes langs de paden waar mensen zitten hand in hand, verliefde blikken naar elkaar werpen met naast de bank een picknickmand. Eendjes in de ronde vijver brood gevoerd door kinderen klein, ik mag mijzelf gelukkig…

Een mens , koud van buiten een warm hart van binnen kan zo liefdevol zeggen ik wil je beminnen. Een mens ,warm van buiten maar zo koud van binnen zal nooit met veel liefde iets met jou gaan beginnen. De kou die van buiten straalt wordt verwarmd door het hart, de kou die binnen huisd leeft misschien met veel smart. Duidelijker…

Vandaag was ik in niemandsland raakte zó verloren in mezelf, liep van álles te doen, maar uiteindelijk kon niets me bekoren. Staren uit het raam, koffie koud laten worden, de telefoon als ie rinkelt, gewoon óver laten gaan. Dan komt manlief thuis en vraagt hoe was je dag vandaag, nog iets meegemaakt, nog iets gebeurd, was er nog telefoon…

We mogen op de aarde wonen en wandelen op zijn grond, we mogen de aarde eer betonen maar maken het soms veel te bont. Het mooie wat ons is gegeven maken we met de grond gelijk. Zonder eerbied voor het mooie leven maken wij ons aan misdaad rijk. Zonder oog voor de blauwe lucht geen aandacht bij de zon, de wereld gezien in vogelvlucht ik…

Ik ben mijzelf verloren Op een doordeweekse dag Ik had me nog geschoren En ik droeg ook zelfs een lach Ik had mijn leren jas aan En alles op een rijtje Ik zou een blokje om gaan Of even naar mijn meidje Maar ergens halverwege Is het het toch misgegaan Van moeheid neergezegen Ben ik niet meer opgestaan Wie ziet in mij nog waarde Het…

In jouw bossen wil ik mij laten verdwalen Oneindig dwalen en één worden met jou Mij laten verrassen door alle geheimen De late avondzon en de ochtenddauw Ik wil genieten van jouw jaargetijden Het uitzicht en alles daaromheen Jouw warmte en kou voelen Elke boom ontdekken, en elke steen Alles wat jij houdt verborgen In het diepe bos van jouw…

Dat mijn zijwiel fiets een motor was En ik met die veer indiaan Dat ik duizend-talig was En dat iedereen me kon verstaan Dat ik toen de beste was En gouden bekers kustte Dat ik bijna Jezus was Nooit een moment ruste Dat ik Meneer Cactus was Drukker bovendien Dat ik sneller dan Ritsma was Ze had het niet gezien Dat ik een schilder…

Klaas Vaak moet uit m’n rolgordijnen waarvan touwtjes kraken als ik trek wil direct het pad naar Drukopknop waar Senseo goeie moggu spuit de bocht is weggeschept dus draai ik vandaag de molen om en blijf bij het gemaal…